Η πλατεία των δακρύων
Ἔλα βρὲ Γιάννη, κᾶτσε νὰ σοῦ βάλω φωτιά καὶ μόλις σὲ κάψω καλὰ καλά, τότε θὰ σὲ πασαλείψω λαδάκι νὰ μαλακώσουν οἱ πληγές σου. Σύμφωνοι Γιάννη;
Εἶδες τί ὠραῖα ποὺ σοῦ τὰ λέω Γιάννη μ’; Καλλίτερα κι ἀπό τὰ κουδουνισμένα… Ἐγὼ τοὐλάχιστον σοῦ δηλώνω πὼς θὰ σὲ κάψω… Δὲν λέω ἄλλα τώρα κι ἄλλα αὔριο… Κατάλαβες Γιάννη μ’;
Τὰ ἔκτροπα ἀμέτρητα ἀπὸ πραιτωριανοὺς πρὸς πολίτες. Δὲν σεβάστηκαν οὔτε τὶς ἡλίκιες τους, οὔτε τὶς προθέσεις, οὔτε τὸ ἄοπλον… Λὲς καὶ ἔχουν ἔννομο συμφέρον καὶ προσωπικὲς ἀπολαβὲς ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ τῶν ἐκτρόπων
Ἐδῶ ἕνα ἀκόμη δεῖγμα τῶν ἐπιβεβαιώσεων ποὺ πλέον δὲν χρειαζόμαστε. Τὰ δικά τους κωλόπαιδα (ναὶ καλέ, τῆς ἀστυνομίας παιδιὰ κι αὐτά) μετὰ ἀπὸ κάποιο πιθανὸ κυνήγι ποὺ ἔφαγαν ἀπὸ πολίτες, ἔτρεξαν ὡς λαγοὶ νὰ κρυφτοῦν στὸ γνωστὸ κρησφύγετο τῆς βολῆς.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=jqeiR3CWD5E&feature=player_embedded]
Ἕνα κείμενον ἀπό ἕναν αὐτόπτη μάρτυρα τῶν ἐχθεσινῶν γεγονότων στὴν πλατεία (τοῦ πρώην) Συντάγματος. Συμπέρασμα; Μᾶς ἔπνιξε ἡ «δημοκρατία» τους καὶ πρέπει νὰ τελειώνῃ πλέον ἡ παράστασις… Τὸ παρατράβηξαν…
Ἀπὸ τὸν Γιάνη Φαίλτορα.
Η πλατεία δάκρυσε
Το μετρό σταμάτησε στο σταθμό του Συντάγματος γύρω στις 9 το βράδυ. Κατέβηκε κόσμος πολύς, νέοι, μεγαλύτεροι, ηλικιωμένοι. Παρέες, παρέες Συνέχεια
Τὰ ἔγραφα κι ἐχθές. Τά γράφω καὶ σήμερα.
Ἡ ἀποχή ἀπὸ τὴν ψηφοφορία τῆς κάθε νομοθετικῆς ῥυθμίσεως εἶναι ἐθνικὴ μειοδοσία.
«Νὰ μὴ πληρώνονται. Νὰ ἐργάζονται δωρεάν, παρέχοντας τὶς ὑπηρεσίες τους στήν Πατρίδα γιὰ τὴν Πατρίδα, δίχως ἀμοιβή καὶ κορδελίτσες.» Τἂδε ἔφη Πάγκαλος ἐμμέσως…. (Πλὴν σαφῶς!)
