Τί νά λέμε τώρα; Κάθε φορά πού γίνεται ἀνασχηματισμός ἤ ἀλλάζει ἡ κυβέρνησις, ἀκόμη καί οἱ δοτές, ἕνα ὡρισμένο χρηματικό ποσόν χρειάζεται γιά νά εὐπρεπίσουν οἱ ξεδιάντροποι τά γραφεῖα τους. Προσωπικό, κουρτίνες, ἔπιπλα, πίνακες, γραφική ὕλη καί ὅλα τά παρεμφερῆ. Ἀναρωτιέμαι ἄν τούς πληρώνουμε καί τήν διατροφή, διότι οἱ ἀντιπρόεδροι τῶν τελευταίων κυβερνήσεων εἶναι ἀσύμφοροι. Ὑπερβαίνουν τά διακόσια κιλά, ὑποθέτω, ὁ κάθε ἔνας τους. Καλλίτερα νά τούς ντύνῃς παρά νά τούς ταΐζῃς. Ὅτι κι ἄν φορέσουν σάν τσουβάλι εἶναι ἐπάνω τους καί μονίμως ἀσιδέρωτο.
Ὁ χοντρο-Βενιζέλος, μετά τήν BMW, τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων εὐρώ, δαπάνησε 802.000 εὐρώ γιά τό καινούργιο του γραφεῖο. Χωρίς νά ἐρωτήσῃ τούς Ἕλληνες φορολογουμένους. Ἀποφασίζομεν καί ἐφαρμόζομεν. (κάτι μοῦ θυμίζει αὐτό).
802.000 εὐρώ γιά τό καινούργιο πολιτικό γραφεῖο τοῦ Βενιζέλου
«….καί κερατάδες καί δαρμένοι», λέει μία παροιμία καί ὁ χοντρο-υπουργός τῆς συμφορᾶς, εἶπε νά τήν κάνῃ πράξι. Τό ἑλληνικό κράτος δέν πρόκειται νά πληρώσῃ αὐτούς στούς ὁποίους χρωστᾶ. Μόνον ὅποτε καί ἅἄἄἄἄἄἄἄν ἔχῃ. ΠΟΤΕ, δηλαδή. 
