Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν μᾶς κάνουν καλό. Ἀπὸ ἁπλὲς πεποιθήσεις, ἐνοχές, ἀποφάσεις, παράλογες δεσμεύσεις, ἀντιλήψεις, παρανοήσεις, ἔως κατάλοιπα ἀτομικά, οἰκογενειακὰ καὶ κοινωνικά. Καὶ συχνὰ εἶναι δύσκολο νὰ διαχωρήσουμε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμμα τους, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἀναγκαιότητά τους ἢ τὴν ἀχρηστία τους.
Μέσα στὴν καθημερινότητα καὶ τὴν βία της, συχνὰ πυκνὰ ξενᾶμε νὰ ἀφήσουμε τὸ βλέμμα μας νὰ ταξειδεύσῃ πρὸς τὸ …Φῶς! Ὁποιαδήποτε ἔκφρασίν του, παιχνίδισμά του ἢ παραξενιά του. Εἰκόνες μαγικές, ποὺ συνήθως περνοῦν ἔτσι, ἀπαρατήρητες, μὰ ποὺ εἶναι ἀναγκαῖες γιὰ νὰ γεμίσουμε εὐφορία, ἡρεμία, χαρά, ἀνακούφισιν, δύναμιν καὶ κυρίως ἀποφασιστικότητα. Δὲν εἶναι τυχαία ἡ θέσις … Συνέχεια
Ὁ κόσμος μας, ὁ πραγματικός μας κόσμος, εἶναι αὐτὸς ποὺ μᾶς προσφέρεται ἁπλόχερα ἀπὸ τὴν Φύσι καὶ τὸν Σύμπαν. Τὰ πάντα, αὐτὰ ποὺ πράγματι χρειαζόμαστε, εἶναι ἐκεῖ ἔξω καὶ ἀναμένουν ἐμᾶς νὰ τὰ μυρίσουμε, νὰ τὰ γευθοῦμε, νὰ τὰ ἀκούσουμε, νὰ τὰ ἀπολαύσουμε.
Καθημερινοὶ ἀγῶνες χρειάζονται… Κάθε στιγμή… Δίχως φόβο, ἀμφιβολίες ἤ πισωγυρίσματα… Ὅταν ὁ σκοπὸς εἶναι μεγάλος, χρειάζεται μεγάλους ἀγῶνες. Ὅταν εἶναι μεγαλύτερος, ἀπαιτεῖ ὅλην τὴν ζωή μας… Κι ὅταν αὐτὸς εἶναι μεγαλύτερος ἀπὸ ἐμᾶς, ἀπαιτεῖ μόνον διαρκεῖς καὶ ἄνευ ὁρίων θυσίες… Μὰ τότε ὅλη ἡ Φύσις συμπράττει γιὰ τὴν πραγμάτωσίν του…
Γιὰ νὰ λειτουργήσῃ… Μικρό… Ἀστεῖο κάποιες φορές… Ἀσήμαντο κάποιες ἄλλες… Μὰ ἀρκετὸ γιὰ νὰ …ἀλλάξουν τὰ πάντα!!!
Εἶναι γεγονὸς πὼς στὴν πλειοψηφία της σήμερα ἡ ἀνθρωπότης ἀντιλαμβάνεται τὸ ἐρχομὸ κάποιου τέλους. Ἑνὸς τέλους ποὺ ὅσο πλησιάζει, τόσο δυναμώνει ἡ παραλογία καὶ τόσο περισσότερο γίνεται διακριτὴ καὶ συνειδητὴ ἡ βεβαιότης τοῦ ἀδιεξόδου. Ὅσο λοιπὸν τὰ ἀδιέξοδα αὐξάνονται, τόσο πιὸ ἔντονες εἶναι οἱ πιέσεις ποὺ δεχόμεθα καὶ τόσο πιὸ βαρὺ τὸ σκοτάδι ποὺ σκιάζει … Συνέχεια
