Περὶ βραβείων, βραβεύσεων καὶ πολιτικῶν
Στὰ μέσα τῆς θρυλικῆς δεκαετίας τοῦ 90, ἔνας στενός μου φίλος, ἄνθρωπος τῶν μίντια καὶ τῶν συνεδρίων, διοργάνωνε ἕνα διεθνὲς ἐπιχειρηματικὸ forum τοῦ τύπου «doing business in…» σὲ διπλανή μας βαλκανικὴ χώρα. Μὲ πίεζε νὰ πᾶμε μαζύ, «ἔλα καὶ θὰ κάνουμε πλάκα, ἔλα καὶ θὰ δοῦμε κόσμο κλπ». Μὲ λίγη βαριεστημάρα ἀπεφάσισα τελικὰ νὰ πάω, (ἐκείνη τὴν ἐποχὴ ταξείδευα συνέχεια στὶς ἀνατολικὲς χῶρες λόγῳ τραπέζης καὶ τὶς εἶχα κάπως βαρεθῆ). Ἔτσι, παρηκολούθησα καὶ λίγο τὴν προετοιμασία τοῦ συνεδρίου. Συνέχεια
Διάβασα κάπου ὅτι ὁ Καμμένος χρησιμοποίησε τὴν Τζάγκουαρ τοῦ Ἕλληνος πρέσβεως στὸ Λονδίνο γιὰ νὰ πάῃ γιὰ ψώνια, μαζὺ μὲ τὰ σχετικὰ σχόλια, γιατὶ ἡ πρεσβεία νὰ διαθέτῃ Τζάγκουαρ ἐν καιρῷ κρέσεως καὶ τὰ λοιπά. 
Τί νά γίνεται ἄραγε αὐτό τό παιδί ὁ Θεοχάρης; 
