Ὅσο πιὸ συγκεντρωτικοὶ εἴμαστε, τόσο μεγαλύτερες ἀγωνίες ἔχουμε γιὰ τὸ πῶς θὰ διατηρήσουμε καὶ θὰ προστατεύσουμε αὐτὰ ποὺ συγκεντρώσαμε. Ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται λίγα, ἁπλᾶ καὶ πολὺ ἀναγκαῖα γιὰ τὴν ἐπιβίωσίν του μὰ κυρίως γιὰ τὴν καλή του ζωή. Τόσο λίγα, ποὺ ἐὰν κυττάξουμε πίσω μας, μέσα μας καὶ γύρω μας θὰ αἰσθανθοῦμε …ἀποθῆκες.
Δὲν ξέρω γιατὶ ὁ λαός μας ταὐτίζη ὄλες τὶς μεγάλες ἑορτὲς μὲ ἐπιδόσεις καταναλωτικές, κυρίως φαγητοῦ καὶ ποτοῦ. Γιατί ὄλες τίς ἅγιες ἡμέρες πρέπει κάποιος νά φάῃ καί νά πιῇ μέχρι σκασμοῦ;; Αὐτὴ ἡ φράσις τῆς μαμᾶς μου, ποὺ ξεκίνησε ἀπὸ τὰ παιδικά μου χρόνια καὶ συνεχίσθηκε ὅσο ζοῦσε, εἶναι μιὰ προτροπὴ ποὺ ἀρχίζει γλυκά: … Συνέχεια
Μᾶς χρειάζονται… Ὄχι πολλές. Ἴσα νὰ κλεισθοῦμε σὲ χώρους ποὺ ἀγαπᾶμε, μὲ ἀνθρώπους ποὺ ἀγαπᾶμε, γιὰ νὰ ἀφήσουμε τὶς σκέψεις μας νὰ ταξειδεύσουν καὶ νὰ …παίξουν μὲ τὸν χρόνο.
Οἱ πλάνες μας, ποὺ στοιχειοθετοῦν τὸν πεποιθησιακό μας κόσμο, εἶναι ἀτελείωτες καὶ περίπλοκες. Κάποιες ὅμως ἐξ αὐτῶν, σὲ κάποιες καμπὲς τῆς ζωῆς μας, καταῤῥίπτονται, συνήθως θορυβωδῶς καὶ βιαίως, γιὰ νὰ μᾶς σημαδεύσουν. Ἐκεῖνες τὶς στιγμές, ποὺ ὁ κόσμος μας γκρεμίζεται, ναί, μποροῦμε πράγματι νὰ διακρίνουμε ἀρκετὲς ἀλήθειες καὶ νὰ τὶς υἱοθετήσουμε, μειώνοντας, σὲ μεγάλον βαθμό, … Συνέχεια
Ὑπάρχει στὸν κόσμο μας μία βαθειὰ ῥιζωμένη συνήθεια συμβιβασμῶν, ἀπὸ ὅλους μας, ποὺ φθάνει στὰ ὅρια τῆς συνειδητῆς μας ὑποταγῆς στὰ θέλω τῶν πολλῶν. Αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μας προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀνάγκη μας γιὰ ἀσφάλεια, ἐφ΄ ὅσον, τελικῶς, οὐδέποτε ξεφύγαμε ἀπὸ τὴν ἀγελαία μας συμπεριφορά.
Ἐὰν τὸ παιδὶ ἐπιθυμήσῃ ἕνα ἀνοίκειο, πανάκριβο δῶρο μὴν ἠθικολογεῖτε (ἐδῶ ὁ κόσμος πεινᾶ), οὔτε νὰ τὸ ἀποπάρετε (πᾶς καλά ῥέ γαϊδούρι;) —άνθρωπος εἶναι, θέλει ὅ,τι κινεῖται. Ἂς ἀκούσῃ μὲ ἤπιο, γλυκὸ τρόπο, πόσο θαυμάσια ἰδέα εἶχε. Ὅμως, κάθε ὄμορφη ἐπιθυμία ἔχει κόπο —ἐξηγῆστε ὅτι ἕνας μόνο τρόπος ὑπάρχει νὰ τὸ ἀποκτήσεῃ Νὰ κατασκευάσῃ ἕνα … Συνέχεια
