Ἡ Φύσις, ὡς γνωστόν, μᾶς δείχνει πάντα τὸν δρόμο. Ἐὰν ἐπιτύχουμε νὰ ἀκολουθήσουμε, μὲ σεβασμὸ καὶ συνέπεια, τοὺς Φυσικοὺς Νόμους, δίχως φοβεῖες, προκαταλήψεις καὶ ἀνασφάλειες, ἕνα εἶναι βέβαιον: θὰ ἐπιτύχουμε νὰ ἐπιβιώσουμε μὲ τὶς λιγότερες δυνατὲς ἀπώλειες καὶ τοὺς μικροτέρους δυνατοὺς πόνους. Ὅμως αὐτὰ εἶναι πολὺ γενικὰ καί, δυστυχῶς, στὴν καθημερινότητά μας, εἶναι δύσκολος ἡ ἀπόλυτος ἐφαρμογή τους, πολλῶ δὲ μᾶλλον ἡ σὲ βάθος συνειδητοποίησίς τους.
Συνέχεια →

Ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο, αἰσθανόμεθα πὼς κάτι (γύρω μας καὶ μέσα μας) τελειώνει γιὰ πάντα…
Ὅ,τι ὅμως πεθαίνῃ ἀφήνει χῶρο γιὰ νὰ δημιουργηθῇ κάτι νέον, διαφορετικὸ σαφῶς ἀπὸ τὸ προηγούμενον καί, κατὰ τὴν ἐξ Ἀνάγκης πλέον ὑποχρέωσιν τῆς Ἀνθρωπότητος, ὁπωσδήποτε πολὺ καλλίτερο ἀπὸ αὐτὰ ὅλα ποὺ θεωρούσαμε ἔως σήμερα γιὰ πραγματικότητά μας. Συνέχεια →

Μὰ κι ὅσο φουσκώνει τὰ στήθη μας, τόσο θολώνει τὴν κρίσιν μας…

Σωρεύεται, πολλαπλασιάζεται, μᾶς πνίγει καὶ ξεσπᾶ (ἀκόμη) παραλόγως καὶ σπασμωδικῶς.
Ἴσα γιὰ τὶς ἀναγκαίες ἐκτονώσεις της… Ἴσα γιὰ νὰ μὴν …«σκάσουμε»…!!! Συνέχεια →

Ἡ πρωτόγονος ἀγελοποιημένη κοινωνία, ἀνθρώπων καὶ ζῴων, διεσφάλιζε, στὸν ὕψιστον βαθμό, τὴν ἱκανότητα ἐπιβιώσεως τῆς κάθε ἀγέλης. Ὅσο δὲ περισσότερο δεμένη ἦταν αὐτὴ ἡ ἀγέλη, τόσο περισσότερο ἱκανὴ ἦταν νὰ ἀντιμετωπίσῃ κάθε ἐχθρό. Ὁ ἀριθμὸς δὲ τῶν μελῶν μίας ἀγέλης, καθορίζετο ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον ἀπὸ τὴν ἱκανότητα αὐτῆς τῆς ἀγέλης νὰ νικήσῃ καὶ νὰ ἐξουδετερώσῃ τοὺς κινδύνους ποὺ τὴν ἀπειλοῦσαν.

Συνέχεια →

Ἀπέραντος καὶ σπουδαῖος.
Ἄγνωστος μὰ καὶ οἰκεῖος…
Ἀνεξερεύνητος μὰ καὶ τόσο βατός… Συνέχεια →

Λησμονήσαμε τὸ βασικότερο στὶς ζωές μας: τὸ νὰ μποροῦμε, κάθε στιγμή, μέσα ἀπὸ τὴν μεγίστη χαρὰ ἢ τὸν σκληρότερο πόνο, νὰ ἐξακολουθοῦμε νὰ νοιώθουμε σὲ βάθος τὰ πάντα. Κι αὐτό, μαζὺ μὲ πολλὰ ἄλλα, ἐὰν δὲν τὸ μάθουμε, δὲν θὰ τὰ καταφέρουμε. Συνέχεια →