Ἀπὸ ἄλλες ὀπτικές… Πιὸ …φυσικές!!!
Πιὸ Ἀναγκαῖες… Πιὸ οὐσιαστικές…

Ὁ κόσμος μας, ὅπως τὸν γνωρίζαμε, καταῤῥέει. Συνέχεια →

Συχνά, πάρα πολὺ συχνότερα ἀπὸ ὅσο θὰ θέλαμε, διαπιστώνουμε πὼς ἀπὸ τὴν ζωή μας ἀπουσιάζουν τὰ χάδια. Τὸ χάδι εἶναι ἡ μεγίστη ἔκφρασις τῆς τρυφερότητος, ποὺ ἐκφράζει τὴν ἀγάπη. Μίαν ἀγάπη ὅμως ποὺ ἐπιζητοῦμε μόνον ἀπὸ τοὺς γύρω μας, ἀγνοῶντας πὼς ἡ μόνη πηγὴ αὐτῆς εἶναι ὁ ἑαυτός μας. Συνέχεια →

Οἱ στιγμές μας, αὐτὲς ποὺ μᾶς σημαδεύουν, εἶναι πάντα πρόσκαιρες καὶ δὲν ξεπερνοῦν σὲ διάρκεια τὰ μερικὰ δευτερόλεπτα ἢ λεπτά. Κι ὅμως… Δὲν παύουν διαρκῶς νὰ μᾶς ἀποδεικνύουν πὼς στὴν πραγματικότητα αὐτὲς οἱ στιγμὲς εἶναι Ὅλη ἡ ζωή μας. Συνέχεια →

Κάποιες φορὲς στὴν ζωή μας ἐμφανίζονται τὰ δύσκολα. Αὐτὰ τὰ δύσκολα εἶτε προέρχονται ἀπὸ δικές μας ἀβλεψίες εἶτε ἀπὸ ἄλλων, μὰ πάντα φέρνουν ἐμπόδια, ποὺ γεννοῦν προβληματισμοὺς καὶ ὀργὴ καὶ θλίψεις καὶ ἀγωνίες καὶ φόβους καὶ ἀνασφάλειες…
Καὶ ἴσως, ἀρκετὲς φορές, νὰ μᾶς ἀκινητοποιοῦν. Συνέχεια →

Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν μᾶς κάνουν καλό.
Ἀπὸ ἁπλὲς πεποιθήσεις, ἐνοχές, ἀποφάσεις, παράλογες δεσμεύσεις, ἀντιλήψεις, παρανοήσεις, ἔως κατάλοιπα ἀτομικά, οἰκογενειακὰ καὶ κοινωνικά.
Καὶ συχνὰ εἶναι δύσκολο νὰ διαχωρήσουμε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμμα τους, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἀναγκαιότητά τους ἢ τὴν ἀχρηστία τους. Συνέχεια →

Ποῦ; Γύρω μου; Παρά πέρα; Ἔξω ἀπό ἐμέναν;
Μὰ ἡ εὐτυχία εἶναι στιγμὲς κι ὄχι κατάστασις.
Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ συναντηθῇ μαζύ μας πρέπει νὰ εἴμαστε διαρκῶς «ὀρθάνοικτοι» στὰ καλέσματά της.
Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ πρέπει νὰ πιστεύουμε πὼς τὴν δικαιούμεθα…
Καί πότε τήν δικαιούμεθα; Συνέχεια →