Ἀφιερωμένο σὲ ὅλους τοὺς συναδέλφους, φίλους καὶ συναγωνιστὲς ποὺ μποροῦν καὶ ὑπερίπτανται τῶν γεγονότων.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Ἡ «μαγεία» τῶν Χριστουγέννων
Περισσότερο εεὐσεβὴς πόθος παρὰ πραγματικότης. Ὄνειρο χειμερινῆς νυκτός, ποὺ θὰ θέλαμε νὰ εἴχαμε ζήση, ἀλλὰ δὲν τὸ εἴδαμε, οὔτε κἂν στὸν ὕπνο μας. Γιά τὸν ξύπνιο δὲν τὸ συζητᾶμε…
Ἁπλᾶ τὸ διαβάσαμε καὶ τὸ πλάσαμε στὸν νοῦ μας, μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου. Μᾶς τὸ καλλιέργησαν οἱ ξένες ταινίες, τὰ παιδικά μας διηγήματα καὶ οἱ φωτογραφίες τῶν Ἀθηνῶν, στὸ «Ῥομάντσο» καὶ στὸν «Οἰκογενειακὸ Θησαυρό», ποὺ ἐδιάβαζαν ἡ μάννα καὶ οἱ φίλες της. Συνέχεια
Στὸ παγκόσμιο μυθολογικὸ πρότυπο ῥώμης καὶ κάλλους… (ἀναδημοσίευσις)
«ΣΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΚΑΛΛΟΥΣ
ΤΟΥ ΟΜΗΡΙΚΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΣΠΕΡΧΕΙΟΥ ΕΣΤΗΣΑΝ ΤΟΥΤΟ»
Συνέχεια
Ἡ Ἀθηνᾶ τοῦ Παλαμᾶ. (ἀναδημοσίευσις)
Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς, γράφοντας λίγο μετὰ τὸ 1897, φαντάζεται τὴν «σκεπτομένη Ἀθηνᾶ» νὰ συλλογίζεται τὴν σκοτεινὴ μοῖρα τῆς Ἑλλάδος.
Θὰ προσθέσω ὅμως ἐγὼ αὐτὸ ποὺ εἶπε ἑξῆντα χρόνια ἀργότερα ὁ Ἀντρὲ Μαλρώ, λογοτέχνης καὶ Ὑπουργὸς Πολιτισμοῦ τότε τῆς Γαλλίας:
«Γιὰ τὸν κόσμο ἡ Ἑλλάδα εἶναι πάντα ἡ σκεπτόμενη Ἀθηνᾶ ποὺ ἀκουμπάει στὸ δόρυ της. Καὶ ποτὲ πρὶν ἀπὸ αὐτὴν ἡ τέχνη δὲν εἶχε συνενώσει τὸ δόρυ μὲ τὴν σκέψη.»
(André Malraux, «Ἀφιέρωμα στὴν Ἑλλάδα». Ἐξ ὀνόματος τῆς γαλλικῆς κυβερνήσεως, γιὰ τὴν πρώτη φωταγώγησι τῆς Ἀκροπόλεως, Ἀθῆναι, 28 Μαΐου 1959.)
Ἡ μάννα μας, ἡ γιαγιά μας…
Δεν ξέρει από δάνεια, πιστωτικές κάρτες, μετοχές…
Δεν χρωστάει πουθενά.
Δεν έχει πάει ποτέ σε Mall, δεν έχει παρευρεθεί σε δεξιώσεις, δεν έχει κάνει διακοπές σε νησιά, δεν ξέρει από κρέμες ομορφιάς, δίαιτες αδυνατίσματος, και δεν γύρισε ποτέ κεφάτη απ’ του Βερόπουλου. Δεν πήγε ποτέ.
Συνέχεια
Αὐτοτιμωρία;
Πολλὲς φορὲς δὲν βλέπουμε τὰ πρόδηλα, ἀδιαφοροῦμε στὸ ἄκουσμα φιλικῶν συμβουλῶν κι ἀρνούμεθα πεισματικὰ νὰ κατανοήσουμε τὰ προφανῆ, ὄχι γιατί χάσαμε τὴν κριτική μας ἱκανότητα ἢ παρουσιάζουμε ἔλλειμμα αὐτογνωσίας. Συνέχεια