Ναί, σαφῶς… Εἶναι ἠλίθιοι…
Ἐν ᾦ ἐδῶ, οἱ ἑλληνάρες (μὲ μικρό) «δάσκαλοι» βάζουν ἀκόμη καὶ μαθητές τους νὰ τοὺς …ὑπερασπισθοῦν γιὰ τὶς ἀπεργίες τους, ἐν μέσῳ ἐξετάσεων, ποὺ στόχο φυσικὰ ἔχουν ΜΟΝΟΝ τὴν διαφύλαξιν τῶν εἰσοδημάτων τους… Δῆλα δὴ τὰ πάντα γιὰ τὴν πάρτη τους καὶ τὴν τσέπη τους λέμε… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: γλῶσσα
Ἕνα θαῦμα συνέβη ἤ ἡ δύναμις τῆς θελήσεως λειτούργησε;
Μία ολόφρεσκη είδηση…
Γυναίκα επανέρχεται από μακροχρόνιο κώμα, με την βοήθεια ενός θρησκευομένου χριστιανού Χειροπρακτικού, που προσευχήθηκε δίπλα της. 
Συνέχεια
Διὰ τῆς βίας θέλουν νὰ μᾶς κάνουν ἀπογόνους …Φοινίκων!!!
Ἐχθὲς φίλοι μου ἐπισκέφθηκα τὸ Κυκλαδικὸ μουσεῖο, προ κειμένου νὰ δῷ τὴν ἔκθεσιν περὶ ἰατρικῆς στὴν ἀρχαιότητα.
Σὲ τέσσερα δωμάτια (4Χ4) κάποια ἐκθέματα ἐνδιαφέροντα, ἀλλὰ εἰς κάθε περίπτωσιν τὸ θέμα ΔΕΝ ἐξαντλεῖται καὶ βρῆκα τὴν ἔκθεσιν ἐλλιπῆ.
Ἀφοῦ ἢπια ἕνα ποτὸ στὸ ὄμορφο ΚΑΦΕ τοῦ Μουσείου, ἀνέβηκα νὰ δῷ τὰ ἐκθέματα τῆς σταθερῆς συλλογῆς, ξεκινώντας ἀπὸ τὸν πρῶτο ὄροφο. Συνέχεια
Τὸ ᾠόν, αὐγόν.
Τὸ αὐγὸν εἶναι τέλος καὶ ἀρχή: πρῶτα τέλος καὶ μετὰ ἀρχή· ὡς ὁριακὸν σημεῖον ἀπὸ ὅπου θὰ ξεκινήση ἡ καινούργια ἀρχή. Αὐτὸ ἀκριβῶς δείχνει ἡ ἀρχαία λέξις ᾠόν, αὐγόν, ἀφοῦ τὸ ἴδιον τὸ αὐγὸν ἀποτελεῖ τὸ τελικὸν στοιχεῖον «ω» ἀπὸ ὅπου θὰ γεννηθῇ τὸ νέον ὄν, μετὰ ἀπὸ κατάδυσιν εἰς τὴν ἀφάνειαν ποὺ τὴν δηλῴνει τὸ ὑπογεγραμμένον ἰῷτα. Συνέχεια
Ἡ νοηματικὴ ἀκρίβεια τοῦ πολυτονικοῦ.
Ἰωάννης Ταχόπουλος – Ἡ νοηματικὴ ἀκρίβεια τοῦ πολυτονικοῦ.
Ἐλευθεροτυπία, 23-11-2005
Ἐπιχειρήματα
1) ἀνιστόρητα («πολυτονικό=καθαρεύουσα»),
2) τῶν ὀκνηρῶν («τὰ παιδάκια δυσκολεύονται μὲ τόσους κανόνες!»), ποὺ πανεύκολα μαθαίνουν ὀνόματα χιλιάδων ποδοσφαιριστῶν καὶ μουσικῶν,
3) τῶν ἐμπόρων (τὸ μονοτονικὸ προώθησαν οἱ μεγαλοεκδότες καὶ οἱ ἑταιρεῖες Η/Υ γιὰ τὴν κονόμα, ἀφοῦ τὸ ῾80 δὲν ὑπῆρχαν πολυτονικοὶ ἐπεξεργαστὲς κειμένου) καὶ οἱ «προοδευτικὲς» εἰρωνεῖες τοῦ κ. Καρζῆ δὲν λὲν κάτι ὑπὲρ τοῦ μονοτονικοῦ. Συνέχεια
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (16ον)
ΜΑΘΗΜΑ 16ον
(Νὰ σᾶς τονίσῳ ὃτι σκοπός μας εἶναι νὰ ἀναγνωρίζουμε τοὺς λεκτικοὺς τύπους ποὺ θὰ βρίσκουμε στὰ ἀρχαῖα κείμενα ὃταν θὰ τὰ ἀποδίδουμε στὴν νεοελληνική.)
Ἂς ξαναδοῦμε τοὺς ἀρχικοὺς χρόνους τοῦ ῥήματος «λύω». Συνέχεια