«Χαιρετῶ σας Ἕλληνες»
Παρακολουθῶ τὶς ἐξελίξεις τῶν τελευταίων ἡμερῶν, ὅπου ὅλοι ἐσεῖς, ἐπὶ τέλους προσπερνῶντας τὴν ῥετσινιὰ τοῦ χρώματος τῆς γελοίας πολιτικῆς, φυσᾶτε μὲ ἀνάσαν σταθερὴν τὴν μικροῦλα σπίθα ποὺ λέγεται Ψυχὴ Ἑλληνικὴ, ὥστε νὰ γίνῃ κολασμένη πυρκαϊά !
Αὐτὴ ἡ δημοσίευσις ἀνήκει στὸν πολύ καλό μου φίλο Δημήτρη Δεσποτάκη. Τοῦ τὴν χρωστῶ! Ὅλοι τοῦ τὴν χρωστᾶμε.
Ὁ Δημήτρης μας, μᾶς ἔκανε ὑπερηφάνους. Συμμετεῖχε σὲ ἕναν διεθνῆ λογοτεχνικό διαγωνισμό καὶ διεκρίθη μεταξύ τῶν πρώτων. Σὲ λίγες ἡμέρες βραβεύεται κι ἐπισήμως.
Μὲ ἡγάπησες γλῶσσα μου…
μὲ ἔρωτα ἔγειρες στὴν ἀγκαλιὰ μου…
ἡδονὴ ἡ πρόσφορος λαλιὰ σου…
κόσμημα τῆς Παγγαίας Ἐσὺ…
Ῥίγησε τὸ κορμὶ μου…
πλανήθηκε ὁ νοῦς μου
στὴν ἀπεράντη γαλήνη τοῦ δικοῦ σου…
κι ἀνδρώθηκε μὲ τὴν ἰδικήν σου εἰκόνα…
Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ εἶδα κείμενά σου, τὸ βλέμμα μου τράβηξε ἡ πολυτονικὴ γραφή.
«Ἐδῶ ὑπάρχει σκέψις» εἶπα!
Ὅταν διάβασα τὰ κείμενά σου, ὁ τρόπος γραφῆς μὲ γέμισε ἄγρια χαρά!
«Ἐδὼ ὑπάρχει νόησις», συνειδητοποίησα! Συνέχεια
Ἓνα ἀγαπημένο κείμενον, ἑνός ἀγαπημένου φίλου, τοῦ Δημητρίου Δεσποτάκη. Τά ἀνεκάλυψα τυχαίως μέσα σέ κάποια μηνύματα καί θέλησα νά τό μοιραστῶ μέ ὃλη τήν Ἑλλάδα!