Κι ἐάν ναί; Πότε τήν χρησιμοποιοῦμε;
Ἡ ἐπικοινωνία, ποὺ χάσαμε (ἴσως καὶ ὁριστικῶς σὲ κάποιες περιπτώσεις) ἀπαιτεῖ φωνή. Ἀξιώνη λόγο.
Ὄχι γιὰ νὰ κραυγάζουμε δυνατότερα ὁ ἕνας ἀπέναντι στὸν ἄλλον, ἀλλὰ γιὰ νὰ ἐκφράζουμε τὶς σκέψεις μας, τοὺς φόβους μας καὶ τὰ ὄνειρά μας. Ἄλλώς τέ… Ἡ μοναδικὴ περίπτωσις γιὰ νὰ μᾶς καταλάβουν οἱ ἄλλοι, εἶναι νὰ τοὺς ἐκφράσουμε αὐτὰ ποὺ αἰσθανόμεθα. Συνέχεια
…ὄχι ὑψηλώτερα, ὅπως λέει τὸ γνωστὸ ἇσμα, μὰ σταθερότερα καὶ ἀποφασιστικότερα!
Καὶ θὰ τὸν ἀνακαλύψουμε τὸν δρόμο μας, διότι δὲν ἔχουμε ἄλλα περιθώρια γιὰ νέες ἧττες καὶ νέα λάθη…
Σωστὰ καὶ ἔντιμα.
Εἰλρικνῶς καὶ ἀπὸ καρδιᾶς. Συνέχεια
Ἡ πορεία γιὰ τὴν Ἐλευθερία περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν Αὐτοεκτίμησιν καὶ τὸν Αὐτοσεβασμό.
Τὸ «ΓΝΩΘΙΣΕΑΥΤΟΝ» εἶναι δρόμος κι ὄχι κατάστασις.
Ὁ Ἐλεύθερος Ἄνθρωπος γνωρίζει πὼς διανύει διαδρομὲς καὶ δὲν λιμνάζει ἡ σκέψις του.
Ὅταν ἡ σκέψις ταξειδεύῃ, τὰ ὄνειρα πετοῦν.
Ὅταν τὰ ὄνειρα πετοῦν, ἡ Ἀντίληψις καλλιεργεῖται. Συνέχεια
Ἐὰν αἰσθανόμεθα πὼς κάτι ἔχουμε κάνει λάθος…
Ἤ, πὼς κάτι ἔχουμε ἀντιληφθεῖ στραβά…
Ἤ, πὼς ἡ πορεία μας εἶναι δίχως στόχο…
…πάντα μποροῦμε νὰ σταθοῦμε, νὰ ἀνασάνουμε καὶ νὰ τὰ ξαναπιάσουμε ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή! Συνέχεια
Ὄχι τώρα πιά…
Εἰδικῶς ἐμεῖς, ποὺ τὰ τελευταία χρόνια διαβιοῦμε σὲ συνθῆκες ἀκρότητος, καλὸ εἶναι νὰ σταθοῦμε, νὰ ἡρεμήσουμε, νὰ πάρουμε βαθειὲς ἀνάσες καὶ νὰ ἀνασυνταχθοῦμε. Τὰ γεγονότα τρέχουν, οἱ ἀνάγκες ἐπιβιώσεως διαρκῶς μᾶς ἀποῤῥοφοῦν χρόνο καὶ ἀπομένουν ἐλάχιστες στιγμὲς γιὰ νὰ σχεφθοῦμε ψύχραιμα καὶ νὰ διαχειρισθοῦμε τὰ συναισθήματά μας μά, κυρίως, τοὺς φόβους μας… Συνέχεια
