Μὲ ἡγάπησες γλῶσσα μου…
μὲ ἔρωτα ἔγειρες στὴν ἀγκαλιὰ μου…
ἡδονὴ ἡ πρόσφορος λαλιὰ σου…
κόσμημα τῆς Παγγαίας Ἐσὺ…

Ῥίγησε τὸ κορμὶ μου…
πλανήθηκε ὁ νοῦς μου
στὴν ἀπεράντη γαλήνη τοῦ δικοῦ σου…
κι ἀνδρώθηκε μὲ τὴν ἰδικήν σου εἰκόνα…

Γέμισε ἡ ζωὴ σου ἐχθροὺς,
ποῦ ζητοῦν τὸ αἷμα σου νὰ γίνῃ θνητὸν…
νὰ τὸ ῥουφήξουν ἀχόρταγα…
θὰ γίνουν θαρροῦν Θεοί…

Μὰ Ἐσὺ Ἱερὴ μου Γλῶσσα Ἑλληνικὴ…
τὸ αἷμα σου δῶρον σὲ ἐμᾶς προσφέρεις…
κι ἐμεὶς τοῦ Ἐλύτη τὰ βήματα κάνομε ὅρκον…
τὸ δικὸ μας στὰ στήθια σου ἀσπίδα νὰ γίνῃ…

Ἔρχομαι Θεὰ μου Γλῶσσα Ἑλληνικὴ…
μέσα ἀπὸ τοῦ Ἡλίου τ’ ἀτσάλι…
ἀλώβητος ν’ ἀγγίξω τὸν κόσμον σου…
θῶραξ δικὸς σου…
Ἕλλην Υἱὸς Σου…

Δεσποτάκης τῆς Δαμητρὸς
Ἕλλην
14/09/2010