Λείπω πιὰ ὅλην τὴν ἡμέρα μὲ τὴν δουλειὰ καὶ δὲν μπορῶ νὰ παρακολουθῶ καὶ πολλὰ πράγματα καί, φυσικά, οὔτε νὰ ῥίχνω κάποιο πουστριλίκι σὲ κάτι ποὺ βλέπω.
Κατὰ τύχην ὄμως ἔπεσε τὸ μάτυ μου σὲ ἕνα ἄρθρον ὅπου γράφεται πὼς ἡ κόρη τοῦ Ῥασούλη ἀπηγόρευσε στὴν χρυσῆ αὐγὴ νὰ παίζῃ τὸ «Ἂχ Ἑλλάδα σ΄ ἀγαπῶ»!
Ἂς μᾶς πῇ πρῶτα, ὅταν ὁ πατέρας της ὁ μεθύστακας, ἀπέθανε μόνος του, ποὺ τὸν εἶχε χεσμένο γιὰ τόσα χρόνια καὶ δὲν εἶχε ἐπαφὲς μαζύ του, ποῦ ἦταν!
Ἦταν ὁ ἀγαπημένος μου τραγουδοποιός. Μαζὺ μὲ τὸν Μανώλη Ῥασούλη μὲ ἔκαναν νὰ ξανὰ ἀγαπήσω τὴν ἑλληνική μουσική! Ἐκείνην τὴν μουσικὴ ποὺ δὲν ἀκούγεται στὰ μέγαρα καὶ στὰ σαλόνια. Ἐκείνη ποὺ σὲ κάνει νὰ αἰσθάνεσαι πὼς κρατᾶς μὲ ῥίζα ἀπὸ αὐτὴν τὴν γῆ!
Τὸν ἀγαποῦσα τὸν Νίκο Παπάζογλου… Κι ἂς μὴ μᾶς ἔκανε τὰ χατήρια νὰ τὸν ἐξαντλήσουμε στὶς συναυλίες. Ὅταν ἔλεγε «τελείωσε», σήμαινε «τελείωσε».. Κάποτε αὐτὸ μοῦ κακοφαινόταν. Μετὰ κατάλαβα πὼς ἦταν θέμα αὐτοσεβασμοῦ! Καὶ τὸν σεβάστηκα ἀκόμη περισσότερο.
Μοῦ ἄρεσε τὸ σεμνό του μπαγλαμαδάκι. Μὲ ταξείδευε! Ἀλλὰ τώρα σι;ψπησε κι αὐτό!
καί νά μή σέ ὑποφέρω. Συνέχεια
