Οἱ πλάνες μας, ποὺ στοιχειοθετοῦν τὸν πεποιθησιακό μας κόσμο, εἶναι ἀτελείωτες καὶ περίπλοκες. Κάποιες ὅμως ἐξ αὐτῶν, σὲ κάποιες καμπὲς τῆς ζωῆς μας, καταῤῥίπτονται, συνήθως θορυβωδῶς καὶ βιαίως, γιὰ νὰ μᾶς σημαδεύσουν. Ἐκεῖνες τὶς στιγμές, ποὺ ὁ κόσμος μας γκρεμίζεται, ναί, μποροῦμε πράγματι νὰ διακρίνουμε ἀρκετὲς ἀλήθειες καὶ νὰ τὶς υἱοθετήσουμε, μειώνοντας, σὲ μεγάλον βαθμό, τὶς πλάνες μας ἐνᾦ διδασκόμεθα ἀπὸ τὸν πόνο ποὺ προεκάλεσαν οἱ λάθος ἐπιλογές μας.
Καθημερινῶς ὅμως, μὲ διάφορα προσχήματα, βάλλονται ἀκόμη περισσότερες πλάνες μας, γιὰ τὶς ὁποίες ἢ ἀρνούμεθα νὰ τὶς ἐπεξεργασθοῦμε ἤ, ἀκόμη κι ἐὰν τὸ κάνουμε, ἀρνούμεθα νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς ἐφ΄ ὅσον ἦσαν κάποιες ἀπόψεις μας λάθος, ἔχουμε μεγάλην πιθανότητα νὰ βασίζουμε σὲ λάθος θεμέλια μεγάλο μέρος τῶν πιστεύω μας καὶ τῶν συνηθειῶν μας. Κι ἀκριβῶς ἐκεῖ, ἀναλόγως τοῦ βαθμοῦ ὡριμότητός μας, μποροῦμε συνειδητῶς νὰ «ξεφλουδίσουμε» ἔνα πρὸς ἔνα ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς σκιάζουν τὴν διαδρομὴ πρὸς τὴν Ἀλήθεια.
Τό κάνουμε ὅμως; Ἤ ὄχι;
Τὰ λάθη μας, τὰ μεγάλα, συνήθως γίνονται βαθμίδες μαθήσεως.
Τὰ λάθη μας ὅμως τὰ μικρά, τὰ καθημερινά, αὐτὰ ποὺ κάθε στιγμὴ τὰ βλέπουμε μὲ τὴν ἄκρη τοῦ ματιοῦ μας, ἀλλὰ δὲν τὰ ἀξιολογοῦμε ὅπως χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ αὐτὰ ὁριστικῶς, εἶναι μηνύματα γιὰ τὸ τί πράγματι χρειαζόμεθα.
Ὅσο ἐμεῖς τὰ ἀγννοῦμε, ἀναβάλλοντας τὴν ἐνασχόλησίν μας μαζύ τους, τόσο θὰ παραμένουμε ἐγκλωβισμένοι σὲ φυλακὲς τῶν ὁποίων μόνοι μας συντηροῦμε.
Τὸ μυαλό, ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἀπὸ μέσα …ξεκλειδώνει.
Τὰ κλειδιὰ ἐμεῖς τὰ κρατᾶμε.
Τὸ ἐὰν θὰ τὰ χρησιμοποιήσουμε γιὰ νὰ συντηροῦμε τὶς ἁλυσίδες μας …γυαλισμένες ἢ γιὰ νὰ τὶς σπάσουμε, εἶναι ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον δική μας ἐπιλογή.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.