Ἡ εὐμορφία τῆς πατρώας ἀρχιτεκτονικῆς,
ἡ χαρίζουσα εἰκόνας ἡρεμίας καὶ ἁπλότητος εἰς τὸν νόαν μας,
αὐτὴ ποὺ ἐνέπνευσε πλῆθος συγγραφέων καὶ ποιητῶν,
Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων,
ἐξέπνευσε.
Πτώματα τσιμέντου, δημιουργοῦν συναισθήματα φόβου,
κατατροπῶντας τὶς ποιητικὲς ἐκφράσεις.
Ἀρνεῖται πλέον ἡ Ψυχὴ νὰ ἐκφρασθῇ. Συνέχεια
Εἶχε περάσει τοῦ φωτὸς ἡ χάρις
Μ’ ἐγέννησεν μὲ λαχτάραν μήτρα πλανεμένη,
Βία, αἷμα καὶ θλίψιν νὰ φέρῃ τὸ νέον ἔτος,
σὲ ὅσους ἐφρόντισαν νὰ πληγώσουν τὴν Πατρίδα μου
καὶ κατ’ ἐπέκτασιν κι ἐμένα… Συνέχεια
Γιὰ νὰ μὴ σκᾶμε δῆλα δή.
Εὐτυχῶς ὅμως, διότι ἐὰν ἐρχόταν κάποιος ἄλλος ἐργολάβος, Γερμανὸς ἄς ποῦμε, ἤ Ὁλλανδός, ἤ Ἄγγλος, θὰ ἔσκαγα…
Θὰ ἔσκαγα πάρα πάρα πάρα πολύ…
Νὰ μὴ μᾶς πάρουν τώρα τὴν δουλειὰ τὰ ξεπλυμένα τῆς Εὐρώπης… Δὲν κάνει… Συνέχεια
Κ’ ἦταν χρόνος, κατὰ πρὶν τὸ ἐξημέρωμα τῆς νυκτός…