Στὴν Φύσιν, ἀπὸ τὰ ζῷα ἔως τὰ φυτὰ δὲν χρειάζονται ἀποδείξεις γιὰ νὰ παίξῃ τὸ κάθε ὄν τὸν ῥόλο του.
Συγκεκριμένα πράγματα, συγκεκριμένοι ῥόλοι, σὲ συγκεκριμένον πλανήτη…
Αὐτὰ ὅλα τὰ …εὐφάνταστα τὰ χρειαζόμεθα ἐμεῖς, οἱ …φερόμενοι ὡς ἄνθρωποι, γιὰ νὰ ἀποδείξουμε …κάτι, κάπου, κάπως.
…τὴν ἴδιαν ὥρα ποὺ θησαυρίζουν, εἰς βάρος, ἐπιτήδειοι. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «εἰς τὰ ἐνδότερα»
Θά ἀλλάξουμε χώρα ἤ θά ἀλλάξουμε τήν χώρα;
Τὶς προηγούμενες ἡμέρες, συζητῶντας μὲ πολλοὺς καὶ διαφορετικοὺς φίλους, τὸ ἐρώτημα τοῦ τίτλου, καταλήγαμε, ἅπαντες, σὲ ἕνα καὶ μόνον συμπέρασμα: δὲν μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε χώρα, διότι αὐτὸς ἐδῶ εἶναι ὁ τόπος μας καί, κατ’ ἐπέκτασιν, ὅπου κι ἐὰν εὑρεθοῦμε, ἐκτὸς τοῦ ὅτι θὰ τὸν κουβαλᾶμε διαρκῶς μέσα μας, θὰ πονᾶμε σαφῶς πολὺ περισσότερο ἀπὸ τὴν ἀπουσία μας παρὰ ἀπὸ τὴν ὑπομένουσα δυσβάστακτο παραμονή μας, ὑπὸ τὶς ὑπάρχουσες συνθῆκες. Κι ἀκριβῶς αὐτὸς ὁ πόνος ποὺ μᾶς πνίγει εἶναι τόσο βαθύς, ποὺ ἐξ Ἀνάγκης ἀρχίζουμε ὅλοι μας νὰ σκεπτόμεθα, δειλά-δειλά, πὼς ἔφθασε ἡ στιγμὴ νὰ ἀλλάξουμε τὴν ἰδίαν τὴν χώρα, ἐκ βάθρων καὶ διὰ παντός.
Μά πῶς ὅμως ἀλλάζει μία χώρα; Καί, ἐπὶ τῆς οὐσίας, πῶς ἀπαλλασσόμεθα ἀπό τούς γνωστούς ὡς βενιζελικούς ἀπογόνους σήμερα, πού ἁπλῶς εἶναι οἱ ἴδιοι προαιώνιοι δυνάστες μας μέ ἄλλα ὀνοματάκια;
Λίγες ἑβδομάδες ἀπέμειναν…
…γιὰ νὰ πιάσουμε (οἰκονομικά) τὸν «πάτο» μας.
Μὰ παραλλήλως μερικὲς ἑβδομάδες ἀπέμειναν γιὰ νὰ βροῦμε τόπο νὰ πατήσουμε τὰ πόδια μας γερὰ καὶ νὰ ἀρχίσουμε νὰ σηκωνόμεθα… Συνέχεια
Λέει ἀντί- κάτι, γιὰ νὰ κρύψῃ τὸ τὶ εἶναι!!!
Οὐσιαστικῶς καλό μου αὐτὸ ποὺ πολεμᾶς δὲν εἶναι ὁ ἀπέναντι ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός σου.
Ξέρεις φαντάζομαι τὸ γιατί…
Φοβᾶσαι μὴν ἀποκαλυφθῇ τὸ πόσο ἴδιος εἶσαι μὲ αὐτὸν ποὺ ὑποτίθεται πὼς ἀντι-μάχεσαι!
Συνέχεια
Γιατί ἡ παιδεία;
Τόσα χρόνια λοιπὸν φίλοι μου μου κυττούσαμε (λέμε τώρα) τοὺς κοινωνικοὺς μας ἀγῶνες.
Τόσα χρόνια ἀναζητούσαμε τρόπους γιὰ νὰ βολευθοῦμε καλλίτερα, νὰ χωθοῦμε βαθύτερα καὶ νὰ …πακτωθοῦμε ὁπουδήποτε…
Τόσα χρόνια, ἐν ὀλίγοις, κυττούσαμε στὸ λάθος σημεῖο.
Κι αὐτό, τὸ λάθος σημεῖον, ἴσως νὰ μὴν τὸ ἔχουμε ἀκόμη ἀντιληφθῆ, ἀλλὰ σίγουρα ἔχουμε ἀρχίση νὰ βλέπουμε κάποια ἀπὸ τὰ λάθη μας. Κι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερά μας λάθη ἦταν ἡ ψωροκωσταινέικη ὀπτική μας γιὰ τὰ γεγονότα.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ἐὰν αἰσθάνεται κάποιος ὡς παρακατιανός, τότε δρᾶ καὶ ὡς παρακατιανός. Συνέχεια
Ἰδεολογικὰ θύματα, ἐγκληματικότης καὶ …«παράπλευρες ἀπώλειες»
Σκεπτόμουν τὰ πρόσφατα (σχετικῶς) περιστατικά, μὲ τὶς διάφορες δολοφονίες καὶ τοὺς …«τυχαίους» θανάτους, καθὼς ἐπίσης καὶ τὶς παλαιώτερες δολοφονίες Φύσσα καὶ Καπελώνη-Φουντούλη.
Οἱ δύο σημαντικὲς λεπτομέρειες, γιὰ τὶς ὁποῖες οὐδεὶς συζητᾶ, εἶναι τὸ γιατὶ ἐδολοφονήθηκαν, ποῦ, πῶς ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ αὐτούς, τοὺς νέους ἀνθρώπους, μὰ κυρίως τὸ ἐὰν καὶ τὸ γιατὶ θὰ ἔπρεπε κάποιοι ἐξ αὐτῶν νὰ γίνουν σύμβολα, ἐφ΄ ὅσον ἐλάχιστοι ἐξ αὐτῶν ἀπεβίωσαν λόγῳ τῆς (ὁποίας) ἰδεολογίας τους.
Συνέχεια