Τὸ βιβλίον «Χαμένες Πατρίδες» τοῦ Καψῆ τὸ εἶχα διαβάσει πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια.
Δὲν θυμόμουν τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα.
Ὅταν σήμερα τὸ ξαναδιάβασα μὲ ἔπιασαν καὶ πάλι τὰ δάκρυα.
Ποῦ νά πρωτοσταθῇ κάποιος;
Στίς ἀτελείωτες ἱστορίες αὐτῶν τῶν ἡρώων;
Στό ἄφθονο αἷμα πού πότισε τήν μάνα Γῆ;
Στόν ἀγώνα μίας φυλῆς νά κρατήσῃ κομμάτι ἀπό τόν ἀέρα της καί νά διεκδικήσῃ λίγη ἀκόμη ζωή ἐπί τοῦ πλανήτου; Συνέχεια
Παράξενο;
Δὲν θὰ τὸ ἔλεγα!
Κάποιοι, σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ἔχουν ἀρχίσει καὶ συνειδητοποιοῦν πὼς ‘ἐὰν δὲν διεκδικήσουμε τὸ δικαίωμά μας στὸν δίκαιον τρόπο διαβιώσεως τότε αὐτὸ θὰ εἶναι καταστροφικό γιὰ ὅλους μας.
Ἐὰν μάλιστα δὲν ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ πασιφανῆ, τότε νὰ μὴν φωνάζουμε γιὰ τοὺς δικούς μας πόνους μόνον.
Ὅλος ὁ πλανήτης εἶναι μία γειτονιά.. Ὅλοι οἱ Ἄνθρωποι κομμάτια ἀπὸ τὸ ὅλον! Κάθε σφαγή, κάθε γενοκτονία, κάθε ἁπλῆ ἀδικία εἶναι μία τσεκουριὰ στὰ θεμέλια τοῦ δικαιώματός μας νὰ διαβιοῦμε καὶ νὰ ζοῦμε.
Ἐὰν λοιπὸν ἔως καὶ οἱ Τοῦρκοι ξεκίνησαν, τότε πᾶμε ἀκόμη καλλίτερα ἀπὸ ὅσο πίστευα! Συνέχεια
κίνησις γιὰ δικαιοσύνη κι ἐλευθερία στὴν Κύπρο
ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ “Ψηφίστε ΟΧΙ”
στην ανάδειξη του Ερντογάν ως “Προσώπου της Χρονιάς”
___________________________________________________
Ὅταν ἡ ἱστορία γράφεται, ὅλα τὰ ὑποθετικὰ σενάρια εἶναι παραμύθια γιὰ νὰ περνᾶμε τὴν ὥρα μας. Ἐὰν, θὰ, ὅταν….
Τὸ παρακάτω ὡς γεγονὸς τὸ ἐγνώριζα. Ἐπίσης ἐγνώριζα κι ἄλλες παραμέτρους ἀπὸ τὴν δράσι ἢ τὴν μὴ δράσι τοῦ Βενιζέλου. Ἐπίσης ἐγνώριζα τὸν ἀγώνα τῶν Ποντίων, δίχως καμμία στήριξι καὶ τὴν μεγάλη τους προσπάθεια νὰ διασώσουν, διὰ μέσου σοβιετικῆς ἐνώσεως, τὰ μεγαλύτερα δυνατὸν τμήματα τοῦ πληθυσμοῦ.
Συνωστισμὸς λοιπόν;
Μεταφέρω ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον Ἐθνικιστικὴ Ἔνωσις Ἑλλάδος:
«Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη.
Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας
να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…»
