Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ, ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ ΓΙΑ ΤΟ …ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΠΟΥ ΙΣΩΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ!
Μια ερώτηση που μερικές φορές απευθύνω στα σεμινάρια μου είναι η εξής: “Πόσο πολύ θέλετε να πετύχετε στη ζωή σας;” Φυσικά, όλοι σχεδόν σηκώνουν τα χέρια τους.
Αμέσως μετά, κάνω μια δεύτερη ερώτηση : “Πόσοι πιστεύετε ότι μπορείτε να τα καταφέρετε;” και τότε είναι που αρκετοί από τους συμμετέχοντες διστάζουν να σηκώσουν το χέρι τους !
Συνέχεια
Καὶ πολὺ ἄνδρας βασικὰ νὰ οὖμε…
Τόσο ποὺ ἀν τὶ νὰ σταθῇ προσοχὴ ἐμπρός στὸ κορίτσι, τὸ σημαδεύει γιὰ νὰ τοῦ ἀποδείξῃ τὴν ἰσχὺ τῶν ὅπλων του!
Διότι αὐτὸ τὸ γομάρι ἀπὸ ὄρχεια πάσχει… Καὶ σὰν αὐτὸν χιλιάδες… Ἐκατομμύρια…
Εἶναι βλέπετε πιστὰ ἀντίγραφα ἑνὸς ἀνθρωποειδοῦς εἴδους ποὺ χρησιμεύει μόνον γιὰ νὰ ἐξαφανίζῃ τὰ καθαρὰ βλέμματα ἀπὸ τὸν πλανήτη…
Διότι αὐτὸ τὸ κορίτσι τὸν περιφρονεῖ ἀπολύτως… Ξέρει αὐτό…
Συνέχεια
Πώς έρχονται τα πράγματα στη ζωή καμιά φορά. Ήταν μεσημέρι Κυριακής του περασμένου Μαΐου όταν κτύπησε το τηλέφωνο ξαφνικά.
Ἢ μετρᾶμε ἀνθρώπους;
Καλὸ ἐρώτημα….
7 δίς..
Θὰ ἦταν ὅλα πολὺ διαφορετικά.
Ἐχθές, φίλος μου, σὲ συνάντησίν του μὲ ἄστεγο, ἔπιασε μίαν πολὺ ἐνδιαφέρουσα συζήτησι μαζύ του.
Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς ἦταν ἐν τελῶς χαμένος, ἀπελπισμένος καὶ σίγουρος πὼς ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ἀποτελελεῖ βάρος γιὰ τὴν κοινωνία. Λίγα λεπτὰ ὅμως μαζύ μὲ τὸν φίλο μου τὸν ἔκαναν νὰ δῇ τὸν ἥλιο διαφορετικά, τὶς καταστάσεις ὡς ἀναστρέψιμες καὶ τὸ δικαίωμά του στὴν διαβίωσιν νὰ ἐπανέρχεται.
Συνέχεια
Ὁ κόσμος γύρω μας εἶναι αὐτὸ ποὺ ἐμεῖς θέλουμε νὰ βλέπουμε.
Ἐὰν ἡ ὀπτική μας εἶναι περιορισμένη, ὁ κόσμος γύρω μας εἶναι περιορισμένος. Κακός, μίζερος, στριφνός… Κι ἐμεῖς ἀπομονωμένοι.
Ἐὰν πάλι ἡ ὀπτική μας εἶναι ἀνοικτή, τότε ἀλλάζει κι ὁ κόσμος μας…
Εἶναι ὅλα διαφορετικά… Πιὸ ὄμορφα… Πιὸ ἀνθρώπινα…
