Οἱ δημοκρατικοὶ καὶ οἱ ὀλιγαρχικοί!

Στὴν ἀρχαία ἀθηναϊκὴ δημοκρατία τὰ κόμματα ἦταν δύο: οἱ δημοκρατικοὶ καὶ οἱ ὀλιγαρχικοί.

Δὲν κατέβαιναν στὶς ἐκλογὲς οἱ ὀλιγαρχικοὶ α΄, ὀλιγαρχικοὶ β΄, ὀλιγαρχικοὶ γ΄, οὔτε οἱ δημοκρατικοὶ α΄, δημοκρατικοὶ β΄κλπ.

Ἐὰν οἱ δημοκρατικὲς δυνάμεις διαχωρίζονται σὲ κόμματα, αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν εἶναι δημοκρατικές, διότι μὲ δημοκρατικὸ τρόπο πρέπει ΟΛΑ τὰ δημοκρατικὰ κόμματα νὰ βρίσκουν τὴν γραμμή τους καὶ νὰ κατεβαίνουν μὲ μία ὑποψηφιότητα.

Σὲ μία δημοκρατία δηλαδὴ ἀπαγορεύεται νὰ κατακερματίζονται οἱ δυνάμεις, διότι αὐτὸ εἶναι παραπλανητικὸ ἀλλὰ καὶ ἀντιδημοκρατικό, ἀφοῦ αὐτὸ σημαίνει ὅτι οἱ κατακερματισθεῖσες δυνάμεις δὲν ἔχουν ἐκείνην τὴν πίστιν εἰς τὴν δημοκρατίαν ποὺ θά τὶς ὁδηγήσει, μέσα ἀπὸ δημοκρατικὲς διαδικασίες στὴν κοινὴ γραμμή.

Ἄρα στὴν Ἑλλάδα σήμερον δεν ἔχουμε δημοκρατικὲς δυνάμεις.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἔχουμε πολλὰ ὀλιγαρχικὰ κόμματα (ΚΚΕ, ΧΑ) τὰ ὁποῖα διασποῦν τὶς ψήφους τῶν ὀλιγαρχικῶν ψηφοφόρων.

Δὲν ὑπάρχει δημοκρατία πολυκομματισμένη. Οἱ ἀρχαῖοι δεν ἤταν μ@λ@κες, σοῦ ἔλεγαν «αὐτὸ εἶναι τὸ πολίτευμα, ἢ τὸ δέχεσαι ἢ τὸ ἐχθρεύεσαι…δὲν ὑπάρχει τρίτος δρόμος».

Αὐτό ποὺ ἔχουμε σήμερα εἶναι ὀλιγαρχικὴ πολυσπερμία. Ἡ ὀλιγαρχία τῶν κομμουνιστῶν, τῶν κρυπτοκομμουνιαστῶν, τῶν ἐθνοσοσιαλιστῶν, τῶν διεθνιστῶν, τῶν νεοφιλελευθέρων, τῶν σοσιαλιστῶν… αὐτὲς συγκρούονται μὲ δῆθεν δημοκρατικὲς διαδικασίες.

Δύο κόμματα, ἡ μόνη λύσις, τὰ ὁποῖα στὶς ὁμιλίες των δὲν θὰ ἀπευθύνονται σὲ ὀπαδοὺς ἀλλὰ σὲ ὅλον τὸν δῆμο, μὲ ὁμιλίες ποὺ θὰ γίνονται ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ στὸν ΙΔΙΟ ΤΟΠΟ.

Στὴν ἴδια συγκέντρωση θὰ πρέπει νὰ μιλᾷ ἡ Παπαῤῥήγα, στὴν ἴδια συγκέντρωσι θὰ μιλᾷ καὶ ὁ Μιχαλολιάκος, στὴν ἴδια καὶ ὁ Σαμαρᾶς καὶ ὁ Τσίπρας.

ΜΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΙΣ, ΟΛΟΣ Ο ΔΗΜΟΣ.

Ὅλα τὰ ἄλλα εἲναι δόλια κι ἀπατηλά.

Στράβων Ἀμασεύς

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply