Ἐπιλέγω πάντα τὸν καλλίτερο δρόμο… Ἐκεῖνον ποὺ θὰ μὲ ὁδηγήσῃ σὲ ἠθικὴ ἱκανοποίησιν. Μὰ ἡ ἠθικὴ ἱκανοποίησις, ἡ πραγματική, κι ὄχι ἡ ἐπιδερμική, ἀναφέρεται πάντα στὸ κοινὸ καλό.
Ὥρα ἀλλαγῆς …«ὅψεως»!!!
Ὅταν καθημερινῶς διαπιστώνουμε γύρω μας τὸ ἐπίπεδον καὶ τὸ μέγεθος τῆς καταῤῥεύσεως, εἶναι δύσκολον (ἔως κι ἀδύνατον) νὰ μπορέσουμε νὰ διατηρήσουμε στὸ μυαλό μας ἕναν σκοπό, πολλῷ δὲ μᾶλλον νὰ ἀγνοήσουμε τὴν περιῤῥέουσα καθημερινότητα τῆς ἀποδομήσεως καὶ τῆς καταστροφῆς καὶ νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὴν δημιουργικότητα. Συνήθως μάλιστα ἐπιτρέπουμε στὶς ἐξωτερικὲς συνθῆκες νὰ μᾶς παρασύρουν τόσο πολύ, … Συνέχεια
Χρειάζεται καὶ ὁ …θυμός!!!
Σὰν δείκτης… Σὰν ἀφετηρία γιὰ προβληματισμό… Σὰν πηγὴ πληροφορίας… Σὰν μέσον ἐκτονώσεως… Σὰν ἀφορμὴ γιὰ μάθησιν.. Σὰν εὐκαιρία γιὰ ἀποφάσεις…
Θέλησις κι ἀπόφασις…
Ἡ καθημερινότης μας, ἀπείρως διαβρωτική, μὰ καὶ ὑπὲρ τοῦ δέοντος -γιὰ τοὺς πολλοὺς – καθησυχαστική, μᾶς ὁδηγεῖ σταθερῶς, ὡς ἄτομα καὶ ὠς κοινωνίες, σὲ ὅλο καὶ μεγαλύτερες ἀδρανειακὲς καταστάσεις. Ὅσο δὲ περισσότερος ὁ χρόνος παραμονῆς μας σὲ τέτοιες συνθῆκες, τόσο δυσκολότερος ἡ ἀπόφασις γιὰ τὴν ἔξοδό μας ἀπὸ αὐτές. Ὅλα τὰ ἐμπόδια στὰ μάτια μας … Συνέχεια
Δραπετεύοντας…
Εἶναι κάπως …παρανοϊκὸ τὸ νὰ πιστεύουμε πὼς μὲ τόσα προβλήματα ἐμεῖς μποροῦμε νὰ δραπετεύσουμε. Τοὐλάχιστον ἔτσι φαντάζει στὸ μυαλὸ τῶν πολλῶν. Μὰ τὸ νὰ μποροῦμε νὰ …δραπετεύσουμε εἶναι πρωτίστως νοητικὸ καὶ κατόπιν ὅλα τὰ ἄλλα. Τί νά τό κάνω ἐάν πράγματι …δραπετεύσω ἀλλά κουβαλῶ μέσα μου ὅλην τήν καθημερινότητά μου; Ἔχω πάρει τὸ …κλουβί μου … Συνέχεια
Θὰ θέλαμε νὰ σώσουμε τὴν Ἑλλάδα, ἀλλά…
…μᾶς ἔρχεται κάπως βαρύ!!! Καὶ μᾶς ἔρχεται βαρύ, διότι τί νά σοῦ κάνουν μόνον τά δικά μας χέρια; Ἐδῶ χρειάζονται στρατοί, χρειάζονται μυαλά, μὰ κυρίως χρειάζονται πατριῶτες συνειδητοποιημένοι κι ἀποφασισμένοι; Καί ποῦ εἶναι; Πῶς τούς συναντοῦμε καί ποῦ; Τί θά ὀργανώσουμε καί τί θά πράξουμε; Ἔχουμε ἰδέα τοῦ τί χρειάζεται; Ἤ μήπως ὄχι;