Κι ὄχι μερικὰ πατήματα σὲ κάποιους ὑπολογιστές.
Ὃὔτε χρέη. Οὔτε λογαριασμοί. Οὔτε τράπεζες. Οὔτε αὐτὰ ποὺ πασχίζουν νὰ μᾶς κάνουν νὰ βλέπουμε.
Ἡ Ἑλλὰς εἶναι Φῶς, κι ὄχι γεμάτες κι ἄδειες τσέπες.
Ἡ Ἑλλὰς εἶναι τρόπος ζωῆς, σκέψεως, ἀντιλήψεως κι ὄχι κατάῤῥευσις τραπεζικῶν καὶ κρατικῶν συστημάτων.
Στάσου μίαν στιγμή…
Κῦττα! Κῦττα καλά! Ἀναγνώρισε!!!
Ἐδῶ κοιμᾶται ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ!
Ὁ Γέρος μας.
Αὐτὸς ποὺ ἐὰν δὲν ὑπῆρχε, σήμερα θὰ ἤσουν ἀκόμη ῥαγιᾶς…
Στάσου μία στιγμή… Σκέψου… Θυμήσου…
Συνέχεια
Τὰ κατασπαράζουν!
Ἐμεῖς ὅμως δὲν εἴμαστε πρόβατα. Ἤ τοὐλάχιστον δὲν ἔχουν καταφέρει ἀκόμη νὰ μᾶς κάνουν ἐν τελῶς…
Κάτι τρέχει ἀνάμεσά μας…
Κάτι μᾶς τραβᾶ καὶ μᾶς βγάζει ἀπὸ τὴν ἀποχαύνωσι ποὺ μᾶς ἐπέταξαν.
Ὅσο γιὰ τοὺς λύκους… Ναί, πράγματι, ἔχουν ἀμολυθεῖ ἀνάμεσά μας…
Ἀλλὰ δὲν σκιάζομαι… Σιγὰ σιγὰ τοὺς ξεσκίζουμε τὶς προβιὲς καὶ τοὺς ἀποκαλύπτουμε…
Συνέχεια
Μὲ τὸν τίτλο τῆς ἀναρτήσεως ἐσχολίαζε ὁ Πλάτων στὴν παραπάνω φωτογραφία τῆς Τατιάνας.
Κι ἐγώ… Θέλω τὸν Ἥλιο μου πίσω, ἐσκέφθην μόλις εἶδα τὴν παραπάνω φωτογραφία.
Κι ὄχι μόνον τὸν θέλω, ἀλλὰ τὸν ἀπαιτῶ!
Θέλω τὸν Ἥλιο μου πίσω, διὰ παντός. Ὄχι περιστασιακῶς, ὅταν οἱ ἄνεμοι σκορπίζουν τὰ νέφη ποὺ κάποιοι μᾶς φορτώνουν. Τὸν θέλω μόνιμα, διαρκῶς, γιὰ πάντα, νὰ μὲ φωτίζῃ καὶ νὰ μοῦ ἀποδεικνύῃ πὼς ἡ ζωὴ εἶναι δικαίωμα… Δὲν γίνεται νὰ περιορίζεται διαρκῶς στὰ τοῦ βίου…
