Γιατί;
Ὄχι, δὲν θέλω νὰ τυραννήσω κάποιους.
Τὸ μόνον ποὺ θέλω εἶναι νὰ μάθω!!! Μόνον νὰ μάθω!
Οἱ παπποῦδες μας κάποτε, πολὺ κάποτε, ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα.
Γιατί ἔγραφαν ἔτσι; Πῶς κατάφερναν καί διάβαζαν τά σημεῖα στίξεως, τά πνεύματα καί τούς τόνους; Γιατί ἐμεῖς ὅταν βλέπουμε κάτι σάν αὐτό:
ΩΡΑΚΑΛΗΝΣΤΗΝΠΡΥΜΗΣΟΥΚΙΑΕΡΑΣΤΑΠΑΝΙΑΣΟΥ
ΚΑΙΟΥΤΕΠΟΥΛΙΠΕΤΟΥΜΕΝΟΝΑΜΗΝΒΡΕΘῌΜΠΡΟΣΤΑΣΟΥ
ΜΕΑΣΠΡΟΤΟΠΑΝΙΚΑΙΚΟΚΚΙΝΟΚΟΥΠΙ
ΘΑΚΑΝῌΣΜΙΑΝΨΑΡΙΑΠΑΡΑΠΟΛΥΚΑΛΗ.
Δέν καταλαβαίνουμε τίποτα;
Ἤ τέλος πάντων καταλαβαίνουμε ἐλάχιστα;
Γιατί τότε ἦταν περιττά τά σημάδια πού κάποιοι προσφάτως μᾶς ἀφήρεσαν;
Ἐάν βλέπαμε αὐτό:
ΩΡΑΚΑΛΗΝΣΤΗΝΠΡΥΜΗΣΟΥΚΙΑΕΡΑΣΤΑΠΑΝΙΑΣΟΥ
ΥΟΣΑΤΣΟΡΠΜῌΘΕΡΒΝΗΜΑΝΟΝΕΜΥΟΤΕΠΙΛΥΟΠΕΤΥΟΙΑΚ
ΜΕΑΣΠΡΟΤΟΠΑΝΙΚΑΙΚΟΚΚΙΝΟΚΟΥΠΙ
ΗΛΑΚΥΛΟΠΑΡΑΠΑΙΡΑΨΝΑΙΜΣΗΝΑΚΑΘ.
(Δὲν κατάφερα, λόγῳ ἀγνοίας, νὰ ἀντιστρέψω τὰ γράμματα…)
Τί θά καταλαβαίναμε;
Θά ἀναγνωρίζαμε τήν βουστροφηδόν γραφή; Καί γιατί κάποτε ἦταν χρήσιμος;
Δὲν πιστεύω πὼς ἐμεῖς κατέχουμε μεγαλύτερα ἐπίπεδα ἐπιστημονικῆς γνώσεως ἀπὸ τοὺς παπποῦδες μας. Οὔτε πιστεύω πὼς ἡ γλῶσσα ἐξελίσσεται, καθῶς κι ὅλα τὰ ὑπόλοιπα, πρὸς τὸ καλλίτερον.
Πιστεύω πὼς ὅσα συμβαίνουν στὸν πλανήτη, ἐδῶ καὶ ἐκατοντάδες χρόνια, συμβαίνουν γιὰ νὰ ὁδηγήσουν τὴν ἀνθρωπότητα σὲ ὅλο καὶ χειρότερο πνευματικὸ ἐπίπεδον, καὶ κατ’ ἐπέκτασιν σὲ ὅλο καὶ μικρότερον δείκτη ἀντιλήψεως, πρὸ κειμένου νὰ ἀπομειωθῇ -ἔως νὰ ἐξαφανισθῇ- κάθε βαθμὸς ἐλευθερίας μας.
Συνεπῶς, ἐὰν ἔχω δίκαιον, τότε ὅσο περισσότερες κινήσεις στρέφονται κατὰ τῆς γλώσσης, τόσο πιὸ ξεκάθαρος εἶναι ἡ προσπάθεια κάποιων νὰ ἐλέγξουν τοὺς πληθυσμούς.
Διότι ὅταν κάποιος ἔχῃ τὴν δυνατότητα νὰ μελετᾷ ἐκ τοῦ πρωτοτύπου τοὺς κλασσικούς μας, γιὰ παράδειγμα, δομεῖ λογικὴ καὶ συγκροτημένη σκέψι.
Ἐμεῖς ὅμως ὄχι μόνον δὲν μποροῦμε, ἀλλὰ ἔχουμε φθάσῃ στὸ σημεῖον νὰ ἀποστρεφόμεθα ἐν τελῶς τὴν ὅποια γραφή τους, ἰδίως ἐκ τῶν πρωτοτύπων.
Ἕνα ἄλλο σημεῖον ποὺ μὲ κάνει νὰ γράφω τὶς λέξεις ποὺ ἔχω μάθῃ, στὴν -ὅσο τὸ δυνατὸν πλησιεστέρα μὲ τὴν- πρωτογενή τους μορφή, εἶναι ἡ ἐτυμολογία τους.
Γιατί νά γράψω ἀντί κι ὄχι ἄν τί; Ποῦ κολλᾶ ἡ ὑπόθεσις μέσα σέ ἕναν σύνδεσμο; Πότε αὐτές οἱ δύο λεξοῦλες ἔγιναν μία; Γιατί ἔγιναν μία; Γιατί ἀπό σύνδεσμο ἀποκτήσαμε πρόθεσι; Ποιός τό ἀπεφάσισε; Συνέβῃ κάποτε ἤ συνέβῃ προσφάτως;
Σέ ποιάν μορφή ηὗρν οἱ ἀντιγραφεῖς τίς ὅποιες ἀναφορές; Σέ πολυτονική ἤ σέ κεφαλαιογραφή; Μέ ποιάν λογική τούς μετέτρεψαν σέ αὐτό πού ἐκεῖνοι ἀντιλαμβάνοντο, ἀν τί νά τούς ἀφήσουν ὅπως τούς ηὗραν;
Ἐρωτήματα, ἐρωτήματα, ἐρωτήματα…
Δυστυχῶς ἀναπάντητα ἀκόμη…
Οἱ παπποῦδες μας ἔγραφαν μὲ κεφαλαῖα. Δὲν χρειάζονταν κάτι περισσότερο!!! Εἶχαν τοὺς λόγους τους. Εἶχαν τὴν παιδεία! Εἶχαν τὸν τρόπο νὰ ἀντιλαμβάνονται τὶς «κρυμμένες» λέξεις μέσα στὸ ὁποιοδήποτε κείμενον, τὰ κόμματα, τὶς τελεῖες, τὶς ψιλές, τὶς δασεῖες, τὶς ἄνω τελεῖες καὶ τὶς ἀλλαγὲς παραγράφου.
Τὸ πρόβλημα τὸ ἔχουμε ἐμεῖς. Ὄχι ἐκεῖνοι!
Μεγάλωσα καὶ ἐκπαιδεύθηκα μέσα στὸ ἴδιο σύστημα ποὺ ὅλοι μας ἐκπαιδευθήκαμε.
Ἡ δημοτικιὰ ἦταν ἡ κυρία γλῶσσα ποὺ μοῦ ἔμαθαν, εἶτε μέσα στὸ σπίτι μου, εἶτε μέσα στὸ σχολεῖο μου.
Τόνους καὶ πνεύματα ἔμαθα στὸ δημοτικό, ἀλλὰ μετὰ μοῦ εἶπαν πὼς εἶναι περιττά. Χάρηκα, διότι κι ἐγὼ τότε, τόσα ἤξερα, τόσα ἔκανα.
Στὴν ἒνήλικό μου ζωὴ συνειδητοποίησα πὼς ὅλο αὐτὸ ἦταν λάθος.
Ἐξεκίνησα λοιπὸν νὰ τὰ μάθω ὅλα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Γλῶσσα, ἱστορία, σκέψι.
Κοπίασα διπλά, διότι εἶχε γίνῃ φύσις μου αὐτὴ ἡ δημοτικιά.
Τώρα ὅμως διανύω ἄλλην περίοδο.
Ὅταν κάποιος ἔχει μάθει σὲ μίαν Ἄλφα συνήθεια, τότε γιὰ νὰ ἀπαλλαγῇ ἀπὸ αὐτήν, πρέπει νὰ «πιέζῃ» τὸν ἑαυτόν του πρὸ κειμένου νὰ ἀντικαταστήσῃ τὴν παλαιά, μὲ μίαν νέα.
Μαθαίνω. Μαθαίνω ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Μαθαίνω τὴν γλῶσσα μου καὶ σιγὰ σιγά, τὴν αἰσθάνομαι. Μοῦ μιλάει.
Θυμᾶμαι μίαν καθηγήτριά μου ποὺ μᾶς ἔλεγε πὼς ἐὰν μίαν λέξι δὲν τὴν καταλαβαίνουμε νὰ τὴν ἐπαναλαμβάνουμε πολλὲς πολλὲς φορὲς μέσα μας καὶ τότε ἡ λέξις θὰ μᾶς μιλήσῃ. Πρῶτα αὐτὸ καὶ μετὰ τὰ λεξικὰ γιὰ νὰ διαπιστώσουμε ἐὰν τὸ ἔνστικτό μας μᾶς ᾡδήγησε σωστά.
Αὐτὸ ἀκριβῶς κάνω.
Μαθαίνω τὴν γλῶσσα μου, διότι κι ἐγὼ εἶμαι Παπούα. Διότι ὄχι μόνον δὲν ἔμαθα νὰ διαβάζω καὶ νὰ γράφω, ἀλλὰ στὴν καθομιλουμένη μου παραλείπω ἀκόμη κάποιες καταλήξεις.
Διότι συνειδητοποιῶ ὅλο καὶ βαθύτερα πὼς ὀφείλω νὰ μπορῶ νὰ κατανοῶ ΑΠΟΛΥΤΩΣ τὸν τότε τρόπο γραφῆς, ἐὰν θέλω νὰ ἰσχυρίζομαι πὼς γνωρίζω ἑλληνικά.
Διότι ἀκόμη Ἑλληνικὰ δὲν γνωρίζω. Μαθαίνω.
Μαζύ μου στὸ ταξείδι αὐτὸ τῆς ἐξερευνήσεως, δεκάδες φίλοι.
Ἡ Σόνια ἀνεκάλυψε τὸ «ἄν τε». Ὁ Παῦλος τὸ «δῆλα δή». Ἡ Μαρία τὸ «ἄν τὶ»… Κι ἔτσι συν-πορευόμεθα.
Δὲν θέλουμε κανενὸς τὴν ζωὴ νὰ δυσκολέψουμε. Νὰ μάθουμε θέλουμε.
Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ πιστεύουμε ἑαυτοὺς Ἕλληνες καὶ νὰ μὴ κατέχουμε στοιχειωδῶς τὴν γλῶσσα μας.
Δὲν εἶμαι οὔτε τῆς δημοτικιᾶς ὁπαδός, οὔτε τῆς καθαρευούσης, οὔτε τῆς ἀρχαίας.
Εἶμαι λάτρης τῆς Ἑλληνικῆς! Καὶ ἡ Ἑλληνικὴ εἶναι συνεχής, ἀδιαίρετος, ἐνιαία!!!
Ὅλες οἱ ἐπιστῆμες τοῦ πλανήτου σὲ αὐτὴν στρέφονται γιὰ κάθε τους ἀνάγκη.
Κι ἐμεῖς, πτωχοί, ξεπεσμένοι συγγενεῖς, δὲν μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε οὔτε μερικῶν γραμμῶν κείμενον τοῦ Πλάτωνος ἤ τοῦ Ἀπολλοδώρου. Καί, τὸ χειρότερον, ἀποποιούμεθα τὰ κληρονομικά μας δικαιώματα.
Ὅλοι οἱ σοφοὶ τοῦ πλανήτου μελετοῦν Ἕλληνες κλασσικούς.
Κι ἐμεῖς, καμαρώνουμε σὰν γύφτικα σκεπάρνια γιὰ μίαν κληρονομιὰ ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει.
Ὅλοι οἱ πολιτικοὶ τοῦ πλανήτου διδάσκονται Ἀριστοτέλη.
Κι ἐμεῖς τοὺς ἀκοῦμε, τοὺς βλέπουμε, τοὺς ἀκολουθοῦμε ἄν καὶ τελικῶς δὲν καταλαβαίνουμε παρὰ μόνον ἔνα: εἶναι εὔκολο νὰ μᾶς χειραγωγοῦν! Μόνον διότι ἁπλῶς ἐδιδάχθησαν. Ὄχι διότι ἐμελέτησαν ἤ κατενόησαν.
Εἶμαι λοιπόν ἐκτός τόπου καί χρόνου;
Γιατί ἡ ΝΑΣΑ, γιά παράδειγμα, ἀναζητᾷ τήν ἀρχή τῆς ζωῆς, τῶν πλανητικῶν συστημάτων καί τοῦ διαστήματος; Γιατί γιά νά πᾷν ἐμπρός πρέπει νά μάθουν πρῶτα τό πίσω; Τήν ἀρχή;
Γιατί ὅλη ἡ ἰατρική κοινότης καταλήγει στό πῶς δομεῖται ὁ γενετικός μας κώδιξ; Γιατί κι αὐτοί γιά νά βαδίσουν ἐμπρός πηγαίνουν στό πίσω, στήν ἀρχή;
Γιατί κάθε ἐπιστήμη, κάθε τεχνολογία ἀναζητᾷ τίς ῥίζες; Τίς ἀρχές; Μήπως διότι δέν ὑπάρχει τίποτα νά πράξουν ἐάν πρωτίστως δέν μάθουν, δέν κατανοήσουν, δέν χωνέψουν τίς ἀρχές; Δῆλα δή τό παλαιόν;
Ἐάν ὅμως ὅλοι ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά βαδίσουν ἐμπρός, στρέφονται πίσω, στίς ἀρχές, ἐμεῖς γιατί νά θέλουμε νά παρακάμψουμε τά ἐνδιάμεσα βήματα; Γιατί θέλουμε νά φθάσουμε μόνον στό ἐπόμενον τεχνολογικό ἤ ἐπιστημονικό ἐπίτευγμα; Εἶναι τεμπελιά ἤ βλακεία αὐτό πού κάνουμε; Ἤ ἁπλῶς προσπάθεια νά συγκαλύψουμε τήν δική μας ἀνεπάρκεια;
Πασξίζω νὰ μάθω, νὰ κατανοήσω, νὰ ἀντιληφθῶ τὴν γλῶσσα μου.
Εἶναι εὔκολο νὰ γράψω στὴν καθαρεύουσα. Ὄχι γιὰ τοὺς ἀναγνῶστες ἀλλὰ γιὰ ἐμέναν.
Δὲν νομίζω νὰ καταφέρουμε ὅμως νὰ ἐπικοινωνήσουμε.
Κάποιοι θὰ χαροῦν, ἐλάχιστοι, ἀλλὰ κάποιοι ἄλλοι θὰ ἀποστρέψουν τὸ βλέμμα τους.
Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει λοιπὸν νὰ δυσκολέψω τὴν ἐπικοινωνία.
Νὰ ἐξακολουθήσω τὴν αὐτοπεπαίδευσί μου μὲ ἐνδιαφέρει. Καὶ γνωρίζω πὼς εἶναι πολλοὶ σὰν κι ἐμέναν ποὺ σκέπτονται ἀναλόγως.
Ὁ φίλος μου ὁ Κωστῆς γιὰ παράδειγμα, ὅταν ἐδιάβασε γιὰ πρώτη φορὰ κείμενό μου, μὲ «χωρισμένες» τὶς λέξεις, κατὰ πῶς τοὺς πρέπει, μοῦ τηλεφώνησε ἐνθουσιασμένος γιὰ νὰ μοῦ δηλώσῃ τὴν ὑποστήριξί του.
Αὑτὸ συνέβῃ πρὸ δύο ἐτῶν περίπου. Ἀπὸ τότε εἶναι πάρα πολλοὶ οἱ φίλοι, οἱ γνωστοί, οἱ ἀναγνῶστες ποὺ ἀρχίζουν νὰ προσεγγίζουν τὴν γλῶσσα μας μὲ ἄλλην ματιά. Ὄχι διότι ἐγὼ ἔκανα κάτι γιὰ αὐτούς, ἀλλὰ διότι ἐγὼ ἔκανα κάτι περισσότερο γιὰ ἐμέναν. Ἔμαθα μίαν ἤ δύο ἤ δέκα λέξεις παραπάνω.
Τὸ ἴδιο ὅμως ἔπραξαν κι αὐτοί. Κι ἔτσι, βηματάκι τὸ βηματάκι, συμπορευόμεθα καὶ μαθαίνουμε.
Ταξείδι μοναδικό… Ταξείδι ποὺ μᾶς πάει καρφὶ στὴν πηγή…
Θὰ κλείσω μὲ τὸ παράδειγμα ἑνὸς ἄλλου φίλου, τοῦ Μιχάλη.
Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐρασιτέχνης (ἐρὰν τὴν τέχνην) τῆς γλώσσης. Τὴν λατρεύει.
Τὸν τελευταῖον καιρό, κάθε φορὰ ποὺ συζητᾶμε γιὰ κάποιο θέμα, συμφωνοῦμε ἀπολύτως.
Ὁ Μιχάλης κατέληξε στὸ ὅποιο συμπέρασμα μέσα ἀπὸ τὴν μελέτη τῆς γλώσσης κι ἐγὼ κατέληξα στὸ αὐτὸν συμπέρασμα ἀπὸ τὴν μελέτη ἄλλων ζητημάτων, καὶ λιγότερο τῆς γλώσσης.
Σύμπτωσις;
Ἴσως ναί, ἴσως κι ὄχι. Πάντως εἶναι μαγικό… Ἐμεῖς τοὐλάχιστον τὸ ζοῦμε!
Υ.Γ.1. Τὰ μαθηματικὰ καὶ ἡ μουσική, παρέα μὲ τὴν γραφὴ καὶ τὴν ἀνάγνωσι, δῆλα δὴ τὴν γλῶσσα, ἦταν ἕνα ἐνιαῖο μάθημα, κατὰ μίαν ἔννοιαν. Τὰ παιδιὰ δὲν ἐμάθαιναν χωριστὰ νότες καὶ μαθηματικὰ σύμβολα. Τὸ «περίεργον» φυσικὰ εἶναι πὼς μέσα ἀπὸ ἔνα τέτοιο σύστημα ἐκπαιδεύσεως παρήχθησαν ὅλες οἱ ἐπιστήμες ἀπὸ ὅλες τὶς μεγάλες μορφὲς ποὺ ὤθησαν τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν τέχνη σὲ πρωτοφανὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα ἐπίπεδα. Ἐμεῖς ὄχι μόνον δὲν μποροῦμε νὰ τοὺς φθάσουμε, ἀλλὰ οὔτε τὸν λόγο τους δυνάμεθα νὰ μελετήσουμε.
Υ.Γ.2. Ἡ γλῶσσα ἔπρεπε πάντα νὰ εἶναι διαφορετικὴ στὸν γραπτό, ἀπὸ τὸν προφορικὸ λόγο. Ὁ τσοπάνης γνωρίζει χίλιες λέξεις. Δὲν θὰ κατεβάσω τὸ ἐπίπεδον τῆς γνωσιακῆς βάσεως στὸ ἐπίπεδον τοῦ τσοπάνου, διότι καταδικάζω καὶ τοὺς ὑπολοίπους στὴν ἀμάθεια. Ἐμᾶς μᾶς ἔκαναν ἀκριβῶς αὐτό. Κατέβασαν τὸ ἐπίπεδον τῆς γνωσιακῆς βάσεώς μας στὸ ἐπίπεδον τῶν χιλίων λέξεων. (Τυχαῖον τὸ παράδειγμα τοῦ τσοπάνου. Ὄχι προσωπικό!)
Υ.Γ. 3. Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
Θὰ ἐλιχθῷ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα ῥυάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἄν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους
Θὰ τοὺς μιλήσω Ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουν ἄλλες γλῶσες.
Μιλᾶνε μεταξύ τους μὲ μουσική…
Νικηφόρος Βρεττάκος. (Ἑλληνικὴ Ἀγωγή, μαθήματα ἀρχαίας Ἑλληνικῆς, τόμος Α΄, σελίς 43)
Υ.Γ.4. «…Μὲ δύο λόγια, γιὰ νὰ μὴ μακρυγοροῦμε, στὸν γραπτὸ λόγο, ἡ γλῶσσα φορᾶ τὰ καλά της. Καὶ δὲν εἶναι κακὸ νὰ διαθέτῃς καλὰ ἐνδύματα, φθάνει μόνον νὰ ξέρῃς ποῦ νὰ τὰ φορέσῃς….» (ὅπως παραπάνω, σελὶς 62)
Αὐτὸ γιὰ τοὺς ἀνεγκεφάλους ποὺ προσεπάθησαν καὶ προσπαθοῦν νὰ μᾶς πείσουν πὼς πρέπει νὰ κατεβάζουμε διαρκῶς τὸ γνωσιακὸν ἐπίπεδον τῆς γλώσσης, πρὸ κειμένου νὰ βολευτοῦν ὅλοι!!!
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Διά τι βουστροφηδόν;
Ποία ήτο εκείνη η ανάγκη η οποία οδήγησεν τους (κατά βάσιν δεξιόχειρες)Έλληνες προς έναν τέτοιον τρόπο γραπτής αποτυπώσεως;
Και μάλιστα με καθρεπτικού τύπου αναστροφή των χαρακτήρων
Πιστεύω πως εδώ φωλεάζει ένα μυστικό υπεύθυνο για την εντυπωσιακήν πολιτισμικήν εν γένει ανωτερότητα του λαού εκείνου
Ἀκριβῶς.
Ὑπάρχει ἄρα γέ κάποιος πού δύναται νά μᾶς ἀπαντήσῃ σήμερα;
Φίλη Φιλονοη καλήν ημέραν να έχεις
Θα προσπαθήσω να δώσω κάποιαν εξηγησιν αποψε
Ἀναμένουμε λοιπόν.
Μια χάρη πιστεύω πως δεν θα μου αρνηθεί η ιστοδεσποινα Φιλονοη
Λόγω του πιθανώς μεγάλου μεγέθους του κειμένου που θα ακολουθήσει,λόγω της όχι πλέον τόσο καλής όρασης που με χαρακτηρίζει και λόγω της χαμηλής εξοικείωσης που έχω με τα ηλεκτρονικά ( απ’όταν χάθηκε ο λευγιες και η μανιβέλα χάλασε ο κόσμος) και επειδή η συμπερασματική λογική του μηχανήματος εμπρός μου έχει την τάση να συμπληρώνει τις λέξεις θέλω όπως χρησιμοποιηση την κοινήν καθομιλουμένην δηλαδή την μαλλιαρή προς διευκόλυνση
Ευχαριστώ
Αν και η πρόθεση μου είναι να δώσω μια εξήγηση για το αναστροφηδον της ελληνικής γραφής ωστόσο θα κάνω μια παρένθεση για να πω κάτι που με έχει εντυπωσιάσει παρα πολύ
Πρόκειται για το φαινόμενο της μη ύπαρξης κενών μεταξύ των λέξεων στην γραπτή μορφή της ελληνικής γλώσσας
Γιατί χωρίς κενά οι λέξεις;
Δεν συνέβη για οικονομία χώρου αλλά διότι δεν ήταν αναγκαίο
Οι Έλληνες με τα 25 γράμματα που είχαν δημιούργησαν την πλέον πλούσια γλώσσα
Εκατομμύρια λεκτικών τύπων προς απόδοση των εννοιών δισ-τρισεκατομυρια οι συνδυασμοί αυτών των 25 γραμμάτων και το θαυμαστό είναι πώς δεν είχαν κενά μεταξύ των λέξεων επειδή δεν υπήρχαν λάθος συνδυασμοί πού θα μπορούσαν να δημιουργήσουν άλλες λέξεις
Σε καμμία περίπτωση σε κανένα κείμενο της ελληνικής δεν γίνεται να πάρει κανείς το δεύτερο μισό τμήμα μιας λέξης και το πρώτο μισό της επόμενης και αυτά τα δύο να σχηματίζουν μια άλλη λέξη αλλάζοντας το νόημα
Το πράγμα δεν είναι παράλογο αλλά κρίνεται υπερνοον( υπεράνω της κοινής νοημοσύνης)
Αδυνατεί ο νους να συλλάβει το μέγεθος των απαιτούμενων υπολογισμών προς την επίτευξη μιας τέτοιας κατασκευής
Ακόμη και στο κείμενο που παραθέτω παρότι γράφεται σε μια υποδεέστερη εκδοχή της ελληνικής γλώσσας αυτό δεν συμβαίνει πόσο μάλλον στο γνήσιο πρωτότυπο
Ίσως έξ αυτού να κρίθηκε αναγκαία η σύζευξη κάποιων μορφηματων ώστε να αποφευχθούν παρανοήσεις
Ίσως έτσι να προέκυψε και το αντί το ώστε το ίσως και άλλα αγαπητή Φιλονοη αν και δεν μπορω να δώσω γνώμη μετά βεβαιότητος
Θὰ συμφωνήσω μαζύ σου, ἀλλά, ἐπὶ πλέον, θὰ ἤθελα νὰ ἀναρωτηθοῦμε, πέραν τῆς …πεπατημένης ἐκδοχῆς, γιὰ ἀκόμη ἔναν παράγοντα ποὺ γίνεται διακριτὸς ἀπὸ τὸ ἐξῆς: πολλάκις ἔχουμε διαβάσει, μέσα στὶς (ὄχι πάντα) ἐμπνευσμένες ἀνακοινώσεις γλωσσολόγων καὶ μελετητῶν τῆς γλώσσης τὸ «κωδικοποιημένο», σὰν ἔννοια. Ἐδῶ καὶ καιρὸ λοιπὸν ἔχω ἀρχίσει καὶ πιστεύω πὼς πίσω ἀπὸ τὶς γενικότερες (μὲ πολλὲς ἐκπτώσεις, περιορισμοὺς καὶ …ἐμμονές!!!) διαπιστώσεις τους καὶ μας, «ἐμφωλεύει» κάτι «κωδικοποιημένον» πού, θὰ μπορούσαμε ἐνδεχομένως, νὰ τὸ …συγκρίνουμε μὲ τὰ σύγχρονα εἰκονομηνύματα. (Λέω κι ἐγὼ κάποιες ὑπερβολὲς ὧρες ὧρες…!!!)
Ἐὰν εἶναι ὅμως πράγματι ἔτσι, τότε τὸ ζητούμενον δὲν εἶναι στὸ νὰ ἀπαντήσουμε στὸ «γιατί» ἀλλὰ στὸ «τί».
Έχει υποστηριχθεί σαν θεωρια και αυτή της εικονομηνυματικης αποδωσεως εννοιών η αντικειμένων με το σχήμα του γράμματος να συμμετεχει ενεργά
Επί παραδείγματι
Υ αναπαράσταση ροής
Δ αναπαράσταση όρους ( βουνού)
Ω αναπαράσταση δοχείου η κοιλοτητος
Ρ ο ήχος που αυτό παράγει
Σαν κάποιος να σου λέει πως αυτό που χύνεται και ρέει κάτω από το βουνό περιεχόμενον κάποιας κοιλοτητος και παράγει τον ήχο ρρρρ τι είναι;
Ύδωρ
Δεν ξέρω εάν εννοείς το ότι περιεγραψα η κάτι άλλο
Ἀκριβῶς, καὶ αὐτό.
Ἔχω ὅμως ὑποψίες πὼς ὑπάρχει καὶ κάτι περισσότερο.
Ερχόμαστε και στο θέμα περί ού η απορία
Γιατί αναστροφηδον και κατοπτρικως; Δεν υπήρξε καμία ανάγκη προς τούτο αλλά ήταν επιλογή
Η απάντηση θα μας υποχρεώση να συμπεριλάβουμε δεδομένα και γνώσεις της ανθρωπολογίας για τα οποία δεν έχει επαρκή γνώση ο μέσος αναγνώστης ωστόσο η παρατήρηση μπορεί να τα επιβεβαιώση
Κατά κύριο ποσοστό οι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες με τους αριστερόχειρες να είναι το 12 τοίς εκατό του πληθυσμού κατά προσέγγιση
Όσον και εάν είμαστε παρόμοιοι εξωτερικά οι τρόποι αντίληψης και σκέψης των ανθρώπων διαφοροποιούνται κατά κατηγορίες ανεξαρτήτως του γνωσιακου επιπέδου η της ανατροφής του κάθε ενός
Δεν μιλώ για εξαιρετικά φαινόμενα αλλά για είδη δηλαδή για τρόπους του σκεπτεσθαι
Ένας όπου είναι διασπαστικος ή μονοδιαστατικος η πολυδιαστατικος στον τρόπο σκέψης θα παραμείνει είτε σπουδάσει είτε οχι(αν και οι διασπαστικοι σπανίως σπουδάζουν)
Γενικότητες έως εδώ που ίσως δινουν εικόνα και πάμε στα πιο ειδικά
Μεταξύ δεξιοχειρων και αριστερόχειρων υφίστανται κάποιες διαφορές στον τρόπο σκέψης στην διαδρομή πού θα ακολουθήσει μια ιδέα στην μετατροπή της εικόνας σε προφορικό λόγο και άλλα
Βεβαίως δεν έχουμε όλοι τον ίδιο βαθμό κατανομής της ικανότητας στο πρωτεύον και το δευτερεύον χέρι
Υπάρχουν δεξιόχειρες που μπορούν να εκτελέσουν εργασίες ακριβείας με το αριστερό
Υπάρχει δηλαδή μια ποσοστοση στην κατανομή ικανότητας
Ο γράφων επί παραδείγματι διαθέτει επιδέξιο αριστερό χέρι σε βαθμό 55 το δεξί 45 το αριστερό
Οι αυστηρώς αριστερόχειρες διαθέτουν και άλλον τρόπο οπτικής αντίληψης
Αντιλαμβάνονται την τρίτη διάσταση του βάθους και την ζωγραφίζουν από μικρή ηλικία
Μπορούν να στήσουν μια κατασκευή σωστά στις γραμμές και στα ζυγισματα μόνο με το μάτι δίνοντας καλή ακρίβεια χωρίς βοηθήματα όπως χάρακες η γωνίες
Δεν είναι τυχαίο πως σε αυτήν την κατηγορία οι καλλιτέχνες κατέχουν ένα μεγάλο μέρος σε αριθμούς
Έχουν όμως (αν και δυσκολεύονται να το περιγραψουν) και κατοπτρική όραση
Σε πολλές περιπτώσεις όταν σε μικρή ηλικία μαθαίνουν να γράφουν ξεκινούν από το επάνω δεξί μέρος της σελίδας και γράφουν κατοπτρικά με τα γράμματα να κοιτούν αριστερά
Τείνουν να κάνουν τον σταυρό τους με το αριστερό και ανάστροφα δίνοντας την εικόνα που δινει ο καθρέπτης
Στην πραγματικότητα θα πρέπει το φαινόμενο να ονομαστεί αριστεροτροπεια
Είναι αδύνατον οι Έλληνες να μην παρατήρησαν αυτήν την ουσιώδη διαφορά και είναι πιθανό πολλοί αριστεροτροπεια να χρησιμοποιήθηκαν σαν γλύπτες δίνοντας λόγω φυσικής υπεροχής αυτό το τέλειο των μορφών σε ότι βλέπουμε
Και εδώ έρχεται και το θέμα της γραφής
Σε μια προσπάθεια να εκπαιδεύσουν τον άνθρωπο ώστε να αποκτήσει πλήρως και αμφιπλευρως το όλον των ικανοτήτων του θεωρώ πιθανό να χρησιμοποιούσαν και τα δύο χέρια κατόπιν προσπάθειας και μη παρασυρομενοι από την ευκολία της στιγμής
Για τις ανάγκες της οπτικής εκπαίδευσης υιοθετήθηκε η αναστροφηδον γραφή ώστε το μάτι να μάθει να βλέπει και έτσι και αλλιώς δηλαδή να βλέπει την συμμετρία τόσον συχνά ώστε να καταστεί φύσις
Πιθανολογω πως την αναστροφηδον την έγραφαν και οι δεξιόχειρες -δεξιοτροποι κρατώντας το σφυρί με το αριστερό και την σμίλη με το δεξί
Είναι πάντως αληθές πως τεχνίτες χειροτέχνες σημερινοί που ξεφεύγοντας από την παρόρμηση άρχισαν να χρησιμοποιούν το αριστερό χέρι (έστω και ως ενήλικες) ανέφεραν μετά από λίγο καιρό πώς παρατήρησαν διαφορά και στην αντίληψη χώρων και σχημάτων
Σε μια προσπάθεια ώστε να καταστήσουν τον άνθρωπο κατά το δυνατόν τέλεια ισορροπο αμφιχειρα -αμφιτροπο με πλήρη την οπτική χωρική και σχηματική αντίληψη της συμμετρίας οι Έλληνες εφάρμοσαν σε πολλές καταστάσεις έως και την γραφή αυτό το σύστημα
Αναγνώριζω πως δεν υπάρχει κάποιο γραπτό τεκμήριο της αρχαίας εποχής πού να ασχολείται με το θέμα έστω και σε φιλοσοφική βάση για αυτό και τονίζω πως όλο αυτό είναι μια υπόθεσις
Καληνυκτω σε φίλη Φιλονοη
Πολὺ ἐνδιαφέρουσα προσέγγισις.
Μὲ εἶχε ἀπασχολήσει στὸ παρελθὸν τὸ δεξιοχερὲς καὶ τὸ ἀριστεροχερές, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἐπιχειρῶ, γιὰ μεγάλα χρονικὰ διαστήματα, νὰ χρησιμοποιῶ καὶ τὰ δύο χέρια, ὄχι πάντα μὲ μεγάλη ἐπιτυχία, ἀλλὰ σαφῶς μὲ καλὰ ἀποτελέσματα. Σταδιακῶς ἐγκατέλειψα τὶς προσπάθειες, λόγῳ ὄγκου ἐργασιῶν καὶ ὑποχρεώσεων, ἀλλὰ ἐνθυμοῦμαι ἐκείνην τὴν περίοδο μὲ νοσταλγικὸ ἐνδιαφέρον.
Είναι βέβαιον πως παρατήρησες κάποιαν διαφοροποίησιν της αντιληψεως προς τα άνω
Μεγάλον ρόλο* παίζει και το είδος της εργασίας του κάθε ενός
Εάν η εργασία είναι γραφείου καθίσταται δυσκολότερη η χρησις του αριστερού
Στη περίπτωση την δικην μου είναι ευκολον διότι η εργασία μου είναι τεχνικού τύπου
Ειδικότερα πάντως στον χειρισμό εργαλειομηχανών όπως ο τόρνος που έχουν επτά περίπου μοχλούς και κομβια υπήρξα ο πλέον γρήγορος ( ακόμη και σε συγκρισιν με πιο έμπειρους) εκ της χρήσεως δύο χειρών παραλλήλως
*Ρόλος – βρείτε μου παρακαλώ μια λέξη ελληνική προς αντικατάστασιν
Ναί, ἔτσι ἀκριβῶς εἶναι. Κι ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου, ἂν καὶ σὲ ἐργασίες γραφείου κυρίως, τὸ ἐπιχειρούσα.
Ῥόλος: ὡς ἐπὶ τῷ πλεῖστον χαρακτήρ, καθὼς καὶ ἠθοποιΐα. Ἐπὶ πλέον δυνάμεθα νὰ προσθέσουμε κάποια ἀπὸ τά: ὑποκρισία, ὑποκριτής, ὑποκριτικό… Ἀλλὰ ὀφείλουμε, μιᾶς καὶ τὸ ἔφερες, νὰ τὸ σκαλίσουμε ὀλίγον περισσότερο.
Φιλονοη καλημεριζω σε
Έστειλα το κείμενο προς εξηγησιν των αιτιών της αναστροφηδον ελληνικής γραφής
Ελπίζω να έφτασε σε εσένα
“Ακριβώς και αυτό έχω όμως υποψίες πως υπάρχει και κάτι περισσότερο ”
Χρησιμοποιώ προς απάντησιν αυτό το πεδίον λόγω του πλατυτέρου της εκτάσεως του
Ναι είναι σωστές και βάσιμες οι υποψίες, υπάρχει όντως κάτι που κατ εμέ είναι βαθυτερον και ουσιωδέστερον
Η απάντησις πιθανώς να άπτεται βασικών εγκεφαλικών λειτουργιών του ανθρωπίνου είδους Ωπωσδήποτε απαιτεί χώρον και χρόνον η παραθεσις γνώσεων και απόψεων και δεν γνωρίζω εάν όλη αυτή η διαδικασία αποτελεί καταχρησιν της φιλοξενίας ην απολαμβάνω εδώ
Δεν γνωρίζω δηλαδή εάν διατιθεσαι για μια τόσον μεγάλη συζήτησιν
Οὐδὲ μία κατάχρησις φιλοξενίας. Μὲ τὸν χρόνο μας καὶ τὸν χῶρο μας.
Θέλω πρίν ξεκινήσω την αναζητησιν αιτιασεων συσχετίσεων και εν τέλει λύσεων επί της υποψίας που οδηγεί κάποιους να ” λεν και αυτοί κάτι υπερβολές ώρες ώρες” όπως ομολόγησε η φίλη Φιλονοη να ομολογήσω με την σειρά μου δύο πράγματα
Κατά πρώτον δεν δηλώνω πως διαθέτω την αυθεντία επί της γνώσεως οιουδήποτε είδους
Κατά δεύτερον επειδή γενικώς δεν γνωρίζω πολλά πολλά εγώ να δεις Φιλονοη κάτι υπερβολές και κάτι απιθανοτητες που σκέπτομαι και προσπαθώ να εξηγήσω
Πιστεύω πώς αυτή η διαδικασία ( το θετειν ερωτήσεις και το αναζητειν απαντήσεις ) ακόμη και εάν μας οδηγεί σε αδιέξοδο ως προς την απάντησιν ην δεν δυνάμεθα να δώσουμε,ακόμη και έτσι τουλάχιστον μας αμείβει δίνοντας μας μια εικόνα περί τού πως λειτουργεί η σκέψις η κρίσις η αναλυσις και άλλες λειτουργίες καλούμενες ως γνωστικές
Μας βοηθά δηλαδή να κατανοήσουμε εν τω μέτρω του δυνατού το πώς λειτουργεί το μηχάνημα που έχουμε στο κεφάλι
Ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι ἡ διαδικασία.
Η κατανόησις των γνωστικών λειτουργιών εμπεριέχει κάτι που εξ ορισμού καθιστά την διαδικασίαν ατελή επειδή το μόνο εργαλείο που μας δίδεται ώστε να κατανοήσουμε το μυαλό μας είναι το ίδιο το μυαλό
Σαν να ζητούμε από τον εγκέφαλο ενός αυτοκινήτου να μας πει το πως η καύσις της βενζίνης παράγει ενέργεια
Βεβαίως ο εγκέφαλος του αυτοκινήτου δεν συνειδητοποιεί την ύπαρξη του αλλά εμείς πού δυνάμεθα προς τούτο δεν κατανοούμε ούτε το πώς ούτε το γιατί
Κατά τον Καζαντζάκη ο νους του ανθρώπου μόνον φαινόμενα αντιλαμβάνεται ποτέ την ουσία
Και τα φαινόμενα όχι αυτα καθαυτά αλλά μόνον τους μεταξύ αυτών συνειρμούς
Οι οποίοι δεν είναι οι μόνοι αλλά είναι αυτοί που εξυπηρετούν τις ανάγκες του ανθρώπου
Εάν αυτό ισχύει άντε τώρα να βρεις απαντήσεις επί θεμάτων ουσίας με τόσες ελλείψεις εξ αρχής
Ομοιάζει η καταστασις σαν να τρέχεις ανυποδητος επί ακανθων
Πέραν των αστειων όμως αυτό είναι και το όμορφο στο ταξείδι της αναζήτησης
Όπου υπάρχει βεβαιοτης δεν πρόκειται περί ταξειδίου αλλά περί απλής μετατοπισεως κάτι το οποίον ισχύει γενικώς επί των ταξειδιων
Η καταδιωξις απιθανοτητων γοητεύει φίλοι μου και εάν υπάρχουν και άλλοι όμοιοι ας γνωρίζουν πως καλά κάνουν και υπάρχουν
Διαφωνῶ μὲ τὸν καζαντζάκη, διότι ὁ νοῦς εἶναι ΚΑΙ ἐργαλεῖον …ἀντιλήψεως φαινομένων, ἀλλὰ (ταὐτοχρόνως) ΚΑΙ ἐργαλεῖον …«ἀνασκαφῶν» (καὶ διὰ μέσου τῆς …«φαντασίας»!!!) πρὸ κειμένου ὁ Ἄνθρωπος νὰ ἐξυψωθῇ καὶ νὰ προσεγγίσῃ τὴν οὐσία. Προφανῶς ὁ καζαντζάκης ἀναφέρεται στὶς αἰσθήσεις καὶ μόνον.
Ἡ γοητεία ἐνυπῆρχε κι ἐνυπάρχει στὰ τῶν …ἀπιθανοτήτων κι ἀκριβῶς ἐκεῖ ἀποκρύβονται τὰ ἐνδεχόμενα ἀπαντήσεων, ἐφ΄ ὅσον ὁ νοῦς, ἀπὸ τῆς γεννήσεώς μας, «ἐκπαιδεύεται» τόσο ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ μὴ δύναται νὰ λειτουργήσῃ ἔξω ἀπὸ τὰ (τῆς ἐκπαιδεύσεως) στεγανά.
Προσπαθεί όμως ο νους να διαφύγει των τοιχωμάτων εντός των οποίων η εκπαίδευσις περικλείει αυτόν
Ειδικότερα κατά την παιδικήν ηλικίαν όταν το νήπιο έχον ακόμη καθαροτέραν φαντασίαν ερωτα
“μήπως έτσι μήπως αλλιώς;” εκδηλώνει αυτήν την τασιν
Μια απάντησις του τύπου ” τι βλακείες είναι αυτές που λες” συνιστά διανοητικον έγκλημα και δυστυχώς αυτή είναι και η συχνοτέρα των απαντήσεων που δέχεται από τους
“μεγάλους που ξέρουν”
Οι νοες οι οποίοι διέρρηξαν σε μικρόν η μεγάλον βαθμόν τα τείχη εκείνα που η συμμορφωτικη τασις της εκπαιδεύσεως ύψωσε γύρω τους οι νοες αυτοί έφεραν τα άλματα στην εξέλιξη της ανθρωποτητος σε κάθε πεδίον σκέψεως
Ἡ «συμμορφωτικὴ τάσις τῆς ἐκπαιδεύσεως» εἶναι μία φυλακή, ἀόρατος, ἐντὸς τῆς ὁποίας, ἅπαντες ὑποχρεούμεθα νὰ …«συμβιβασθοῦμε» καὶ νὰ …«χωρέσουμε». πρὸ κειμένου νὰ νοιώθουμε «ἀσφαλεῖς». Ἐὰν κάποιος ἐπιλέξῃ, εἴτε τυχαίως εἴτε στοχευμένως, νὰ ῥίξῃ μίαν ματιὰ ἔξω ἀπὸ αὐτὴν τὴν φυλακὴ (καὶ δὲν ἀναφέρομαι στὸν μῦθο τοῦ σπηλαίου), τότε ἀκριβῶς ἐπέρχεται καὶ ἡ κρίσιμος ἐπιλογή: θά ἐξακολουθήσῃ νά κυττᾷ ἐκτός ἤ θά κρυφθῇ διά παντός μέσα στά «στεγανά» του;
Μεγάλη εὐθύνη ἡ ἐπιλογή. Εἴτε ἔτσι, εἴτε ἀλλοιῶς.
Τὸ μετά, ἡ συνέχεια, ἐὰν κάποιος ἐπιλέξῃ νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ κυττᾷ ἐκτός, εἶναι ποὺ θὰ ὁδηγήσῃ σταδιακῶς καὶ στὸ βίωμα τῆς ἐξόδου ἀπὸ τὸ σπήλαιον.
Τα όσα κατατεθούν εδώ ας λογιστουν σαν υποθέσεις μη διεκδικώντας την βαρύτηταν της αυθεντίας και αφήνοντας το πεδίον των εμπεριστατομενων εξηγήσεων σε άτομα ειδικότερα εμού
Οι άνθρωποι όχι μόνον ομιλούμε αλλά και γράφουμε με σκοπόν την επικοινωνίαν
Εάν όμως η ομιλία αρκεί προς συνεννόησιν διά τι γράφουμε;
Μα για να μην ομιλούμε έρχεται σαν αστείον η απαντησις και μένει να εξηγηθεί η σοβαρότης αυτής
Μια πληροφορία μεταφερόμενη θα πρέπει η να επαναλαμβάνεται διαρκώς δια της ομιλίας ( ώστε να μη λησμονηθεί) η να γραφεί κάπου επιβεβαιώνοντας τον κανόνα ” τα γραπτά είναι πού μένουν”
Γενικώς είναι παραδεκτον πως πρώτα μάθαμε να ομιλούμε και κατόπιν ήρθε η γραφή να καλύψει περαιτέρω ανάγκες
Κι αν όχι έτσι;
Εσκέφθημεν ποτέ μήπως και συνέβη το αντίστροφο η έστω μήπως υπήρξε παράλληλη εξέλιξις;
Ας κάνουμε μίαν παρένθεσιν
Έχει αποδειχθεί πώς χιμπατζήδες διαθέτουν κατανόησιν γλώσσης αλλά στερούνται φωνητικού μηχανισμού
Κατορθώνουν να επικοινωνούν με την χρήσιν της νοηματικής Αμεσλαν και μάλιστα έχει αναφερθεί η περιπτωσις της Λούσι όπου έβρισε άλλους χιμπατζήδες νευοντας ” βρωμο Τζακ βρωμο Ρότζερ ” χωρίς να έχει διδαχθεί την έννοια του βρώμικου σαν ύβρι αλλά επινοώντας αυτήν και κάποιες άλλες
Ἐάν ὅμως, μὲ κάποιαν βιαία συνθήκη, ἐξαφανισθῇ ἡ γραφὴ καὶ κάθε λογῆς γραπτὸ ἀποδεικτικό, ὅπως ἀκριβῶς συνέβη στοὺς προηγουμένους (γνωστούς μας) κατακλυσμούς, τότε πῶς θά διασωθῇ ἡ πληροφορία, ἐάν ὄχι μέ τόν προφορικό λόγο;
Σωστή και βάσιμος η απορία σου Φιλονοη
Εάν υπάρξει μια τοιούτου μεγέθους καταστροφή μόνον με τον προφορικόν λόγον “απο στόμα σε στόμα και από γενιά σε γενιά” θα ηδύνατο να διασωθεί η γνώσις
Βεβαίως μετά από μια τεράστιων διαστάσεων καταστροφή εκλιπούσης της τηλεοράσεως και δίχως το κουτί που σε κάνει χαζό δεν θα έχουμε την πολυτέλεια να καταναλώνουμε τον χρόνον βλέποντας τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή και προς παρηγορίαν του δύστυχου βίου (χωρίς Σουλεϊμάν δεν υφίσταται ευτυχία ως γνωστόν) θα αναγκαστούμε να επικοινωνούμε μεταξύ μας να λέμε στα παιδιά μας ιστορίες αστείες η σοβαρές
μυθους διδάγματα
γνώσεις να βρε παιδί μου όπως οι άγριοι που ακόμα δεν έχουν τηλεόραση
Ας ευχηθούμε να μην ζήσουμε κάτι τέτοιο,ας μην έρθει ποτέ αυτή η στιγμή που θα χάσουμε τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή και εξ ανάγκης ορμώμενοι θα στραφούμε στον διπλανό μας
Εἰλικρινῶς, ὑπάρχουν στιγμὲς ποὺ διερωτῶμαι σοβαρῶς γιὰ τὸ ἐὰν πρέπῃ, ἢ ὄχι, νὰ ξανὰ βιώσουμε μίαν σὲ βάθος καταστροφή, ἅπαντες στὸν πλανήτη. Λέω τώρα…
Εδώ υπεισέρχεται η υπόθεσις
Την εποχήν των αρχαίων ανθρωπίδων πριν αυτοί αποκτήσουν φωνητικό μηχανισμό η καταδειξις της κατευθήνσεως προς την πηγην μήπως θα ήτο ευκολότερα με ένα σχέδιον επί της άμμου;
Σχέδιον που αργότερα όποιος το έβλεπε θα αναφωνουσε πιθανώς γκραουρ ( τυχαίον φώνημα) και όταν η δυνατοτης εκφοράς λόγου κατέστη πραγματικότης άλλοι θα αναφωνουσαν ύδωρ
Σημάδια εγχάρακτα σε δένδρα η πετρες εδηλωναν την περιοχή η το πέρασμα από εκεί του Ακμωνος καταλήγοντας να γίνουν τα σημάδια αυτά η γραπτή αποτυπωσις της λέξεως Ακμών καθώς την αναφωνουσε όποιος την έβλεπε
Στην πορείαν των αιώνων και καθώς εξελισσετο η γλώσσα υπήρξε η ανάγκη για την γραφή να χρησιμοποιούνται δύο τρία και περισσότερα σημάδια προς κάλυψιν των αναγκών , σημάδια που πλέον λόγω του όγκου η πλούτου της γλώσσης εκλήθησαν να υποκαταστήσουν το κάθε σύμβολο ένα φώνημα, άλλο σύμβολο για το κο άλλο για το κη άλλο για το πο πε πη καθώς οι λέξεις μεγεθυνοντο
Ποτέ όμως δεν ξεφύγαμε από την χρήσιν εικόνας στην γραφήν
Ακόμη και με το αλφαβητικό σύστημα γραφής βασικές λέξεις θυμίζουν εικονίδια όπως η λέξη ΑΝΗΡ η ΓΥΝΗ όπου βλέπουμε στο Α την κλασική στασιν ανδρός με ανοικτά ελαφρώς τα σκέλη ενώ στοΥ το γυναικείο σχήμα της γραμμής μεταξύ των ποδων καί της κάτω κοιλίας
Και στα δύο ονόματα το Ν ομοιάζει με σώμα με το ένα χέρι κρεμαμενον καί τό άλλο υψωμενον
Ὀρθὲς παρατηρήσεις, περὶ τῆς συμβολογραφῆς ἀλλά, προσωπικῶς, δὲν πιστεύω στὸ ἐνδεχόμενον ἐξελίξεως (εἰδικῶς) τῆς γλώσσης ἐπὶ τοῦ πλανήτου. Ὁ πλανήτης μας εἶναι ἔτσι «κατεσκευασμένος» ποὺ δὲν ἐπιτρέπει (ἤ, ὀρθότερα, ἀπαγορεύει) ἀνοδικὲς ἐξελίξεις, παρὰ μόνον ἐκπτωτικές. Γιὰ ἐτοῦτον εὐθύνεται ὅλο τὸ ἡλιακό μας σύστημα, καθὼς ἐπίσης ὁ Ἥλιος καὶ ἡ θέσις του.
Είναι πιθανόν να εδόθη φωνητική αξία σε σχήματα που ταίριαζαν κατ εικοναν με την προς αποδοσιν έννοια όπως το ΩΟΝ όπου τα γράμματα είναι στρογγυλά και το Ω δηλώνει το περιεχον
Εδώ βεβαίως πρέπει να εστιάσουμε και σε κάτι άλλο
Τα δύο πλέον βασικά σχήματα πού οι άνθρωποι χαράζουμε χωρίς να τα έχουμε εκ των προτέρων διδαχθεί είναι κατά συχνοτηταν ο κύκλος και ο σταυρος
Στο συνδυαστικό εκείνο σχήμα του σταυρού εντός κύκλου τα επιμέρους τμήματα αποτελούν την σχηματικην βάσιν των γραμμάτων
Δεν έχουμε ακόμα ξεφύγει από την σχηματικην αποτυπωσιν κατά την γραφήν αυτού του βασικού σχεδίου όσον και εάν κάποιες άλλες προτάσεις εκριθησαν βολικές για περιορισμένη χρήσιν
Ο κώδικας Μορς επί παραδείγματι δεν αντικαθιστά την αλφαβητικην γραφήν
Και ιδού η απορία
Διά τι είναι τόσον βασικό αυτό το σχήμα;
Ο εγγεγραμμένος εντός κύκλου σταυρος δια ποίον λόγον αποτελεί το συχνότερο σχέδιο που χαράζουμε;
Έχει υποστηριχθεί πως είναι η αναπαραστασις του προσώπου ημών με την κάθετο γραμμην να είναι η απεικονισις της ρινος και την οριζοντία να είναι η απεικονισις του υπερόφρυου τόξου
Ίσως αυτό να είναι εκείνο το βαθύτερο κάτι που βλέπουν στα γραπτά οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν καταναλώσει πολυν χρόνον αναγνώθοντας και γράφοντας
Σε κάθε γράμμα βλέπουν και κάτι το ανθρώπινο σαν μια παιδική ζωγραφιά προσώπου
Κάποιοι ίσως σου πουν πώς ώρες ώρες τα γράμματα τούς χαμογελούν η και τους κοροϊδεύουν
Αυτού του τύπου η αντιληψις δεν εμπεριέχεται στον ίδιο βαθμό σε όλους μας ,είναι κατά κάποιον τρόπο εγγενής και βεβαιως εξασκείται με την τριβή επί του αντικειμένου πάντα όμως αυτός που φέρει εκ της φύσεως αυτό το χάρισμα και που η τύχη τον έφερε να ασχοληθεί με τον γραπτό λόγο πάντα θα υπερέχει έναντι άλλων σε αυτό το θέμα
Αυτός που βλέπει τα γράμματα όχι σαν απλές γραμμές αλλά σαν εικόνες
Αυτός που βλέπει τα γράμματα όχι σαν σχήματα αλλά σαν οντότητες φερουσες την ικανότητα της επικοινωνίας αφ’ εαυτών
Αυτός πού ώρες ώρες αισθάνεται πως δεν γράφει αυτός τα γράμματα αλλά εκείνα είναι που τραβούν το χέρι του
Είναι αυτός που παράγει πληρέστερο λόγο όταν γράφει παρά όταν μιλά
Είναι αυτός που μπορεί να γράφει με το χέρι ένα κείμενο και ταυτοχρόνως να συζητά περί άλλων θεμάτων
Αυτός λοιπόν ο άνθρωπος ανήκει σε μια ευλογημένη κατηγορία και ας τον ευχαριστούμε πού υπάρχει
Δι ο τι ο γραπτός λόγος αυτού είναι έργον τέχνης χειρών ανθρώπου
Συνθέτει συντάσσει ομαδοποιεί τις λέξεις έτσι που είναι ευχάριστο να τον διαβάζεις ακόμη και εάν διαφωνείς με την γνώμην τού
Ο λόγος του παράγει ευφορία ψυχής η λύπη αναλόγως της δικής του διάθεσης αλλά έστω και έτσι θα το κάνει με σεβασμό στον ψυχισμό του αναγνώστη και χωρίς να τον χειρίζεται
Δεν καθοδηγεί δεν υποβάλλει δεν επιβάλλει με τον λόγο του αλλά θέτει ερωτήσεις προβλήματα απορίες
Αυτός είναι ο έχων αγνή πρόθεση λογοτέχνης
Τεχνίτης λόγου που δεν αποβλέπει σε δικό του όφελος αλλά σε δικό μας
Θαυμάζω αυτούς τους ανθρώπους
Καταθέτω την εκτίμησιν μου εις την ιστοδεσποινα και τις ευχές μου προς όλους
Κατ’ ἀρχὰς δηλώνω πὼς ἀγνοοῦσα τὸ σχῆμα τοῦ κύκλου μὲ τὸν σταυρό, ὡς πηγὴ τῶν γραμμάτων μας. Θωροῦσα πὼς πηγὴ τῶν γραμμάτων ἦταν τὸ παλαμήδειον.
Στὰ λοιπά, σὲ γενικὲς γραμμές, συμφωνῶ.
Νὰ εἶσαι καλά.
Έχει διατυπωθεί σαν θεώρημα το του σταυρού εν κύκλω
Δεν υποστηρίζω εμπαθως αυτό σαν αληθές απλώς το καταθέτω σαν τροφή προς σκεψιν
Στην γραφή της Ελληνικής που
ημείς γνωριζουμε ταιριάζει και το τετράγωνο με σταυρό και Χ
Εκεί βλέπεις το Π το Η Κ Ε καί γενικώς αποτελεί μια γραμμική βάση
Δεν αποκλείεται να υπήρχε κάποιος απλών γραμμών οδηγός γραφής όπως τα σημερινά στένσιλ για όσους τύπωναν σε πηλό
Σωστά, ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα εἶναι πιθανά.
Καλήν ημέραν να έχεις Φιλονοη
Χρόνια πολλά
Ζωή υγεία χαρά ομορφιά και τύχη να σε συνοδεύουν στη πορεία
Νὰ εἶσαι καλά!
Ἀντεύχομαι τὰ καλλίτερα!
Χρόνια καλὰ καὶ πολλά!
Συμμόρφωσις ακόμη και η λέξη καθαυτή φέρει την έννοια της διαπλάσεως μιας μορφής συμφώνως των κοινών προτύπων
Επί αυτού ότι και να ειπούμε γνωρίζουμε πως στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε έχοντας καταθέσει απόψεις όμοιες
Περί του σπηλαίου η γνώμη μου ίσως να μην είναι και τόσον εύπεπτη δι ο και δεν την καταθέτω άνευ αδείας
Όσον δε περί ανοδικών η καθοδικων εξελίξεων αις ο πλανήτης επιτρέπει πιστεύω πως αυτές έχουν μορφήν σπειροειδή συνεχώς περιφερομένη περί σταθερού (η και ελαφρώς ασταθούς) κέντρου τείνουσαν προς μηδενισμόν της ακτίνας περιστροφής
Δηλαδή γύρω γύρω έως ότου φτάσουν στο κέντρο
Θέλω να μαθω το τι γνωρίζεις και πιστεύεις σχετικώς με την εξέλιξιν της ελληνικής γλώσσης πιθανώς εδώ ή αλλού και παρακαλώ σε προς τούτο
Την καταστροφή που ίσως και να είναι ευλογία την ζούμε ήδη μόνο που ως μη έχουσα την δύναμιν καί την αμεσοτηταν της φυσικής καταστροφής καθίσταται όχι τόσο προφανής
Η κοινωνική καταπτωσις ο υποβιβασμός του ήθους του πνευματος της νοημοσύνης κλπ επενεργούν (αν και σε βραδύτερον χρόνον) όπως μια καταστροφή εκ των φυσικών δυνάμεων ορμώμενη
Περὶ γλώσσης εἶναι ἀδύνατον νὰ γνωρίζω κάτι περισσότερο ἀπὸ ὅσα ἐσὺ (ἀλλὰ κι ὁ καθεὶς ποὺ ἐνδιαφέρεται) γνωρίζει, ἐφ΄ ὅσον καὶ τὰ συστήματα ἀπαιδείας, ἀπὸ ὅπου προήλθαμε εἶναι ὀλίγον …ἀδαῆ, ἀλλὰ καὶ τὰ (ὅποια) στοιχεία ποὺ θὰ μπορούσαν νὰ λύσουν γρίφους, εἶναι καταχωνιασμένα.
Αὐτὸ ὅμως ποὺ διακρίνω εἶναι ἡ συνθήκη τοῦ ἐκπεσμοῦ, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν ἔως σήμερα.
Κι ἐγὼ «αἰσθάνομαι» πὼς ἡ συνθήκη ἐξελίξεως εἶναι σπειροειδής, ἀλλὰ δὲν δύναμαι νὰ ἀντιληφθῶ πλέον τὸ …«ἄνωθεν δρομολόγιον», παρὰ μόνον τὸ …«ἐκπτωτικὸν δρομολόγιον».
Κι ὄχι, δὲν νομίζω πὼς ἡ κοινωνικὴ κατάπτωσις, ὁ ὑποβιβασμὸς τοῦ ἤθους καὶ τοῦ πνεύματος καὶ τῆς νοημοσύνης εἶναι ἡ ἐπισφράγισις τῆς καταστροφῆς, ἀλλὰ ἡ ἐπιβεβαίωσις τῆς πτωτικῆς πορείας πρὸς τὴν καταστροφή.
Διαρκούσης αυτής είναι εμφανής πλέον η προσπάθεια περί διασωσεως όσων αξίζουν την διασωσιν
Ας μην δημιουργεί απογοητευσιν το γεγονός πως λίγοι είναι οι μετέχοντες της προσπαθείας, ούτως ή άλλως λίγοι θα ήταν και τώρα όπως και σε παλαιότερες καταστροφές
Το ευτυχές είναι πως έχουν αυτοί οι λίγοι την εχερειαν της μακρόθεν επικοινωνίας ην η τεχνολογία παρέχει καθώς καί την δυνατότητα διασποράς του παραδείγματος αυτών
Διαφεύγει ίσως πως δεν χρειάζεται να φτάσει μια καταστασις στο κατώτατον σημειον ώστε να εκκινήσουν οι έστω και σποραδικές ανοδικές τάσεις
Έχουν εκκινήσει Φιλονοη και θέλω να γνωρίζεις πώς όταν ο σπορεας θαπτει τον σπορον δεν εκκινή η αναπτυξις η βλαστησις η αρχή της ζωής σε όλους τους σπόρους αλλά σε κάποιους προτέρως και σε άλλους αργότερα
Δεν βγαίνουν όλες οι φυτρες στον ήλιο την ίδια μέρα
Κάποιες βγαίνουν πρώτες και οι άλλες ακολουθούν
Το μυστικό πιστεύω πως είναι το να γνωρίζουμε πως ανεβαίνοντας και διαρηγνυοντας την επιιφανειαν που μας σκεπάζει θα δούμε τον Ήλιο
Την καληνύχτα μου φίλη μου
Ἀκριβῶς αὐτό. Ἡ Ἀνάγκη διασώσεως ὅσων πράγματι ἀξίζουν.
Καί, ναί, φυσικά… οἱ σπόροι ἀκολουθοῦν ἀκριβῶς αὐτὴν τὴν διαδικασία. Ἐπὶ πλέον ὅμως συνυπολογίζουμε πὼς ἔχουμε ΚΑΙ «ἀδρανεῖς σπόρους» ΚΑΙ «πετρῶδες ἔδαφος» ἀλλὰ ΚΑΙ «κλιματολογικὲς συνθῆκες» ποὺ ἐπιδροῦν εἴτε ἀρνητικῶς εἴτε θετικῶς στὴν ἀνάπτυξιν.
Κάθε σώμα φέρον ζωήν φιλοξενεί επάνω και εντός αυτού χιλιάδες άλλων ζωντανών οργανισμών
Κάποιοι εξ αυτών είναι επωφελείς και κάποιοι επιβλαβείς σε διαρκώς αυξομειουμενο αριθμό πληθυσμου
Το αυτόματο σύστημα αμύνης του οργανισμού θα κρίνει ασυναίσθητα το πότε πρέπει να απαλλαγεί
εκ των επιβλαβών και αναλόγως θα πράξει
Θα φέρει εφίδρωσιν ώστε να εκπλυθει εξωτερικως η θα δημιουργήσει πυρετόν ώστε να νεκρώσει εσωτερικούς εχθρούς
Εάν ισχύει σαν αληθές πως ο πλανήτης επί του οποίου ευρέθημεν (προσποιουμενοι τους εξουσιαστές της φύσεως) είναι εμβιον ον νοημον και φέρον συνείδηση της υπάρξεως αυτού τότε είναι λογικον το να προσπαθεί να αμυνθεί δημιουργώντας φυσικές καταστροφές
Από την δικην μας πορεία και δρασιν κρίνοντας πιθανολογείται πως όπου να ναι έρχεται και η επόμενη
Κρίμα να μην σε θέλει το σπίτι σου και να σε πετάει έξω ,δεν φταίει όμως αυτό
Ἂς ἀπαντήσω λοιπὸν μὲ τὰ λόγια κάποιου ἄλλου.
Ἐὰν ὁ πλανήτης ἦτο ζωντανός, τότε θὰ εἶχε καὶ …παιδάκια, διότι πᾶς ζωντανὸς ὀραγανισμὸς δύναται ἀναπαραχθῇ. Δύναται ὅμως;
Μία ἐνδιαφέρουσα παρατήρησις (πλανητογενέσεως), ἀναλόγου ἐνδιαφέροντος, συμβαίνει στὸ ἡλιακό μας σύστημα, λίγο παρὰ πέρα:
https://filonoi.gr/2013/08/14/f-ergostasio-paragoghs-feggarion-o-kronos/
Ὀρθῶς παρατηρεῖς πὼς οἱ ἐπωφελεῖς καὶ ἐπιβλαβεῖς ζωντανοὶ ὀργανισμοὶ ποὺ …φιλοξενῶνται (ἢ καὶ παρασιτοῦν) ἐπὶ τοῦ ὀργανισμοῦ τῆς ἀνθρωπότητος, ἄλλοτε συμβιοῦν ὁμαλῶς κι ἄλλοτε πολεμοῦν, μὲ τὶς ὅποιες συνέπειες. Αὑτὸ εἶναι ὅμως ἐπὶ μέρους παράμετρος κι ὄχι κεντρική.
Τέλος νὰ παρατηρήσω-ἐρωτήσω τὸ ἐξῆς: Μήπως τελικῶς εἴμεθα μόνον φιλοξενούμενοι κι ὄχι ἰδιοκτῆται ἤ διαχειρισταί τοῦ πλανήτου;
Ἐχω θέσει ἀναλόγου τύπου ἐρωτήματα στὸ παρελθόν, ἀλλὰ ἀπαντήσεις οὐδέποτε ἔλαβα.
https://filonoi.gr/2015/08/16/mhn-asxoleisai-katharizei-o-theos-gia-parth-soy/
Αυτό το πεδίο εμακρύνθη πολύ
Κάποιες στιγμές νομίζω πως τα γράμματα θα βγουν έξω από το τηλέφωνο και θα τα σκαλίζω πάνω στο τραπέζι
Οφείλω να το ομολογήσω αφ ού τό αισθάνομαι
Η συζήτηση μαζί σου Φιλονοη ομοιάζει με την πορεία σε ένα μονοπάτι σκοτεινό στο οποίο κάθε τόσο κάποιος ανάβει ένα κερί μπροστά και δείχνει τον δρόμο οδηγώντας τον διαβάτη προς τα εκεί και κατόπιν και άλλο κερί και άλλο
Εμένα με παρασύρει να μην θέλω να τελειώσει
Σε ευχαριστώ για αυτό και ζητώ να διατηρήσω το δικαίωμα νά τά λέμε
Καλημεριζω
Σεντονάκι τὸ κάναμε. Καὶ φυσικὰ θὰ ἐξακολουθήσουμε νὰ τὰ λέμε, ἀλλὰ ἐὰν σὲ κουράζῃ μποροῦμε νὰ μετακινηθοῦμε σὲ ἄλλο δημοσίευμα.
Ὅσο γιὰ τοὺς …κηρούς…!!! Ἔτσι πρέπει νὰ εἶναι οἱ διάλογοι μεταξὺ ἀνθρώπων ἐλευθέρων.
Υ.Γ. Ἐγὼ μόνον ἀπὸ ὑπολογιστὴ συνδέομαι καὶ σχολιάζω. Δὲν τὰ ἔχω καλὰ μὲ τὰ κινητά.