Χθὲς ξενύκτησα καὶ πάλι γιὰ χάριν τῶν ἀστεριῶν.
Ἕνα φανταστικὸ θέαμα, ἀπὸ μεγάλες φωτεινὲς μπάλες, ποὺ καθὼς τὶς ἔβλεπα νὰ πέφτουν αἰσθανόμουν μιὰν ἀθῴα χαρὰ καὶ μιὰν οὐρανία γαλήνη, σὰν ὅλα ὅσα ἤθελα νὰ εἶχαν ἐκπληρωθῆ. Συνέχεια →

Πυρετὸς τοῦ ποδοσφαίρου ἀπόψε…
Παναθηναϊκὸς – Ὀλυμπιακός…
Ἄλλο ἕνα μᾶτς ποὺ δὲν θὰ δῶ, γιατὶ βαριέμαι ὁποιονδήποτε ποδοσφαιρικὸ ἀγῶνα, ὁπουδήποτε καὶ μὲ ὁποιονδήποτε.

Παρόλα αὐτὰ σέβομαι αὐτοὺς ποὺ τὸ ἀγαποῦν…
Γιατί… Πῶς νά τό κάνουμε;  Εἶναι πολλοί. Συνέχεια →

Ὅλοι μας χρειαζόμαστε ἀγάπη καὶ ἀποδοχὴ καὶ ἔχουμε ἀνάγκη τοὺς ἄλλους γιὰ νὰ βιώσουμε τὸν ἑαυτό μας.
Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ μᾶς ἀρέσῃ ὁ ἐαυτός μας ἐὰν οἱ ἄνθρωποι ποὺ εὑρίσκονται κοντ;μας ἀμφισβητοῦν τὴν ἀξία μας.
Κι ἂν οἱ ἄλλοι δὲ μᾶς κυττοῦν μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐμεῖς θὰ θέλαμε εἶναι εὔκολο νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν πορεία μας …
Ὑπάρχουν τόσα πολλά ποὺ μπορεῖ νὰ ἀπαιτοῦν οἱ ἄλλοι ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ὅταν ἐνδίδουμε σὲ αὐτὲς τὶς ἀπαιτήσεις, καλύπτουμε τόσο πολὺ τὸν ἀληθινό μας ἑαυτό, ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ τὸν ἀναγνωρίσουμε.
Δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε τὸν ἑαυτό μας γιὰ νὰ τὸν ἀγαπήσουμε. Συνέχεια →

Ὁ κάθε δύστροπος ἄνθρωπος δὲν στέκεται μόνος ἐμπρός μας.
Κουβαλᾶ μαζύ του συναισθήματα πληγωμένα, κατάλοιπα τῶν παιδικῶν του χρόνων…
Ἴσως τὶς ἀπαιτήσεις μιᾶς πολὺ αὐστηρῆς οἰκογένειας, ἀνικανοποίητες ἀνάγκες, ντροπή, ψυχικoὺς πόνους, ἀβεβαιότητα γιὰ τὸ πάρον, ἀνασφάλειες γιὰ τὸ μέλλον. Συνέχεια →

Ἡ φύσις δεν ἐπαναλαμβάνει ποτὲ τὸν ἑαυτό της καὶ οἱ δυνατότητες τῆς ἀνθρωπίνου ψυχῆς δὲν μποροῦν νὰ εὑρεθοῦν σὲ μίαν ἅλλην…
Συνέχεια →