Τὰ βυρσοδεψία στὴν παρανομία!!!

Ναί, διότι ἐὰν ἡ ὁδηγία τῆς εὐρωπΕϊκῆς ἐνώσεως ὑποχρεώνῃ τὴν χώρα μας νὰ τὰ κλείσῃ, τότε ἔχουμε τὰ ἐξῇς θέματα:

  • Τί θά κάνουν αὐτοί οἱ ἐπαγγελματίες;  Θά γίνουν κλέπτες ἤ ζήτουλες;  Μήπως τούς προορίζουν γιά τά συσσίτια;
  • Τώρα πού ἐπιστρέφουμε στήν δραχμούλα μας σιγά σιγὰ  καί, κατ’  ἐπέκτασιν, ἀπαιτεῖται αὐτάρκεια, πῶς Συνέχεια

Ἐν ἀναμονῇ στήν γωνία ἤ…;

Κάποτε, ὅταν ἀκόμη ἤμουν στὴν ἐφηβεία, ἕνας ἀγαπημένος δάσκαλος καὶ φίλος, μοῦ ἔλεγε συχνὰ πυκνά: «καλλίτερα νὰ σὲ ὑποτιμοῦν καὶ νὰ σὲ ἀγνοοῦν, παρὰ νὰ σὲ φοβοῦνται»…
Ἔλεγε κι ἄλλα, μὲ τὰ ὁποῖα οὐσιαστικῶς ἀπεδείκνυε πὼς εἶναι προτιμότερον νὰ περιμένῃς τὸν ὅποιον ἐχρθὸ νὰ ξεδιπλώσῃ ὅλα του τὰ ὅπλα, παρὰ νὰ στέκεσαι ἐμπρός του, ἀσάλευτος, δίχως δυνατότητες ἐλιγμῶν καὶ τελικῶς εὔκολος στόχος καὶ ἄμεσα ἀναγνωρίσιμος.

Συνέχεια

Τὸ νὰ ἀναλαμβάνῃς τὶς συνέπειες τῶν πράξεών σου εἶναι Ἀνάγκη!

Ἡ ἀκινησία εἶναι μία μορφὴ προώρου θανάτου…
Ἡ κίνησις ἐπιφέρει ὅμως καὶ στραβοπατήματα…
Γιὰ αὐτὰ τὰ στραβοπατήματα, ἐὰν ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ τὰ ἀποδεκτοῦμε, τότε δὲν διαφέρουμε καὶ πολὺ ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀκινητοποιηθῇ.
Ὅμως τὰ λάθη εἶναι ἀναπόφευκτα γιὰ κάποιον ποὺ κινεῖται.
Καί τότε τί γίνεται; Τά μεταθέτει κάπου ἀλλοῦ; Ἀδιαφορεῖ γιά αὐτά; Ἤ τά χρησιμοποιεῖ ὡς πάτημα γιά νά ἀνεβῆ ἕνα ἀκόμη σκαλοπάτι στήν γνώσι;

Συνέχεια

Μήπως ξέχασες τόν Κολοκοτρώνη κύριε Βατικιώτη μου;

Εἶδα λοιπὸν τὰ νέα χαρτονομίσματα ποὺ προτείνει κάποιος κύριος Βατικιώτης καὶ …ἐκνευρίστηκα. 

Ἀπὸ τὴν μία ἐμφανίζονται σὲ χαρτονομίσματα οἱ 50 δραχμὲς καὶ οἱ ἐκατό, κι ἀπὸ τὴν ἄλλην χάσαμε τὸν …Κολοκοτρώνη μας, τὸν Καποδίστρια καὶ τὸν …Παπανικολάου! Συνέχεια

Ἀνέβα, γιὰ νὰ δῇς τὴν Πατρίδα…


Εἶναι ἀπὸ τὰ κείμενα ποὺ μὲ ἀνεστάτωσαν…

Βγαλμένα ἀπὸ τὴν καρδιὰ κάποιου, ἡ ὁποία εἶναι γεμάτη Πατρίδα… Γεμάτη Ἑλλάδα…

Ἔχεις δῇ τό φεγγάρι νά σκάῃ στόν Ἐρύμανθο, γράφει…
Το ἔχεις δῇ; Ἐρωτῶ κι ἐγώ… Ὄχι ἐσᾶς… Τὸν Ἑαυτόν μου…
Ναί, εἶχα τὴν τύχη καὶ τὴν τιμή… Ναί, τὸ ἔχω δῇ… Ὅπως τὸ ἔχω δῇ κι ἄλλοῦ… Σὲ ἄλλους τόπους, ποὺ ὅμως ὅλοι γιὰ ἐμέναν εἶναι Πατρίδα…

Συνέχεια

Ὁ ὅρκος!

 

Ὁ Κολοκοτρώνης ὁρκίζει τὸν υἱό του, στὰ μυστικὰ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας.
Ἀκόμη καὶ τὸ ἴδιο του τὸ παιδί, ἰδίως ἴσως αὐτό, φροντίζει πρὸ κειμένου νὰ ὁρκιστῇ!
Τὸ μυστικὸ μεγάλο…
Μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν σχέσι πατρὸς καὶ υἱοῦ…
Δὲν μπορεῖ κάποιος νὰ παίζῃ μὲ αὐτὰ τὰ θέματα…

Συνέχεια