…μᾶς ἔρχεται κάπως βαρύ!!!
Καὶ μᾶς ἔρχεται βαρύ, διότι τί νά σοῦ κάνουν μόνον τά δικά μας χέρια; Ἐδῶ χρειάζονται στρατοί, χρειάζονται μυαλά, μὰ κυρίως χρειάζονται πατριῶτες συνειδητοποιημένοι κι ἀποφασισμένοι; Καί ποῦ εἶναι; Πῶς τούς συναντοῦμε καί ποῦ; Τί θά ὀργανώσουμε καί τί θά πράξουμε; Ἔχουμε ἰδέα τοῦ τί χρειάζεται; Ἤ μήπως ὄχι;
Δυστυχῶς μας, ἐκ πρώτης ὄψεως, ναί, μᾶς ἔρχεται βαρύ, ἐφ΄ ὅσον, γιὰ τοὺς ὁποίους λόγους, θεωροῦμε πὼς γιὰ νὰ σωθῇ μία χώρα ἀπαιτῶνται καὶ στρατοὶ καὶ ὅπλα καὶ στρατηγοὶ καὶ ἡγέτες καὶ σύμμαχοι καί…
…τέλος πάντων, ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς ἔχουν ὑποδείξει, ἐδῶ καὶ τόσους αἰῶνες, τὰ συστήματα διακυβερνήσεως (;;;), ἐλέγχου μά, στὴν πραγματικότητα διατηρήσεως τῆς δουλείας τῶν λαῶν.
Ὅσο κάποιοι κρατοῦν τὸ χρῆμα, ἐλέγχουν τοὺς στρατούς, τὶς (φερόμενες ὡς) κυβερνήσεις καὶ καταληκτικῶς τοὺς λαούς. Καί, ἐπισήμως, αὐτὸ δὲν ἀλλάζει, ἐὰν δὲν ἀλλάξουν οἱ ἰσοῤῥοπίες δυνάμεων, ὁπλισμοῦ καὶ στρατῶν.
Αὐτὰ ὅμως, τὰ ἐκ πρώτης ὄψεως, εἶναι τὰ κοινῶς ἀποδεκτὰ καὶ δὲν χωροῦν ἀμφισβητήσεις.
Ὅμως… Εἶναι πράγματι ἔτσι ἤ ἔτσι πιστεύουμε;
Τὶς (κατ’ ἐμέ) ἀπαντήσεις δὲν θὰ τὶς καταθέσω σήμερα, ἀλλὰ θὰ θέσω μόνον τὰ ἀναγκαία ἐρωτήματα, πρὸ κειμένου νὰ κατανοήσουμε τὸ γιατί, ἀκόμη, δὲν ἔχει συμβεῖ κάτι σημαντικό, καθὼς ἐπίσης καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ καθυστερήσουν, ὅσο χρειάζεται, τὰ γεγονότα καὶ οἱ ἀναγκαῖες (ἐπίσημες καὶ ἀπὸ ὅλους ἀναγνωρίσιμες) ἐκεῖνες διαδικασίες, ποὺ θὰ ὁδηγήσουν στὸ κάτι σημαντικό.
Ὁ σημαντικότερος λόγος ἐμπεριέχεται σὲ ἕνα ἐρώτημα, ποὺ δὲν θέτουμε στοὺς ἑαυτούς μας, προσπερνώντας το μὲ ὅλους τοὺς τρόπους. Ἕνα ἐρώτημα ποὺ θὰ ἀποδείξη τὸ ἐὰν πρέπῃ, ἤ ὄχι, νὰ γίνῃ αὐτὴ ἡ πολυπόθητος Ἐπανάστασις τώρα, κάποτε ἢ ποτέ: Ἀξίζουμε καί δικαιούμεθα καί μᾶς πρέπει μία Ἐλευθέρα Πατρίς; Ἤ ὄχι;
Ἀλήθεια… Πόσοι ἀπό ἐμᾶς ἔχουμε ἀναρωτηθεῖ γιά τά πασιφανῆ; Πῶς βλέπουμε τούς ἑαυτούς μας; Ὄχι χαϊδεύοντάς τους ἢ …πυροβολώντας τους, ἀλλὰ ἐντίμως καὶ εἰλικρινῶς. Ἀξίζουμε ἤ ὄχι νά ἤμαστε Ἐλεύθεροι; Μποροῦμε ἐμεῖς νά ζήσουμε σέ συνθῆκες Ἐλευθερίας ἤ κουβαλᾶμε ἀμέτρητα, γνωστὰ κι ἄγνωστα, κατάλοιπα, πού μᾶς μετατρέπουν σέ συνεργούς, συμμάχους καί ὑποστηρικτές τῶν διαφόρων καθεστώτων; Τολμοῦμε ἐμεῖς νά ἀνατρέψουμε τίς σημερινές συνθῆκες στίς ζωές μας; Νά γίνουμε καλλίτεροι Ἄνθρωποι; Νά ἀπαντήσουμε σέ ἀναπάντητα ἐρωτήματα; Νά μετατραποῦμε σέ ὑποδείγματα; Νά παύσουμε νά περιμένουμε ἀπό τούς ἄλλους; Νά ξυπνήσουμε σώφρονες καί συνετοί; Νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τίς ἐμμονές μας καί τού φόβους μας;
Αὐτὰ καὶ πολλὰ ἄλλα ἀποῤῥέουν ἀπὸ τὸ παραπάνω ἐρώτημα. Ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον ἐμεῖς θὰ ἤμαστε ὅπως τῆς πρέπει τῆς Πατρίδος μας, τότε καὶ μόνον τότε θὰ γίνουν κι αὐτὰ ποὺ πρέπει, ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ πρέπει, γιὰ νὰ φθάσουμε ἐκεῖ ποὺ θὰ μᾶς πρέπει.
Ἔως τότε, μὲ εὐχολόγια καὶ ἐλπιδοφορίες θὰ πορευόμεθα.
Σημειώσεις
Δὲν φταῖν ὅλοι οἱ ἄλλοι γιὰ τὰ δεινά μας. Τὸ μεγαλύτερον μερίδιον εὐθύνης εἶναι δικό μας.
Μποροῦμε, πολὺ εὔκολα, νὰ ἐπιῤῥίπτουμε ὅλες τὶς εὐθῦνες τῶν δεινῶν μας στοὺς πολιτικάντηδες καί, σὲ ἕναν βαθμό, θὰ ἔχουμε ἀπόλυτον δίκαιον. Σὲ ἕναν μικρὸ βαθμὸ ὅμως.
Τὸ ἐρώτημα ποὺ ἀνακύπτει εὐλόγως, μέσα ἀπὸ τὰ παραπάνω, εἶναι τὸ ἐὰν τελικῶς αὐτά, τὰ καθάρματα, εἶναι κι αὐτὰ ποὺ μᾶς ἀξίζουν, ἐφ΄ ὅσον καὶ ὡς ἀμνήμονες λειτουργοῦμε καὶ συμβιβαζόμεθα κατὰ τὸ δοκοῦν, ὅταν κι ἐφ΄ ὅσον κάτι τέτοιο δὲν μᾶς ξεβολεύῃ, μά, κυρίως, βλέποντας αὐτούς, τὰ ἐλαττώματά τους καὶ τὰ πάθη τους, ἀρνούμεθα νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἁπλῶς εἶναι οἱ …καθρέπτες μας!!!
Γιὰ νὰ ἔχουμε πιθανότητες ἐπιτυχίας στὸ νὰ ἐπαναδομήσουμε τὴν Πατρίδα μας σὲ ὑγιεῖς βάσεις, ἀπαιτεῖται, ἐκτὸς πολλῶν ἄλλων, ἕνας συγκεκριμένος παράγων: νὰ μὴν ἑστιάζουμε στοὺς γνωστοὺς (κι ἀγνώστους) μας «ἐθνοσωτῆρες». Ἡ μόνη ἐλπὶς κρύβεται στὴν ἀτομικὴ εὐθύνη καὶ στὸ τί ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς θὰ πράξη γιὰ αὐτὸν τὸν σκοπό.
Δὲν γίνεται νὰ ζητᾶμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους νὰ …ξυπνήσουν, ἐὰν ἐμεῖς παραμένουμε ὡς ἔχει.
Ἄλλως τέ… Δὲν γίνεται νὰ φτιάξουμε τοὺς ἄλλους, παρὰ μόνον ἐμᾶς.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.