Οὐδέποτε εἶχα πρόβλημα μὲ τὶς ἐρωτικὲς προτιμήσεις τῶν γύρω μου…
Οὐδέποτε μὲ ἀπησχόλησε τὸ πῶς, ποῦ, γιατὶ κάποιος ἀπολαμβάνει τὸ ὅ,τι δήποτε…
Μόνον μὲ ἕνα ζήτημα εἶχα πάντα θέμα…
Ἀρνοῦμαι νὰ μοῦ ἐπιβάλουν ὀπτικὲς ἄλλων.
Ἀρνοῦμαι νὰ μοῦ ὑποδεικνύουν τὸ πῶς θὰ διαβιῶ.
Ἀρνοῦμαι νὰ παρακάμπτουν κάποιοι τοὺς νόμους τῆς Φύσεως καὶ νὰ θεωροῦν ἑαυτοὺς θεούς.

Μὲ τὸ ζόρι!… μὲ τὸ ζόρι ἡ ἐξαίρεσις θὰ γίνει κανόνας.
Παγκόσμια εἴδησις, μόλις ὀλίγων λεπτῶν, ὁ γάμος δυὸ γυναικών… «Γαμβρός» καὶ νύφη μὲ ὄμορφα ῥουχαλάκια καὶ τὸ σχόλιο τῆς «ἐγκύρου» DAILY MAIL …
«Τόσο γλυκὸ ζευγάρι!»…
Μᾶς χώνουν μὲ τὸ ζόρι ἀπὸ παντοῦ τὶς νέες «τάσεις» …
Κάποια στιγμὴ … θὰ συνηθίσουμε καὶ θὰ μᾶς φαίνονται ὅλα «φυσιολογικά».
Ἐδῶ θεωροῦμε φυσιολογικὸ νὰ μᾶς κυβερνοῦν προδότες … δυὸ λεσβίες θὰ μᾶς ἐντυπωσιάσουν;

«Σίγμα»

Σκληρός ὁ «Σίγμα»;
Ὄχι… Ἀλλὰ δὲν βαριέσθε…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὁ πόλεμος εἶναι ἀλλοῦ…

Φιλονόη