Αὐτός, ἐντὸς τοῦ ὁποίου, διαβιοῦμε.
Ψεύτικος καὶ πλαστός. Ἀναποδος. Ἄδικος, κουραστικὸς καὶ ἀπάνθρωπος.
Δὲν ἀντέχεται… γιὰ αὐτὸ καὶ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ.
Καὶ θὰ ἀλλάξη. Συνέχεια →

Πολλὲς φορὲς ἀναρωτιέμαι, ὅταν συζητῶ μὲ φίλους, γιὰ τὸ πόσο αὐθεντικοὶ εἴμεθα.
Ἐπηρεαζόμεθα ὅλοι μας, οὔτως ἤ ἄλλως, ἀπὸ τὸ περιβάλλον μας, τοὺς φίλους μας καὶ τὰ γεγονότα.
Ὅλα αὐτὰ μᾶς ὁρίζουν καὶ μᾶς καθορίζουν τὶς συμπεριφορές μας, ἀναλόγως πάντα τῆς συναισθηματικῆς μας καταστάσεως καὶ φορτίσεως.
Κι ἐπεὶ δὴ ὅλα, μὰ ὅλα τὰ ἐρμηνεύουμε καὶ τὰ προσλαμβάνουμε μὲ φίλτρα συναισθηματικά, καλὸ θὰ εἶναι νὰ τὰ ἐπεξεργαζόμεθα καὶ νὰ κρατᾶμε μόνον αὐτὰ ποὺ μᾶς ταιριάζουν καὶ μᾶς ἐκφράζουν. Συνέχεια →

Καί μέ ποιό πρόσχημα;
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅλοι μας ἔχουμε θέματα πολλὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε, μὲ πρῶτο καὶ κυριότερον αὐτὸ τῆς ἐπιβιώσεως. Εἶναι τώρα στιγμές γιά …δημόσιες σχέσεις; Συνέχεια →

Ξέρετε… Ὄχι αὐτὸ τὸ κομμάτι τους ποὺ ὑπερφορτώσαμε πληροφορία καὶ τελικῶς ἀδρανοποιήσαμε…
…ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ τμῆμα τους, τὸ πρωτογενές, τὸ καλὰ θαμμένο μέσα μας.
Ἐκεῖνο ποὺ μόνον σὰν παιδιὰ μπορούσαμε  νὰ ἀφήσουμε ἐλεύθερο νὰ ἐκφρασθῇ, ἐφ΄ ὅσον οὔτε «πρέπει», μὰ οὔτε καὶ «ἐπιβάλλεται» τὸ περιῴριζαν. Συνέχεια →

Ὅταν εἶσαι κάπου καὶ νοιώθεις χαρὰ φαίνεται ὅτι αὐτὴ ἡ χαρὰ ἔρχεται ἀπ΄ ἔξω.
Στὴν πραγματικότητα δὲν συμβαίνει αὐτό…
Ἡ χαρὰ εὑρίσκετο μέσα σου καὶ τὸ ἐξωτερικὸ ἐρέθισμα εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀφορμὴ ποὺ βοήθησε τὴν χαρὰ νὰ ἐξωτερικευθῇ.
Οἱ καταστάσεις καὶ τὰ γεγονότα εἶναι ἁπλῶς οἱ ἀφορμὲς μὲ τὶς ὁποῖες ἐκφράζουμε τὰ πράγματα ποὺ εἶναι κρυμμένα μέσα μας.
Δὲν εἶναι οἱ αἰτίες ποὺ προκαλοῦν κάτι μέσα μας παρὰ μόνον οἱ ἀντανακλάσεις.
Ὅ,τι δήποτε συμβαίνει, συμβαίνει πρῶτα μέσα σὲ ἐμᾶς, καὶ ὁ ἐξωτερικὸς κόσμος εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀφορμὴ μὲ τὴν ὁποία βγαίνουν ἔξω καὶ ἐκδηλώνονται τὰ συναισθήματά μας. Συνέχεια →