Πολλὰ εἶναι αὐτὰ ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν μᾶς κάνουν καλό.
Ἀπὸ ἁπλὲς πεποιθήσεις, ἐνοχές, ἀποφάσεις, παράλογες δεσμεύσεις, ἀντιλήψεις, παρανοήσεις, ἔως κατάλοιπα ἀτομικά, οἰκογενειακὰ καὶ κοινωνικά.
Καὶ συχνὰ εἶναι δύσκολο νὰ διαχωρήσουμε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμμα τους, ὅπως ἐπίσης καὶ τὴν ἀναγκαιότητά τους ἢ τὴν ἀχρηστία τους. Συνέχεια →

Ποῦ; Γύρω μου; Παρά πέρα; Ἔξω ἀπό ἐμέναν;
Μὰ ἡ εὐτυχία εἶναι στιγμὲς κι ὄχι κατάστασις.
Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ συναντηθῇ μαζύ μας πρέπει νὰ εἴμαστε διαρκῶς «ὀρθάνοικτοι» στὰ καλέσματά της.
Ἡ εὐτυχία γιὰ νὰ γίνῃ ἀντιληπτὴ πρέπει νὰ πιστεύουμε πὼς τὴν δικαιούμεθα…
Καί πότε τήν δικαιούμεθα; Συνέχεια →

Ἡ καλὴ Τροφὴ μὲ κρατᾶ ὑγειή.
Ἡ καλὴ Τροφὴ συνδυαστικὰ μὲ τὴν ἄσκησιν μὲ κρατᾶ καὶ σὲ ἐγρήγορσιν. Συνέχεια →

Κάθε φορὰ ποὺ κάτι ἀποφασίζουμε, μικρὸ ἤ μεγάλο, μία δέσμευσις προσωπικὴ ἐπιτάσσει τὸ νὰ παραμείνουμε ἑστιασμένοι στὸν στόχο μας.
Συχνὰ ὅμως ἡ ἀπόφασίς μας μᾶς φορτώνει μὲ μεγάλα, γιὰ τὶς ἀντοχές μας, βάρη.
Ὁ μόνος τρόπος νὰ ξεπεράσουμε αὐτὴν τὴν παγίδα εἶναι ἡ …προπόνησις!!! Συνέχεια →

Εἶναι τόσο μεγάλες οἱ ἀλλαγὲς στὴν ζωή μας πλέον, ποὺ ὑποχρεωνόμεθα νὰ ξεμάθουμε τὰ πάντα καὶ νὰ τὰ ξαναμάθουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Συνήθειες μίας ζωῆς πρέπει νὰ μείνουν πίσω μας καὶ ἀποφάσεις, γιὰ τὴν ζωή μας πάντα, πρέπει νὰ λαμβάνονται πλέον καθημερινῶς καί, σὲ κάποιες περιπτώσεις, βιαίως. Συνέχεια →

Ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα βήματα ποὺ μπορεῖ νὰ κάνῃ ὁ Ἄνθρωπος εἶναι νὰ δῆ  κατάματα τὸν ἑαυτόν του καὶ νὰ ἀναγνωρίσῃ τὰ λάθη του. Ὄχι μὲ διαθέσεις κατηγόρου ἀλλὰ μὲ διαθέσεις …σοφίας, ποὺ θὰ τὸν βοηθήσουν, ἀναγνωρίζοντάς τα, νὰ τὰ χρησιμοποιήσῃ ὡς στάδιον μαθήσεως, ποὺ θὰ τὸν ἐκπαιδεύσουν καὶ θὰ τὸν κάνουν πιὸ αὐτάρκη. Συνέχεια →