Γιὰ νὰ μὴ τὰ λέω μόνη μου καὶ φαίνομαι κακίστρω…
Σαββατοκύριακο μεγάλων εξελίξεων ήταν αυτό που μας πέρασε. Κι ενώ περιμέναμε (και φυσικά συνεχίζουμε να περιμένουμε την ολοκλήρωση των ζυμώσεων και των μετέπειτα εξελίξεων στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ) να “σκάσει η μπόμπα”, αυτή ναι μεν “έσκασε”, αλλά σε άλλο “τόπο”.
Ὁμολογῶ πὼς θεωρῶ σκληρή τὴν στάσι τοῦ «Ῥεσάλτο», μέσα ἀπὸ τὸ παρακάτω κείμενο. Εἶναι ὅμως δικαία. Γιὰ ἐτοῦτο καὶ τὴν δημοσιεύω. 
Ἔχω ἐπαναλάβει ἀρκετὲς φορὲς πὼς ἐκτιμῶ τὸν Στέφανο Ληναῖο. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μὲ κάνει νὰ μὴν ἀξιώνω μίαν πιό ξεκάθαρη περιγραφὴ τῶν ὅσων συνέβησαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὴν Σπίθα. Ἐὰν ὄντως εἶναι ὅσα δηλώνει, κι ὅσα κάποιοι ἔχουμε καταλάβει γιὰ τὸν χαρακτήρα του Συνέχεια
Ναὶ βρέ! Ἐσένα περιμέναμε γιὰ νὰ μᾶς φωτίσῃς! Φωστήρα! Νὰ πουλήσουμε τὸ χωραφάκι μας, τὸ σπιτάκι μας, τὸ κηπάκι μας, τὸ διαμερισματάκι μας, τὸ ἐξοχικάκι μας… Γιὰ νὰ ξεχρεώσουν τὰ λαμόγια καὶ νὰ ἔλθουν τὰ εὐρωκαλόπαιδα νὰ μᾶς ἀγοράσουν, νὰ κάθονται στοὺς ἐξῶστες μας, στὶς παραλίες μας, στὰ βουνά μας κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε τὰ γκαρσόνια τους, οἱ σερβιτόροι τους, οἱ παραδουλεύτρες τους, οἱ ἀλβανοί τους, τὰ κοπρόσκυλά τους…
Δὲν ξέρω… Προβληματίζομαι…. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διάβασα (καὶ θὰ σᾶς παρουσιάσω παρακάτω) ἔχω πλέον μεγάλα ἐρωτηματικά…
Ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριά, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραφα γιὰ τὴν παραίτησι Δημητροκάλλη ἀπὸ τὸ ὀργανωτικὸ κέντρο τῆς Σπίθας. Ἢ ὀρθότερα, δὲν τὸ ἔγραφα ἐγῶ, ὁ Μίκης τὸ ὑπονοοῦσε… Ἦταν κάτι ποὺ πολλοὶ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν, μετὰ τὶς ἀπανωτὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὸ πρόσωπο Δημητροκάλλης. Ὅμως, ἔγραφε κάπου τελικῶς ὁ Μίκης γιὰ ἀπομάκρυνσι; Κάπου; Κάποιαν στιγμή;
Ποτέ!
Τὸ πρωΐ ἐδημοσίευσα τὴν ἀπάντησί μου στὴν ἐπιστολὴ-διαμαρτυρία Δημητροκάλλη.
Ἴσως νὰ φαίνομαι ἐξαιρετικὰ ἀγενῆς σὲ κάποιους, ἰδίως σὲ ὅσους διατηροῦν συμπάθειες ἢ ἐλπίδες πρὸς τὰ πρόσωπα ποὺ συγκροτοῦν αὐτὲς τὶς πολιτικές παρέες. Εἰλικρινῶς, δὲν εἶναι πρόθεσίς μου νὰ ἀποδομήσω οὐδενὸς τὸ ὄνειρο.
Θέτοντας ἁπλᾶ ἐρωτήματα στὸν ἑαύτόν μου, κατέληξα σὲ συγκεκριμένη στάσι. Ἀνερωτήθην πολλὲς φορὲς γιὰ τὸ πῶς θὰ ἤθελα νὰ εἶναι ἡ Πατρίδα Συνέχεια
Ὁ τίτλος, δανεισμένος κι ἐλαφρῶς παρεφρασμένος ἀπὸ τὸ Ῥεσᾶλτο.
Ὁ κύριος Δημητροκάλλης ἔμαθε τὰ τῶν σχολιασμῶν μου καὶ μοῦ«ἀπήντησε» στὸ σημείωμα ποὺ εἶχα ἀναρτήσει στὶς 27 Φεβρουαρίου 2011. (Ἕνας μήνας εἶναι καλός χρόνος γιὰ προετοιμασία…. Λέω…) Συνέχεια
