«Οὐρανία, πολυτραγουδισμένη Ἀφροδίτη, […], Μητέρα τῶν Ἐρώτων…»
(Ἀπὸ τοὺς Ὀρφικοὺς Ὕμνους) Συνέχεια →

Ὅλα ὅσα ἔχουμε μάθει, καλὰ ἤ κακά, σωστὰ ἤ λάθος, συμβαίνει συχνὰ νὰ μᾶς ἐγκλωβίζουν σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν μας ἀρέσουν.
Δὲν μᾶς ἀρέσει, γιὰ παράδειγμα, τὸ νὰ πονᾶμε. Μὰ δὲν γνωρίζουμε καὶ τὸ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ μειώσουμε ἤ νὰ ἐξαλείψουμε τὸν πόνο.
Δὲν μᾶς ἀρέσει, γιὰ παράδειγμα, νὰ μένουμε μόνοι μας. Μὰ δὲν γνωρίζουμε καὶ τὸ πῶς θὰ μάθουμε νὰ εἴμαστε πρωτίστως φίλοι τοῦ …ἑαυτοῦ μας.
Δὲν μᾶς ἀρέσει, γιὰ παράδειγμα, νὰ μὴν πραγματοποιοῦνται τὰ ὄνειρά μας. Μὰ δὲν γνωρίζουμε καὶ τὸ πῶς θὰ κάνουμε τὰ ὄνειρά μας νὰ πραγματοποιοῦνται πρὶν κἄν …πραγματοποιηθοῦν. Συνέχεια →

Ὁ Ἄνθρωπος γιὰ νὰ ζήσῃ στὸν πλανήτη χρειάζεται ἐνέργεια.
Πολλὴ ἐνέργεια.
Ἐνέργεια πού, κατὰ κύριον λόγο, λαμβάνει μὲ τὴν τροφή.
Ὅμως μόνον μὲ τὴν τροφὴ δὲν καλύπτουμε τὶς ἀνάγκες μας.
Χρειαζόμεθα ἐνέργεια ἀπὸ τὸν Ἥλιο…
Χρειαζόμεθα ἐνέργεια κι ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους…
Χρειαζόμεθα ἐνέργεια ἀκόμη κι ἀπὸ τὸν …ἴδιο μας τὸν ἑαυτόν!
Καὶ ἴσως σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο ὀφείλουμε νὰ ἑστιάσουμε σιγὰ σιγά.
Διότι ἡ μόνη ἐνέργεια ποὺ παραμένει ἀστείρευτος, πάντα σὲ περίσσεια καὶ διαρκῶς διαθέσιμος εἶναι αὐτὴ ποὺ πηγάζει ἀπὸ μέσα μας. Συνέχεια →

Μποροῦμε νὰ κάνουμε…
Μποροῦμε, μὲ τὸ «καλημέρα» νὰ χαμογελάσουμε, νὰ «ῥουφήξουμε» λίγες ἀκτίνες ἡλίου καὶ νὰ ἀνακαλύψουμε μίαν ὄμορφη σκέψιν. Αὐτὰ ἀπὸ μόνα τους εἶναι …θαυματουργά, γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸ νὰ ἔχουμε μίαν ὑπέροχη ἡμέρα. Συνέχεια →

Ἡ ποίησις στὴν πεζότητά μου, ψήγματα ὀμορφιᾶς,
ἀκάματος συνοδοιπόρος, τῆς πέτρας ὁ κορφιάς… Συνέχεια →

Τὰ παιδιὰ ἀνακαλύπτουν!
Τὰ παιδιὰ ζοῦν κάθε τους στιγμή!
Τὰ παιδιὰ ἀπολαμβάνουν κάθε ἔκπληξιν ὡς κάτι καλοδεχούμενον.
Τὰ παιδιὰ χαμογελοῦν! Συνέχεια →