Ἡ λυπημένη ματιὰ τοῦ λύκου

Μόλις ἡ λυπημένη ματιὰ τοῦ λύκου

ἀτένισεν τὴν γοερὰν ἐλπίδα,

ἐσάστισεν! Συνέχεια

Οἱ νέοι δὲν φοβοῦνται

Τῆς Ἀθήνας ἡ ἄσφαλτος, βάζει φωτιὰ στὰ ὄνειρα.
Τῆς Ἀθήνας ὁ οὐρανός, καθιστᾶ ὠκύποδα τὰ σύννεφα. 
Ὅμως καὶ τῆς Ἀθήνας οἱ ψίθυροι, πνίγουν τὴν φθορὰ τῶν ὀστῶν. 

Συνέχεια

Σταγόνες καιροῦ

Βρεγμένη ἡ ὑπόσχεσις…
καὶ δὲν μπόρεσες παρὰ νὰ περιμένῃς 
τὴν ἄκρη τοῦ εὐθραύστου νεροῦ 
τὴν ἀστάθεια τοῦ βήματος τοῦ ποδηλάτου.

Συνέχεια

Κι οἱ μόνες μάχες ἄς εἶναι τῆς καρδιᾶς… (ἀναδημοσίευσις)

Κι οἱ μόνες μάχες ἄς εἶναι τῆς καρδιᾶς...
Καταστάλαξε

ὁ ἀχὸς τοῦ πολέμου
καὶ ἦλθε ἡ ὥρα
τῆς θλιμμένης σιωπῆς
ποὺ ἀγωνιᾶ

Συνέχεια

Ποίημα τοῦ Σπάρτακου Τανασίδη γιὰ τὸν Πυθαγόρα.

«Πυθαγόρας»

Ἡ ἔμπνευσις μοῦ ἔνευσε Συνέχεια

Τὸ Παράθυρο

Βρῆκες τὸν καιρὸ γιὰ νὰ στηρίξῃς

τὸ πρόσωπό σου ἐνάντια στὸν βοριά.
Φῦγε ἀπ᾿ τὸ παράθυρο
ἡ φωνὴ ἀληθοεπὴς

ἢ ῥόγχος τοῦ χειμῶνος· ἐκρήξεις Συνέχεια