Θαρρῶ πῶς τὸν εἶδα·
γυρνοβολοῦσε εἰς τῶν ματιῶν σου τὸ χρῶμα,
ποὺ ἀπὸ φθινοπωρινὴ σιγαλιὰ ἦταν μεγαλωμένα,
μιᾶς νὰ χορεύῃ γύρω ἀπὸ φωτιὰ
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δεσποτάκης Δημήτρης
Καλῶς ἤλθαμε στὸν κόσμο τῶν …ἀνάρθρων κραυγῶν!!!
Σήμερα γράφω γιὰ νὰ ἐκφράσω μίαν σκέψιν μου, ἡ ὁποία, τὸ μόνον σίγουρον, εἶναι νὰ σᾶς κάνῃ νὰ θυμώσετε μαζύ μου ἤ ἀκόμη καὶ νὰ πεῖτε ψέμματα στὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν σας.
Πρὶν μερικὰ χρόνια, εἰς τὸν χῶρον τοῦ διαδικτύου, ἡ γραφή γκρίκλις, εἶχε τάσεις ἐποικισμοῦ! Ἔγινε μεγάλος ἀγῶνας, πιστέψτε με, κάποιοι ἀφιέρωσαν μέγιστον μέρος τοῦ χρόνου τους καὶ ὄχι μόνον, ὥστε νὰ ἡττηθῇ καὶ νὰ ὑποχωρήσῃ αὐτὸς ὁ δούρειος ἵππος… Συνέχεια
Ἱερὰ Ἑλλὰς
Τέκος Θεοῦ εἶ ὦ Ἑλλάς,σοφίας θυγάτηρ,
ἀνδρείαν μεδέουσα,
φρονεῖν καὶ λέγειν ἄρειον
διδοίης μοι.
Περὶ αὐδῆς καὶ γραφῆς…
Τί καταδίκη…
νὰ μὴν ἔχω τὴν εὔννοιαν
νὰ γεννηθῶ σὲ ἀγέλην ἄλλου εἴδους,
νὰ μυρίζω τὴν αὐγὴν τὴν γῆν, Συνέχεια
Δίστομον
Ξεῤῥιζώνοντας τὸν βάρβαρο ἀπὸ μέσα μας…(β)
Καὶ καλὰ οἱ ἀ(χ)ριστεροὶ μὲ τὰ φράγκα καὶ τὸ μεγάλο Ε9.
Αὐτοὶ – μάγκες γὰρ – θὰ τὴν βγάλουν φίνα, ἀφοῦ οἱ Ἐλβετικὲς θυρίδες δὲν ἔχουν χρῶμα (βλέπε Σταθάκης), μαζὺ μὲ τοὺς καρεκλάδες, ποὺ ἔκαναν τὸν κόφτη στρὶνκ καὶ ἔπεσαν ὑπερήφανα στὰ τέσσερα.
Ὀκτὼ χιλιαρικάκια εἶναι αὐτά.