«….καί κερατάδες καί δαρμένο靻, λέει μία παροιμία καί ὁ χοντρο-υπουργός τῆς συμφορᾶς, εἶπε νά τήν κάνῃ πράξι. Τό ἑλληνικό κράτος δέν πρόκειται νά πληρώσῃ αὐτούς στούς ὁποίους χρωστᾶ. Μόνον ὅποτε καί ἅἄἄἄἄἄἄἄν ἔχῃ. ΠΟΤΕ, δηλαδή. 

Οἱ ἐπιχειρηματίες καί οἱ ἐλεύθεροι ἐπαγγελματίες οἱ ὁποῖοι ἔχουν νά λαμβάνουν ἀπό τόν εὐρύτερο δημόσιο τομέα θά πληρώνουν μόνο. Γιά συμψηφισμό; Οὔτε λόγος. Μᾶς τό «ξέκοψε» ὁ φωστήρας τῆς οἰκονομίας Ε. Βενιζέλος. 

Κάτι λέγατε γιά φοροδιαφυγή, κύριοι τῆς ξεφτιλισμένης καί δοτῆς κυβερνήσεως. Μόνο πού ἐγώ, δέν θά τήν ἔλεγα φοροδιαφυγή. Ἄμυνα εἶναι, ἐναντίον τῆς καταληστεύσεως τῶν εἰσοδημάτων τῶν ἐπιχειρηματιῶν καί ἐλευθέρων ἐπαγγελματιῶν οἱ ὁποῖοι στηρίζουν ὅλα αὐτά τά χρόνια, μέ τά χρήματα πού τούς ἀφήνετε ὁλόκληρο τό ἑλληνικό κράτος. 

Μήπως πρέπει κι αὐτοί νά κάνουν τό ἴδιο; Τούς δίδετε ἄλλωστε τό «καλό» παράδειγμα. Νά μή σᾶς ξαναπληρώσουν δηλαδή. Οὔτε δεκάρα τσακιστή, δέν πρέπει νά σᾶς ξαναδώσουν, γιά νά δοῦμε ὕστερα, πώς θά σώσετε τήν οἰκονομία καί πώς θά ξεχρεώσετε καί πώς θά μένῃ καί κανένα φράγκο γιά νά σᾶς ταΐζουνε γιά νά κλέβετε καί νά κοροϊδεύετε τόν ἑλληνικό λαό.

Πῶς ἔχουν τήν ἀπαίτησι οἱ ἀνεκδιήγητοι «Βενιζέλοι» νά σέβεται ὁ Ἕλλην πολίτης τούς ἀπατεῶνες; Εἶναι δυνατόν;

Μινώταυρος

Ο Βενιζέλος “καίει” τις προσδοκίες για συμψηφισμό χρεών με το δημόσιο!

“Μπουρλότο” βάζει ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος στις προσδοκίες του επιχειρηματικού κόσμου ότι θα μπορέσει να συμψηφίσει τα χρέη που έχει απέναντι στις εφορίες με οφειλές του δημοσίου προς τις επιχειρήσεις που σήμερα ξεπερνούν τα 7 δις ευρώ, εφαρμόζοντας το αντίστοιχο μέτρο όπως τον… συμφέρει.

Καθώς τα ληξιπρόθεσμα χρέη του δημοσίου στις επιχειρήσεις φτάνουν τα 7 δισ. ευρώ και παρότι ο υπουργός Οικονομικών τόνισε ότι «δεν μπορούμε να ζητάμε φορολογική συμμόρφωση μόνο εάν δεν έχουμε και εμείς εκπληρώσει τη δική μας υποχρέωση», ξεκαθάρισε ότι το κράτος θα πληρώνει όταν και εάν μπορεί!

Παρόλο που απαιτεί απαίτηση στο Μνημόνιο το κράτος να μην καθυστερεί να πληρώνει, ο κ.Βενιζέλος ανέφερε πως «οι συμψηφισμοί θα προωθούνται στα όρια της ταμειακής αντοχής του δημοσίου και στα όρια της εκπλήρωσης των δημοσιονομικών μας στόχων». Πέραν τούτων δηλαδή θα διακόπτονται, παρότι προβλέπεται!

Μπορούν  να συμψηφισθούν με χρέη των  επιχειρήσεων, μόνο οι οφειλές  του στενού δημοσίου τομέα.  Ό,τι χρωστά δηλαδή «το δημόσιο  στενά, το νομικό πρόσωπο του  δημοσίου και όχι άλλη οντότητα  του δημόσιου τομέα» όπως ανέφερε. Αν λοιπόν κάποια επιχείρηση «έχει λαμβάνειν» (αλλά δεν λαμβάνει) από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα (π.χ. ΟΤΑ, ασφαλιστικό Ταμείο, ΔΕΚΟ κλπ.) θα πρέπει να πληρώνει στο ακέραιο ό,τι της ζητά το κράτος, χωρίς να περιμένει πως θα τα συμψηφίζει με αυτά που περιμένει να εισπράξει από τον δημόσιο τομέα.

Τα χρέη του  δημοσίου τα οποία μπορούν οι επιχειρήσεις να συμψηφίσουν, θα πρέπει να είναι  τελεσίδικα, βεβαιωμένα και εκκαθαρισμένα. Παρότι ο νόμος 3943 ορίζει πως  οποιαδήποτε «απαίτηση ενός οφειλέτη κατά του Δημοσίου αποδεικνύεται  με τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή με δημόσιο έγγραφο, συμψηφίζεται με τα βεβαιωμένα χρέη του προς το Δημόσιο», στην πράξη οι ιδιώτες πρέπει να περιμένουν μια ολόκληρη γραφειοκρατία ελέγχων και επικυρώσεων βεβαίωσης της οφειλής που έχει δημιουργηθεί (Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, Αρχή Πληρωμής κλπ.) με βασικό σκοπό να καθυστερεί τις πληρωμές –και δευτερευόντως  να ελέγχει την σκοπιμότητα ή  την ορθότητά τους. (defencenet.gr)