Ὁ ἄνθρωπος ἔχει μεγάλη ἀνάγκη, γιὰ νὰ αἰσθάνεται συναισθηματικὰ ἀσφαλής, νὰ ἀναλαμβάνῃ ὅσο τὸ δυνατὸν μικρότερα ῥίσκα. Πρὸς τοῦτον καὶ φροντίζει πάντα νὰ περιφρουρῇ τὴν ἀσφάλειά του, πολλὲς φορὲς καὶ εἰς βάρος τῆς ἐλευθερίας του. Συνέχεια →

…καὶ δὲν σβήνει πλέον…

Συνέχεια →

Τὸ νὰ πηγαίνῃ κάποιος σὲ μίαν μάχη …μπουλουκιδόν, εἶναι σὰν νὰ ἔχῃ διασφαλίσει, ἐκ τῶν προτέρων, τὴν ἧττα του ἤ, ἀκόμη, καὶ τὴν …σφαγή του. Οἱ μάχες ἀπαιτοῦν ὅσο τὸ δυνατὸν καλλίτερα προετοιμασμένους πολεμιστές. Τὰ μπουλούκια, ἐνίοτε, ἦσαν καὶ τὰ καλλίτερα …σφάγια.

Συνέχεια →

Ὑπάρχουν πολλὰ Ἔνστικτα στὴν ἀνθρωπότητα, ποὺ (οὔτως ἢ ἄλλως) ἀνήκει στὸ ζωϊκὸ βασίλειον…
Μὰ, πρῶτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, ὑπάρχει τὸ Ἔνστικτον Ἐπιβιώσεώς μας, ποὺ πλέον ἔχουμε, ἄλλοτε λιγότερο κι ἄλλοτε πλήρως, ἀδρανοποιήση, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὰ πλείστα τῶν ζώων ποὺ διαβιοῦν ἐλευθέρως. Συνέχεια →