Ἐλπίζω αὐτὴ ἡ Σπίθα νὰ λέῃ ἀλήθεια καὶ νὰ ἀκουσθῇ!

Σπίθα Θριασίου

Σπίθα Θριασίου

Ἐλπίζω!

Ἔλαβα πρὸ ὁλίγου ἀπὸ φίλο τὸ παρακάτω μήνυμα-ἀνακοίνωσιν, ἀπὸ κάποιαν Σπίθα Θριασίου καὶ δεσμεύτηκα νὰ τὸ δημοσιεύσω. Ἀναγνωρίζω στὰ γραφόμενα τὴν καλὴ πρόθεσι. Ἐπίσης θὰ ἤθελα νὰ μάθω τὶς θέσεις Θεοδωράκη Δημητροκάλλη μετὰ ἀπὸ τὸ παρακάτω. Ἀναμένομεν φυσικὰ ἀποτελέσματα καλλίτερα ἀπὸ ὅσα ἔχουμε δεῖ ἔως σήμερα. Κι εὐχόμαστε ἅπαντες οἱ παρατηρητὲς κι ἀναγνῶστες τῶν τελευταίων γεγονότων, ν πάῃ π τέλους στὸ γαπημένο του περιβολάκι Δημητροκάλλης! Θ το κάν πάρα πολ καλὸ  καθαρς έρας! Κα φυσικ θὰ ρεμήσουν κα ο Σπίθες

Συνέχεια

Ὁ Μίκης, ἡ Σπίθα καὶ ἡ καϋμένη Πατρίδα…

Καϋμένη ἢ καμμένη Πατρίδα;

Κάποιες στιγμὲς, ὅταν ὅλα γύρω σου καταῤῥρέουν, ψάχνεις ἀπὸ κάπου νὰ πιασθῇς… Νὰ σωθῇς..

Ἔτσι καὶ ἠ Ἑλλὰς! ρθότερα ο λληνες….

Πνιγόμεθα Ἕλληνες…. Πιανόμεθα ἀπὸ κάθε τὶ ποὺ ἐξέχει ἐλπίζοντες νὰ εἶναι σανίδα, νὰ εἶναι βάρκα, νὰ εἶναι καΐκι… Κι ὅταν πιασθοῦμε γερά, διαπιστώνουμε πὼς δὲν εἶναι τίποτα παραπάνω ἀπὸ ἕνα χάρτινο παιχνίδι, βρεγμένο, ποὺ σιγὰ σιγὰ ἀποσυντίθεται…. Καὶ γίνεται λάσπη…

Συνέχεια

Κι ἄλλη ἀνάρτησις γιὰ τὴν Σπίθα…

Γιὰ νὰ μὴ τὰ λέω μόνη μου καὶ φαίνομαι κακίστρω…


Σαββατοκύριακο μεγάλων εξελίξεων ήταν αυτό που μας πέρασε. Κι ενώ περιμέναμε (και φυσικά συνεχίζουμε να περιμένουμε την ολοκλήρωση των ζυμώσεων και των μετέπειτα εξελίξεων στην κυβέρνηση και στο ΠΑΣΟΚ) να “σκάσει η μπόμπα”, αυτή ναι μεν “έσκασε”, αλλά σε άλλο “τόπο”.

Συνέχεια

Μία σκληρὴ ἄποψις γιὰ Ληναῖο-Καζάκη.

Ὁμολογῶ  πὼς θεωρῶ σκληρή τὴν στάσι τοῦ «Ῥεσάλτο», μέσα ἀπὸ τὸ παρακάτω κείμενο. Εἶναι ὅμως δικαία. Γιὰ ἐτοῦτο καὶ τὴν δημοσιεύω.

Ἔχω ἐπαναλάβει ἀρκετὲς φορὲς πὼς ἐκτιμῶ τὸν Στέφανο Ληναῖο. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν μὲ κάνει νὰ μὴν ἀξιώνω μίαν πιό ξεκάθαρη περιγραφὴ τῶν ὅσων συνέβησαν καὶ τὸν ὁδήγησαν στὴν ἔξοδό του ἀπὸ τὴν Σπίθα. Ἐὰν ὄντως εἶναι ὅσα δηλώνει, κι ὅσα κάποιοι ἔχουμε καταλάβει γιὰ τὸν χαρακτήρα του Συνέχεια

Μὴ πουλᾶτε δημόσια γῆ! Ξεπουληθεῖτε ἐσεῖς!

Ναὶ βρέ! Ἐσένα περιμέναμε γιὰ νὰ μᾶς φωτίσῃς! Φωστήρα! Νὰ πουλήσουμε τὸ χωραφάκι μας, τὸ σπιτάκι μας, τὸ κηπάκι μας, τὸ διαμερισματάκι μας, τὸ ἐξοχικάκι μας… Γιὰ νὰ ξεχρεώσουν τὰ λαμόγια καὶ νὰ ἔλθουν τὰ εὐρωκαλόπαιδα νὰ μᾶς ἀγοράσουν, νὰ κάθονται στοὺς ἐξῶστες μας, στὶς παραλίες μας, στὰ βουνά μας κι ἐμεῖς νὰ εἴμαστε τὰ γκαρσόνια τους, οἱ σερβιτόροι τους, οἱ παραδουλεύτρες τους, οἱ ἀλβανοί τους, τὰ κοπρόσκυλά τους…

Συνέχεια

Πέραν τοῦ Ἀτλαντικοῦ τὸ «κέντρο ἐλέγχου» τῆς Σπίθας τοῦ Μίκη;

Δὲν ξέρω… Προβληματίζομαι…. Μετὰ ἀπὸ αὐτὰ ποὺ διάβασα (καὶ θὰ σᾶς παρουσιάσω παρακάτω) ἔχω πλέον μεγάλα ἐρωτηματικά…

Ἀπὸ τὴν ἄλλην μεριά, πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραφα γιὰ τὴν παραίτησι Δημητροκάλλη ἀπὸ τὸ ὀργανωτικὸ κέντρο τῆς Σπίθας. Ἢ ὀρθότερα, δὲν τὸ ἔγραφα ἐγῶ, ὁ Μίκης τὸ ὑπονοοῦσε… Ἦταν κάτι ποὺ πολλοὶ ἤθελαν νὰ ἀκούσουν, μετὰ τὶς ἀπανωτὲς ἀποκαλύψεις γιὰ τὸ πρόσωπο Δημητροκάλλης.  Ὅμως, ἔγραφε κάπου τελικῶς ὁ Μίκης γιὰ  ἀπομάκρυνσι; Κάπου; Κάποιαν στιγμή;

Ποτέ!

Συνέχεια