Δὲν θὰ μᾶς σηκώση κάποιος…

Ἐὰν δὲν ἐπιτύχουμε νὰ πατήσουμε μόνοι μας, ἀκόμη καὶ τὴν ὑστάτη στιγμή, στὰ πόδια μας, τότε τὸ μόνον ποὺ θὰ μᾶς ἀξίζη εἶναι τὸ τέλος μας.
Ἐὰν ἀρνηθοῦμε, ἀκόμη καὶ τώρα, ποὺ οἱ «σειρῆνες βοοῦν» νὰ σηκωθοῦμε ὄρθιοι, τὸ μόνον ποὺ θὰ λάβουμε εἶναι …ἐπιμνημόσυνοι λόγοι ἐπάνω ἀπὸ τὸν τάφο μας.

Συνέχεια

Θεωρώντας ὡς …«Μεγάλο» τὸ κάθε …«σκουπίδι»!!!

Πόσες φορές ἔχουμε ἀναρωτηθῆ γιά τό πόσο …«μεγάλοι» εἶναι αὐτοί πού μᾶς παρουσιάζονται ὡς μεγάλοι;
Πόσες φορές προβληματισθήκαμε γιά τό πόσο …σπουδαία εἶναι τά ἔργα αὐτῶν τῶν …μεγάλων;
Πόσες φορές σταθήκαμε νά ἐξετάσουμε τό τί …μεγάλο μᾶς προβάλλεται ὡς μεγάλο, ἐνᾦ στήν πραγματικότητα δέν εἶναι κάτι περισσότερο ἀπό σκουπίδια πού θολώνουν τίς σκέψεις μας καί μολύνουν τά μυαλά μας; Συνέχεια

Ῥῶτα γιὰ νὰ μάθῃς…

Κάθε φορὰ ποὺ ἕνα ἐρώτημα ἢ μία ἀπορία ἀνακύπτει, κάπου γύρω μας μία ἀπάντησις ἀναμένει. Συνέχεια

Καθαρμός…

Ὁ καθαρμὸς εἶναι μία διαδικασία πολύ-ἐπίπεδος ποὺ πρέπει συχνά-πυκνὰ νὰ ἐπαναλαμβάνεται, δίχως ἀφορμὲς ἐξωτερικὲς καὶ μόνον βάσει συνειδητῆς ἐπιλογῆς. Ὅταν συμβαίνῃ λόγῳ ἐξωτερικῶν ἐρεθισμάτων ἢ συνηθειῶν ἢ ἐθίμων σαφῶς καὶ εἶναι καλός, ἀλλὰ ὄχι τόσο οὐσιαστικὸς ὅσο πράγματι χρειαζόμεθα. Συνέχεια

Δὲν μάθαμε νὰ ζοῦμε…

Ἡ βία καὶ ἡ σκληρότης τῆς καθημερινότητός μας μᾶς ὑποχρεώνουν νὰ ἑστιάζουμε διαρκῶς σὲ ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸ ἀληθὲς νόημα τῆς ζωῆς.
Λησμονοῦμε νὰ ἀπολαμβάνουμε, βιαζόμεθα νὰ χορτάσουμε ἂν τί νὰ φᾶμε, ξεχνᾶμε τὸν πραγματικὸ ἔρωτα, ἀγαπᾶμε μὲ ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς περιοριστικοὺς ὅρους, ἐπιτρέπουμε στοὺς ἑαυτούς μας νὰ χαλαρώνουν μόνον ὅταν αἰσθανόμεθα ἀσφαλεῖς καί, τελικῶς, ἀφήνουμε τὸν χρόνο νὰ κυλᾷ μέσα ἀπὸ τὰ χέρια μας, ἀδυνατῶντας νὰ ἀπολαύσουμε αὐτὸ ποὺ ἔχουμε, τὴν ὥρα ποὺ τὸ ἔχουμε.
Συνέχεια

Ὑπάρχουν Ἄνθρωποι καὶ ἀνθρωπάκια

Αὐτὸ πρέπει νὰ τὸ ἔχουμε διαρκῶς στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μας.
Ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καὶ θὰ ὑπάρχουν πάντα Ἄνθρωποι ἀλλά, δυστυχῶς μας, τὸ ἴδιο θὰ συμβαίνη καὶ μὲ τὰ ἀνθρωπάκια. Συνέχεια