Ἡ ἄσφαλτος ζεστὴ σὰν κτυπημένο κόκκινο μάγουλο
-Μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπὸ ντροπή-
Ἡ ἀναμονή
Οἱ ταξειδιάρηδες ἔρωτες ἐπιβάτες στὸ πλοῖο τῆς γραμμῆς Συνέχεια
Ἀναμονή…
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Πετρόπουλος Ἀναστάσιος
Φθινοπωρινὸ χασμουρητὸ
Ἐδῶ δὲν ὑπάρχει ἥσκιος…
Ξέφτισαν τὰ χρώματα τῶν κλαμάτων
Ἔπεσεν ἀνεμοδαρμένο τὸ στάχυ
Καὶ πόση δύναμη τὸ τραγοῦδι τοῦ ἡνιόχου…
Καὶ γεῖρε
Σήμερα ἆσε νὰ τραγουδήσω (γ)
Σωπαίνει τώρα τὸ στόμα τῆς σιωπῆς
κι᾿ ἀγνάντια τῶν ματιῶν μου παραστέκουν
ζερβόδεξα τῆς πασχαλιᾶς, οἱ ἲσκιοι
οἱ ἲσκιοι τῶν μεγάλων ἰδεῶν
Οἱ Κινήσεις
Μάζεψαν τὶς γερασμένες τὶς κινήσειςκαὶ ὅσες μοῦ φάνηκαν πεθαμένες
– λόγια, λόγια -, συρράπτουν
γερασμένες, πεθαμένες τὶς κινήσεις
πόσες ἀπ᾿ αὐτὲς θυμᾶσαι
νὰ ἔχουν γίνη κύματα
καὶ πόσες ἀπ᾿ αὐτὲς θυμᾶσαι
νὰ σημαδέψαν τὸ βῆμα τοῦ λύκου
ἢ τὸν λόγο
πόσες ἀπ᾿ αὐτὲς τὸν ἔκαμαν τραγούδι. Συνέχεια