Προστατευμένο/-α: Διαδρομὴ ποὺ ἔφθασε στὸ τέλος της…
Εἰσάγετε τὸν συνθηματικό σας κωδικὸ γιὰ νὰ δεῖτε σχόλια.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «εἰς τὰ ἐνδότερα»
Διαδρομὴ ποὺ ἔφθασε στὸ τέλος της…
Επεὶ δὴ κατήντησε κουτσομπολίστικο καφενεῖο ἡ ἐν λόγῳ δημοσίευσις, ἀπὸ σήμερα «κλειδώνει» καὶ θὰ διαβάζεται μόνον μὲ κωδικό. Τὸ πρῶτο της μέρος ἐδῶ.:
Εἶναι μερικὲς ἑβδομάδες ποὺ ἡ ἐπισκεψιμότης τῆς σελίδος μας ἔχει αὐξηθῆ ὑπερβολικῶς πολύ, ἀναλογικῶς πάντα μὲ τὰ ὅσα συνηθίζαμε νὰ βλέπουμε τὰ τελευταία χρόνια. Τοῦτο σημαίνει, πρακτικῶς, πὼς κάποιες (συνήθως παλαιότερες) σημειώσεις μας ἢ κάποια ἄρθρα μας ἢ τέλος πάντων κάποιες ἔρευνές μας ἔτυχαν μεγάλης δημοσιότητος, πέραν τοῦ συνήθους «ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ» μας, τὸν τελευταῖο καιρό, πού, σὲ γενικὲς γραμμὲς εἶναι μᾶλλον συγκεκριμένο.
Ὅμως, παραλλήλως σημαίνει, μεγαλυτέρα εὐθύνη γιὰ ἐμέναν. Συνέχεια
Ἀφοσίωσις…
Εἶναι μία κατάστασις στὴν ὁποίαν γιὰ νὰ εἰσέλθουμε χρειάζεται …ἀφοσίωσις σὲ ἕναν στόχο.
Ἕναν δικό μας στόχο.
Ἕναν στόχο ποὺ ἐμεῖς ἐπιλέξαμε, κτίσαμε μέσα στὴν φαντασία μας καὶ κατόπιν, ἀφοσιωμένοι, ἐργαζόμεθα γιὰ νὰ τὸν κατακτήσουμε. Συνέχεια
Ἡ ἀρετὴ σημαίνει…
Κατὰ Ἀριστοτέλη ἡ ἀρετὴ εἶναι ἀνάγκη, μοναδικὴ ἐπιλογή, στόχος τῆς ἀνθρωπότητος.
Κατὰ Δημητράκο ὅμως μαθαίνουμε πὼς ἡ ἀρετὴ εἶναι ἡ τελεία σωματικὴ διάπλασις, ἡ ὡραιότης καὶ γενικῶς ἡ τελειότης. Εἶναι ἐπίσης ἡ ὑπεροχὴ καὶ ἡ ἀνδρεία. Αἱ ἀρεταὶ εἶναι αἱ γενναῖαι πράξεις, τὰ προτερήματα.
Ἐπίσης ἀρετὴ σημαίνει ἡ ὑπόληψις, ὁ δόξα, ἡ εὐδοκίμησις καὶ ἡ θεάρεστος πράξις. Συνέχεια
Εὐθιξία
Ἡ λέξις θίγω προέρχεται ἀπὸ τὸ θιγγάνω, ποὺ σημαίνει ἐγγίζω, χειρίζομαι, ψαύω, κρατῶ, πιάνω, ἐναγκαλίζομαι, συνευρίσκομαι, ἐπιχειρῶ, βάζω χέρι καὶ τελικῶς προσβάλλω.. (Ἐξ οὔ κι ἀθίγγανος, ποὺ εἶναι αὐτὸς ὁ ὁποῖος ΔΕΝ ἀρέσκεται νὰ τὸν ἐγγίζουν.)
Θίξις εἶναι ἡ ἐνέργεια τοῦ θιγγάνω, ἡ ψαῦσις, ἡ ψηλάφησις. Συνέχεια
Τὰ ἀγαθὰ κόποις κτῶνται.
Ἀστεῖο εἶναι νὰ ἐπαναλαμβάνω μίαν φράσιν μὲ τὴν ὁποῖαν μᾶς πότισαν ἐδῶ καὶ αἰῶνες.
Τὸ ξέρουμε… Τὸ γνωρίζουμε, σὰν ἄκουσμα. Μόνον ποὺ ξεχάσαμε τὴν πραγματική του ἔννοια.
Ξεχάσαμε τὸ τὶ σημαίνει πραγματικὸ ἀγαθό.
Καὶ ἀγαθὸ ΔΕΝ εἶναι τὸ χρῆμα, ὁ πλουτισμός, ἡ διατήρησις (φαινομενικῶς) κεκτημένων δικαιωμάτων.
Ἀγαθό, στὴν πραγματικότητα, εἶναι αὐτὸ τὸ κάτι, τὸ πολὺ ἰδιαίτερον, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς κάνῃ καλοὺς κι ἀγαθούς. Κι ὁπωσδήποτε αὐτὸ τὸ κάτι, τὸ πολὺ ἰδιαίτερον, ΔΕΝ εἶναι ἀντικείμενον. Δὲν εἶναι κτῆμα. Συνέχεια