Τὸ ἤξερα γαλάζια πὼς εἶσαι,
ὅσον κι ἄν τὸ ᾿κρυβε τὸ λευκόν σου δέρμα·
μήτες τὸ στάρι μὲ πλάνεψε, γύρω ἀπὸ τὸν λαιμόν σου,
μήτες τὸ μεγαλεῖον,
ἀπ’ τὰ ῥὸζ τῶν χειλιῶν σου.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Δεσποτάκης Δημήτρης
Ἄλφα μου Βῆτα Ὠραῖον.
Δυστυχῶς…
Δυστυχῶς…Ἀπέτυχε παταγωδῶς σήμερα ἡ προσπάθειά μου,
νὰ πείσω κάποιον βιβλιοπώλην
καὶ ἦταν ἡ πρώτη μου δοκιμασία,
νὰ δεχθῇ ἕνα βιβλίον μου,
Τὰ λόγια τῆς προσφυγιᾶς.
Καλημέρα ἀδέλφια μου καὶ χῶμα Σὺ Ἑλληνικόν·
τὸ βῆμα μου μετράει ἡ γῆς
κι ὁποὺ πάτημα, δάκρυ κι ἀνθοβολιά·
Γράμμα πρὸς τὸν υἱόν μου…
Τὶ κι ἄν τὰ πέλαγα τὰ ὁρίζουν ἀνέμοι,
ἐσένα γιέ μου,
ἐσένα ὁδηγοῦν,
τὴν γλυκιὰν γιὰ νὰ ἰδῇς ῥοδαυγήν.
Ἀκαδημία Πλάτωνος.
Ἔχω κατὰ καιροὺς ἀναφερθεῖ εἰς τὸ Παγκόσμιον Θέμα: Ἀκαδημία Πλάτωνος!
Εἶναι ἕνα κομμάτι χωρισμένον σὲ δύο μέρη.
Τὸ ἕνα λέγεται ἐξοχικὴ ἔπαυλις τῶν λαθροτέτοιων, ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸν χῶρον ὡς καταυλισμόν τους καὶ τὸ Ἀρχαῖον Γυμνάσιον γήπεδον ἀθλοπαιδιῶν, τρώγοντας καὶ χέζοντας εἰς τὸν μοναδικὸν παγκοσμίως αὐτὸν χῶρον καί, τὸ ἄλλον, ἀδιαφορία τῶν πάντων, ἀκόμη καὶ αὐτῶν ποὺ φωνασκίζουν πὼς παλεύουν γι’ αὐτό!