Τὶς νῦκτες στὰ ὄνειρά μου βλέπω Ἑλλάδα. Βλέπω φῶς. Βλέπω ἐλευθερία. Ἀνθρωπιά! Χαρά! Εὐδαιμονία.
Τὶς ἡμέρες ἀνοίγω τὰ μάτια καὶ συνειδητοποιῶ πὼς ὅλο αὐτὸ μᾶλλον εἶναι ψευδαίσθησις.
Ἀλλὰ τὶς νῦκτες ξαναβλέπω χαρά, ἀλήθεια, φῶς…
Καὶ πάλι ἡ Αὐγὴ διαψεύδει τὴν νύκτα.
Κύκλοι ἀλήθειας; Κύκλοι ψεύδους; Κύκλοι ἐναλλαγῆς τους;
Ἀπορίες.. Ἀγωνία… Ἀνυπομονησία..
Θέλω ἕνα σημάδι γιὰ νὰ βεβαιωθῶ πὼς ὅλα αὐτὰ δὲν εἶναι παράλογα ἢ εἶναι. Κάτι ποὺ νὰ τὰ συνδέῃ ἢ νὰ τὰ ξεκαθαρίζῃ.
Κι ἔτσι πορεύομαι μῆνες τώρα…
Τὶς νῦκτες χαρά… Τὶς ἡμέρες τρόμος…
Σήμερα ὅμως κατάλαβα.. Συνειδητοποίησα τὸ γιατὶ «ταξειδεύω» ἀνάμεσα στὸ ἐδῶ καὶ στὸ «Τέλος».
Εἶναι καὶ τὰ δύο πραγματικά. Εἶναι τόσο πραγματικὰ ποὺ ἐὰν κάτι ἀλλάξῃ, τότε ὅλα θὰ καταῤῥεύσουν. Καὶ μαζύ τους καὶ ἡ ἀλήθεια τους.
Τὶς νῦκτες, χαλαρή, ἥρεμη βλέπω αὐτὸ ποὺ ἔρχεται. Τὸ «Τέλος». Τὸ τέλος ὅμως εἶναι Τέλειον! Εἶναι Ὁλοκληρωμένον! Εἶναι αὐτὸ ποὺ φθάνει μετὰ ἀπὸ ὅλα ὅσα θὰ τὸ δομήσουν.
Τὶς ἡμέρες βλέπω τὰ ἐπὶ μέρους βήματα. Τὰ βήματα ὅμως αὐτὰ εἶναι μικρά, ἀπογοητευτικά. Πονοῦν! Κουράζουν. Θέλουν κόπο κι αἷμα.
Ξέρετε γιατί; Ξέρετε μήπως τί ἀκριβῶς κάνουμε ἐδῶ καὶ μερικά χρόνια; Ἔχετε συνειδητοποιήσει πόσο πολὺ συμμέτοχοι καὶ συνένοχοι εἴμαστε γιὰ τὸν ἐρχομό τοῦ Τέλους;
Σήμερα ὅλοι ἐμεῖς, οἱ περισσότεροι ἀσυνείδητα, συλλέγουμε μὲ πολὺ μεγάλο ζῆλο τὰ ἀπαραίτητα πρὸ κειμένου νὰ «κάψουμε» τὸ γερασμένο μας σῶμα. Φέρνουμε κλαδιά, ξύλα, κουκουνάρια, προσανάμματα, πάσῃς λογῆς εὐφλεκτα ὑλικά καὶ τὰ «τοποθετοῦμε» στὴν φωλιά μας.
Στὸ τέλος θὰ ἐναποθέσουμε τὸ σῶμα μας ἐπάνω σὲ ὅλα αὐτά! Καὶ τότε μόνον θὰ ἀνάψουμε τὴν φλόγα. Θὰ ἀνάψουμε τὴν φλόγα ποὺ θὰ μᾶς κάψῃ γιὰ νὰ μᾶς ἀναγεννήσῃ.
Μήπως λοιπόν ἐμεῖς εἴμαστε ὁ Φοίνιξ;
Ὁ Φοίνιξ, πρόσωπο μυθικό, ποὺ ὅμως ἔχει ἕναν βαθύτατον συμβολισμὸ γιὰ ἐμᾶς τοὺς Ἕλληνες.
Σύμφωνα λοιπὸν μὲ τὸν μύθο, ὁ Φοίνιξ, ὅταν γεράσῃ, συλλέγει τὰ ἀπαιτούμενα στὴν φωλιά του καὶ βάζει φωτιά. Μετὰ πέφτει μέσα κι ἐκεῖ καίγεται. Κι ὅταν καῇ, τότε οὐσιαστικῶς ἀναγεννᾶται.
Διότι, ἂν καὶ δὲν τὸ ἔχουμε συνειδητοποιήσει, ἐμεῖς εἴμαστε ὁ Φοίνιξ!
Ὅλοι ἐμεῖς κι ὁ καθεῖς ξεχωριστά.
Ὁ Φοίνιξ εἶναι ὁ Ἕλλην.
Κυττᾶξτε γύρω σας, μέσα σας, στὸν καθρέπτη σας. Εἴμαστε μία γερασμένη κοινωνία, μία κατεστραμμένη ἀντίληψις, μία πραγματικότης ζοφερή, δίχως αὔριο.
Εἴμαστε ἕτοιμοι πρὸς θάνατο!
Δὲν ἀλλάζει αὐτό.
Κάποιοι γραφικοὶ πασκίζουν νὰ τὸ ἀποτρέψουν μὲ ἐνέσεις καὶ ἀθάνατα ὕδατα. Παρατάσεις παίρνουν. Πιστώσεις χρόνου. Κι ὅλοι ἐμεῖς κατὰ βάθος ξέρουμε. Γνωρίζουμε. Εἶτε μὲ τὴν διαίσθησι, εἶτε μὲ τὴν λογική μας. Βλέπουμε αὐτὸ ποὺ ἔρχεται. Κι αὐτὸ ποὺ ἔρχεται εἶναι ἡ Φωτιά!
Εἶναι ἡ Φωτιὰ ποὺ ἐμεῖς θὰ ἀνάψουμε γιὰ νὰ μᾶς «κάψῃ» πρὸ κειμένου νὰ ἀναγεννηθοῦμε. Εἶναι κάτι ποὺ θὰ συμβῇ οὔτως ἢ ἄλλως διότι ἔτσι πρέπει νὰ γίνῃ. Δὲν μποροῦμε μὲ ἄλλον τρόπο νὰ ξαναγεννηθοῦμε.
Δὲν χρειαζόμεθα μερικὰ γέρικα μυαλά σὲ γέρικα κορμιά. Χρειαζόμεθα ἀνθό. Νειάτα. Αἰσιοδοξία. Αὔριο. Πῶς θά μπορούσαμε νά τό ἀποκτήσουμε ὅμως; Μόνον ἐάν γίνουμε Φοίνικες.
Καὶ εἴμαστε. Νοιῶστε το! Εἴμαστε.
Ἐγώ τὸ ζῶ! Τὸ συνειδητοποίησα καὶ μαγεύτηκα.
Βιάζομαι νὰ τελειώσουμε μὲ τὰ γκρεμίδια. Πρέπει νὰ ἀποσαθρωθοῦν τὰ πάντα! Νὰ καοῦν! Νὰ μὴ μείνῃ τίποτα ὄρθιο, τίποτα ἀπὸ τὸ παλαιό μας σῶμα. Ἀπὸ τὸ παλαιό μας πνεῦμα. Ἀπὸ τὸν παλαιό μας ἑαυτό.
Φωτιά! Αὐτὸ ἑτοιμάζουμε.
Μὴ κυττᾶτε τοὺς ἠλιθίους ποὺ ἀποπροσανατολίζουν. Μὴ σκέπτεσθε τίποτα παρὰ μόνον τὴν Φωτιά μας. Μὴ φοβᾶσθε Ἕλληνες! Δὲν ὑπάρχει κάποιος ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς νικήσῃ! Δὲν γίνεται νὰ νικήσῃς τὴν Φύσι. Διότι ἐμεῖς εἴμαστε ἡ Φύσις.
Κι ἐὰν ἐχθὲς γίναμε Ὕδωρ, σήμερα γινόμεθα Πῦρ. Αὔριο ἲσως χρειασθῇ νὰ ξαναγίνουμε Ἄνεμος ἢ Γαία. Τώρα ὅμως «μετουσιωνόμεθα» σὲ Φωτιά. Θὰ κάψουμε πρῶτα τὰ πάντα στὸ σπίτι μας γιὰ νὰ ἀναγεννηθῇ ὁ Φοίνιξ. Ἐμεῖς.
Μὴ φοβᾶσθε λοιπόν.
Τὰ προσανάμματα σχεδὸν μαζεύτηκαν. Τὰ καυσόξυλα ἐπίσης. Σὲ λίγο βάζουμε καὶ τὴν φωτιά. Μόνοι μας. Καὶ μόνοι μας θὰ ἀλλάξουμε τὰ πάντα.
Διότι οἱ Ἕλληνες ἐπέστρεψαν! Δὲν γίνεται ὅμως νὰ ζήσουν μὲ ῥημάδια. Τὸ Φῶς θέλει χῶρο, ἐλευθερία καὶ νέες δομὲς γιὰ νὰ ἁπλωθῇ καὶ νὰ φωτίσῃ. Κι αὐτὸ θὰ κάνουμε.
Μὴ φοβᾶσθε τὴν Φωτιά! Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ Φωτιά! Αὐτὴ θὰ μᾶς ἀναγεννήσῃ!
Υ.Γ. 1. Εἶναι Ἠ Φωτιὰ ποὺ θὰ μᾶς ἀναγεννήση. Ὅσο πιὸ γρήγορα ἀποκαθηλώσουμε τὴν σαπίλα, τόσο πιὸ γρήγορα θὰ ξεκινήσουμε. Ὅσο πιό γρήγορα μαζδύσουμε τὰ πρὸς καύσιν ὑλικά, τόσο πιὸ γρήγορα θὰ ξεκινήσουμε τὴν ἀναδόμησιν. Ἀπὸ ἐμᾶς καὶ μόνον ἐξαρτᾶται. Τώρα «γκρεμίζουμε» καὶ πρέπει νὰ βιασθοῦμε.
Υ.Γ. 2. Ποιός εἶπε πὼς δὲν θά πονέσουμε; Πονᾶ ἡ φωτιά! Ἀλλὰ ἔτσι εἶναι ἡ Μοίρα μας «γραμμένη». Φωτιά! Φωτιά!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
ΕΥΓΕ Χ 10000000000000000
Τὶ μοῦ ἐθύμισες τώρα Φιλονόη, Τί!
«ΕΝΑ ΤΙΠΟΤΕΝΙΟ ΠΑΙΔΙ ΤΡΕΧΟΝ ΣΤΩΝ ΓΛΥΚΩΝ ΒΟΥΝΩΝ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΤΑ ΑΙΩΝΙΑ ΦΩΤΑ ΕΙΔΕ, ΣΤΩΝ ΚΑΤΑΛΜΠΡΩΝ ΜΕΣΗΜΕΡΙΩΝ ΤΑ ΚΑΤΑΓΑΛΑΝΑ ΟΥΡΑΝΙΑ, ΝΑ ΠΕΡΝΑ ΤΟ ΟΛΟΛΕΥΚΟΝ ΑΤΙ ΤΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΜΕ ΤΑ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΑ ΚΑΤΑΣΠΡΑ ΠΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΤΟΛΜΗΣΕ ΝᾺ ΕΚΧΥΘΗ, ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΣΤΗ ΡΙΖΑ ΤΩΝ ΠΤΕΡΩΝ ΤΟΥ, ΤΑ ΚΡΑΤΗΣΕ ΛΕΥΚΟΦΛΟΓΑ ΟΡΘΑ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΑΛΟΓΟΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑΝ ΠΑΤΗΣΑΝ ΣΤΗ ΓΗ. ΠΙΣΩ ΤΩΝ ΤΑ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΑΛΟΓΑ ΤΩΝ ΧΙΜΑΙΡΩΝ ΣΑΣ ΟΛΑ, ΧΑΡΜΟΣΥΝΑ ΧΡΕΜΕΤΙΖΟΝΤΑ ΧΤΥΠΟΥΝ ΤΟ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΧΩΜΑ, ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΝΕΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΗΣ, ΜΕ ΚΛΩΝΟΥς ΕΛΑΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΗ ΔΑΦΝΩΝ ΣΤΡΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟΝ, ΝΤΥΣΕΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟΛΙΣΕΤΕ ΒΑΣΙΛΙΚΑ ΣΑΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΙΣΤΕ ΩΡΑΙΑ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΞΕΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ. ΜΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΥΝΑΤΟ ΤΑΝΥΜΑ ΤΩΝ ΠΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΜΗΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ, ΤΟ ΑΕΡΕΝΙΟ ΠΑΙΔΙ ΚΤΥΠΗΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΠΤΕΡΟ ΤΟΥ, ΘΑ ΠΕΣΗ ΝΕΚΡΟ ΗΔΟΝΙΚΑ, ΜΕ ΒΡΕΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΕΙΛΗ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΗΣ ΗΔΟΝΗΣ.»
(Περικλῆς Γιαννόπουλος -Χαιρέτης).
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!