Δὲν ὑπάρχει τίποτε διασκεδαστικότερον ἀπὸ τὴν ἀμηχανίαν τῶν λογῆς «connoisseurs», ὅταν κλονίζωνται τὰ ἀξιολογικὰ των πρότυπα.
Στὴν μουσικὴν αἴφνης, ὁ Ἰωάννης Στράους, ἐκ μέρους διαφόρων τέτοιων θεωρεῖται «ἐλαφρύς».
Ἁντιθέτως, τὸν ἐπίσης Αὐστριακὸν Σαῖνμπεργκ ἐξαίρουν ὡς «σοβαρόν».
Τὰ πράγματα «μπερδεύονται» διὰ τοὺς «connoisseurs», ὅταν ὁ «σοβαρὸς» Ἀρνόλδος Σαῖνμπεργκ, γοητευμένος ἀπὸ τὸν «ἐλαφρὺν» Ἰωάννην Στράους, μᾶς χαρίζει αὐτὸ τὸ ἀριστούργημα μουσικῆς δωματίου. Συνέχεια →

Καὶ κεῖ ποὺ λὲς καὶ ξαναλὲς τόσα καὶ τόσα διὰ τὸ «μέλλον τῆς Τέχνης», χαζευολογᾶς μιὰν εἰκόνα τοῦ «Κρατῆρος Φρανσουᾶ» καὶ παθαίνεις ἕνα συντηρητισμόν. Συνέχεια →

Le véritable Amphitryon est l’Amphitryon où l’on dîne..
Μολιέρος.

Εἰς μίαν χώραν ὅπου οἱ «πεπαιδευμένοι» της προκειμένου νὰ δείξουν τὴν παιδείαν των, ἀποκαλοῦν τὸ κορόιδον ἐκεῖνον ποὺ τοὺς ἐδεξιώθη πλουσιοπαρόχως «Ἀμφιτρύονα», καλὸν θὰ εἶναι διάφοροι ἀνόητοι νὰ μὴν ἐξανίστανται ἐπειδὴ κάποιος πτωχὸς Ἀφρικανὸς εὑρέθη Συνέχεια →

Στὴν ἀρχαία ἀθηναϊκὴ δημοκρατία τὰ κόμματα ἦταν δύο: οἱ δημοκρατικοὶ καὶ οἱ ὀλιγαρχικοί.

Δὲν κατέβαιναν στὶς ἐκλογὲς οἱ ὀλιγαρχικοὶ α΄, ὀλιγαρχικοὶ β΄, ὀλιγαρχικοὶ γ΄, οὔτε οἱ δημοκρατικοὶ α΄, δημοκρατικοὶ β΄κλπ.

Ἐὰν οἱ δημοκρατικὲς δυνάμεις διαχωρίζονται σὲ κόμματα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν εἶναι δημοκρατικές, διότι μὲ δημοκρατικὸ τρόπο πρέπει ΟΛΑ τὰ δημοκρατικὰ κόμματα νὰ βρίσκουν τὴν γραμμή τους καὶ νὰ κατεβαίνουν μὲ μία ὑποψηφιότητα. Συνέχεια →

«Δύο τέκνων μητέρα τὸν πίθηκον εἶναι ἀκήκοα· ἀμφοτέροις οὖν κληρονομίαν χαρίζεσθαι, τῷ μὲν τὸ μῖσος, τῷ δὲ τὴν οἰκείαν ἀγάπην, δι᾿ ἧς καὶ ἀποκτείνει τὸ πεφιλημένον, συχνῶς περιπτυσσομένη καὶ περιλείχουσα. Τὸ δὲ μισηθὲν τὰς ἐρήμους φοιτῆσαν, διέδρασε τὸν κίνδυνον».
Συνέχεια →