Μέσα στὸ χάος τοῦ διαδικτύου διαβάζει κάποιος ἀπέραντες βλακεῖες μὰ καὶ μεγάλες ἀλήθειες.
Μποροῦμε νὰ βροῦμε διαμάντια, μά, δυστυχῶς, τὰ σκουπίδια καὶ ἡ παραπληροφόρησις μᾶς ξεπερνοῦν καὶ μᾶς ἀποπροσανατολίζουν, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μετατρέπεται ἡ ἀντίληψίς μας σὲ κάτι ποὺ ὁμοιάζει μὲ …πολτό.
Ἀκριβῶς λοιπὸν γιὰ αὐτό, σιγὰ σιγά, ὀφείλουμε νὰ ξεκαθαρίσουμε μέσα μας ἀρχικῶς, ἀλλὰ καὶ γύρω μας στὴν συνέχεια, τὸ ποῦ θέλουμε νὰ κατευθυνθοῦμε, πῶς καὶ γιατί. Ὀφείλουμε νὰ ἀνακαλύψουμε, δυστυχῶς ἐκ τοῦ μηδενός, μίαν πορεία καὶ νὰ κτίσουμε ἕναν νέο δρόμο, δικό μας. Ὀφείλουμε ἐπὶ τέλους νὰ βροῦμε μίαν ταὐτότητα, πραγματική, μοναδική, δική μας καὶ νὰ ἀφήσουμε ἔξω ἀπὸ τὸν τρόπο ζωῆς μας καὶ σκέψεώς μας κάθε μόδα, τάσιν καὶ προπαγάνδα. Συνέχεια →