Στὰ κοινωνικὰ δίκτυα ἀποφεύγω νὰ ἔχω «γύρω μου» κουδουνισμένα. Εἶτε φαίνονται ὡς ὀρθά, εἶτε ὄχι, δὲν μοῦ ἀρέσουν οἱ θέσεις τους, τὰ ἀφεντικά τους καὶ οἱ προορισμοί τους. (Πλὴν ἑνὸς κουδουνισμένου, ποὺ …κατὰ λάθος τὴν πάτησα καὶ …«ἔμπλεξα», διαδικτυακῶς πάντα, γιὰ λίγο μαζύ του!!!)
Μαθαίνω, ὅσα μαθαίνω, ἀπὸ φίλους καὶ γνωστοὺς ποὺ ἔχουν κάποιες ἐπαφὲς μαζύ τους, πραγματικὲς ἤ διαδικτυακές.
Αὐτὴ ἡ στάσις μου εἶναι καὶ καλὴ καὶ κακή.
Καλὴ γιατὶ δὲν ἀσχολοῦμαι νυχθημερὸν μὲ τὴν κάθε κοτσάνα τους καὶ κακὴ διότι …«χάνω ἐπεισόδια», κάποιες φορές. Συνέχεια