Κτυποῦν ὅλες τὶς παραδοσιακὲς δομὲς ποὺ παρέχουν αὐτονομία καὶ αὐτοσυντήρηση – λὲς καὶ θὰ τοὺς ἀφήναμε.
Πραγματικὰ ἀπορῶ μὲ τοὺς ἐγχώριους ἐθελόδουλους, βρὲ μπὰς καὶ νὰ ἐπαναφέρναμε τὸ δουλοκτητικό;
Αὐτοὶ δίχως ἀφέντη δὲν ἀντέχουν…

Ἡ εἰρωνία εἶναι ὅτι σήμερα θὰ μποροῦσαμε νὰ ζοῦμε στὴν ὕπαιθρο καὶ νὰ ἔχουμε αὐτοσυντήρηση, χλιδᾶτα καὶ ὅλα. Μὲ μεγαλύτερη τεχνογνωσία καὶ πρακτικὲς ἐφαρμογές.

Οἱ «προοδευτικάριοι» εἶναι ὅτι πιὸ σκοταδιστικὸ κι ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου – ἔχουν πάει πίσω τὴν ἀνθρωπότητα μισὸ αἰώνα τουλάχιστον…

Διότι ἡ ζωὴ στὴν ὕπαιθρο δὲν εἶναι ὅπως ἦταν…
Ἡ δυσκολία δὲν ἐξαφανίζεται ἀπλῶς μπαίνει σὲ ἄλλο ἐπίπεδο. Κάποτε χρειαζόσουν δουλοπάροικους ἢ ὁλόκληρο σόι γιὰ νὰ βγάλῃς τὰ βασικά. Σήμερα εἶναι πιὸ εὔκολα, ἢ μᾶλλον θὰ ἦταν δίχως τὰ ὑβριστικὰ ρεγουλαρίσματα.

Γιατὶ νὰ μὴν ὑπάρχῃ μεγαλύτερη ἄνεση στὰ βιοποριστικά, ἀφοῦ ὁ στόχος ἀνέκαθεν τῆς ἀνθρωπίνου πορείας ἦταν νὰ μπορέσῃ νὰ ἀπαλλαγῆ κατὰ τὸ δυνατὸν ἀπὸ τὴν συνεχὴ βιομέριμνα.

Ὁ Πλούταρχος ἔκανε μία ἐξαιρετικὴ παρατήρηση κάποτε συνδέοντας τὸν πολιτισμὸ μὲ τὸν Οἶνο: ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ παράγεται κάτι ποὺ δὲν εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν βιολογικὴ μόνον ἐπιβίωση, ἀλλὰ ποὺ χρησιμεύει στὴν συναναστροφὴ καὶ τὴν κοινωνικότητα.
Τὴν ἐξίσου σημαντικὴ ψυχαγωγία.

Ὁ ἐλεύθερος χρόνος εἶναι πολὺ σημαντικός, γιὰ ὅσους τὸν ἀξιοποιοῦν.

Κι ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν, γιατὶ στὴν ὕπαιθρο ἔχεις τὶς δομὲς τῆς ἀριστοκρατίας, γῆ, αὐτοσυντήρηση, εὐρωστία, ἐπαφὴ μὲ τὴν φὐση καὶ ὑγιέστερες συνήθειες – καὶ βεβαίως θὰ πολεμήσεις καὶ θὰ ὑπερασπισθεῖς τὴν πατρίδα.

Γι’ αὐτὸ ἡ ὕπαιθρος τοὺς τρομάζει μέχρι σήμερα κι ἔχουν βαλθεῖ νὰ καταστρέψουν κάθε τέτοια δομή.
Γι’ αὐτὸ οὐσιαστικὰ ὁ πραγματικὸς τους στόχος εἶναι ἡ ἁρπαγὴ τῆς γῆς.
Κι ἐδῶ, δὲν θὰ τοὺς περάσει.

Φρούριον

εἰκών