Ποῦ τοποθετῶ τόν ἑαυτόν μου;
Τί ἀξία τοῦ δίδω;
Αἰσθάνομαι κατώτερος; Ἀνώτερος; Ἤ ἐπί τέλους ἴσος πρός τούς γύρω μου;
Καί πῶς τό ἐκδηλώνω αὐτό; Μέ  τό νά κρύβομαι ἤ μέ τό νά διεκδικῶ μίαν θέσι στήν ζωή;

Συνέχεια →

Τρία εἶναι τὰ πράγματά ποὺ κάνουν τοὺς ἀνθρώπους νὰ θέλουν νὰ ἀλλάξουν…

Τὸ πρῶτο εἶναι ὅτι ὑποφέρουν σὲ μεγάλο βαθμό, δηλαδὴ ἔχουν κτυπήσει τὰ κεφάλια τους τόσες πολλὲς φορὲς στὸν ἴδιο τοῖχο, ποὺ παίρνουν τὴν ἀπόφαση νὰ ποῦν: Φτάνει πιά…!!! Συνέχεια →

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι δίνουν τεράστια ἐνέργεια γιὰ πράγματα τῶν ὁποίων δὲν ἔχουν τὸν ἔλεγχο.
Ἀσχολούνται μὲ τὸ νὰ ἐλέγξουν τὶς ἐξωτερικὲς δυνάμεις ἀντὶ νὰ συγκεντρωθοὺῦν στὴν ἐσωτερική τους δύναμη. Κι ἔτσι ζοῦν ἐξωτερικὰ ἐπηρεασμένοι ἀντὶ νὰ εἶναι ἐσωτερικὰ κινούμενοι.
Ὑπάρχουν δύο δυνάμεις, δύο κόσμοι, ὁ ἐσωτερικὸς καὶ ὁ ἐξωτερικός.
Πῶς ὅμως μπορεῖς νά ἐλέγξῃς τήν καταιγίδα, τήν πλημμύρα, τήν οἰκονομική κρίση, τίς συμπεριφορές, τίς ἐπιλογές καί τίς ἀποφάσεις τῶν ἄλλων; Συνέχεια →

Ὅλοι μας ξυπνᾶμε μὲ ἔναν σωρὸ ἐπιθυμίες ἀλλὰ καὶ αἰτήματα ἀπὸ τοὺς ἄλλους καὶ ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς πιστεύει ὅτι ὁ δικός του τρόπος γιὰ νὰ γίνουν τὰ πράγματα εἶναι ὁ καλλίτερος. Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι κάνουν κάθε ἡμέρα τοὐλάχιστον ἕνα συμβιβασμό. Ὑπάρχουν μικροὶ συμβιβασμοὶ ἀλλὰ καὶ μεγαλύτεροι. Ὑποφερτοὶ συμβιβασμοί, αὐτοὶ τοὺς ὁποίους ἀποδεχόμεθα πλήρως γιατὶ ὑπάρχει μιὰ γνώσις ἐκ τῶν προτέρων καὶ ἔτσι γνωρίζουμε ἀκριβῶς γιατὶ ὑποκύπτουμε, ὑπάρχουν ἐπίσης δυνατοὶ συμβιβασμοὶ καὶ ἄλλοι ποὺ εἶναι ἀθόρυβοι. Οἱ δυνατοὶ εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐνδεχομ Συνέχεια →

«Ὑπάρχει κάτι πού χρειάζεσαι;»

• «Πῶς μπορῶ νά βοηθήσω;»
• «Καταλαβαίνω τὶ σοῦ συμβαίνει.» Συνέχεια →

Ἂν μποροῦμε νὰ πιστέψουμε σὲ κάτι τότε μποροῦμε καὶ νὰ τὸ πραγματοποιήσουμε.

Ἡ σκέψις μας εἶναι ἐκείνη ποὺ δημιουργεῖ τὰ πάντα.
Ὅ,τι ὑπάρχῃ γύρω μας δημιουργήθηκε πρῶτα σὲ νοητικὸ ἐπίπεδο καὶ μετὰ πέρασε ἀπὸ τὸν ἀόρατο κόσμο τῆς σκέψεως στὸν ὀρατό, ὑλικὸ κόσμο.
Γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε ὁ,τιδήποτε θὰ πρέπη αὐτὸ ποὺ συνειδητὰ θέλουμε καὶ αὐτὸ ποὺ ὑποσυνείδητα πιστεύουμε σὲ σχέση μὲ αὐτό, νὰ εἶναι σὲ ἁρμονία. Συνέχεια →