Μία ἐξαιρετικὰ ἐνδιαφέρουσα ἱστορία περὶ Καπνοῦ…

Τὸ ἑρμητικὸν Τάγμα τῶν Fratelli Oscuri ἐνεφανίσθη περὶ τὸ 1500 καὶ κατὰ τὸ 1600 εἶχε διαδοθεῖ σὲ ὅλη τὴν Ἰταλία. Τὰ μέλη του διετείνοντο ὅτι ἐκατάγοντο ἀπὸ τὸν πυθαγορικὸν κύκλον τοῦ Βυζαντίου. Ἡ ὁμᾶς αὐτὴ τῶν μεμυημένων μετεφέρθη κατὰ πρῶτον ἀπὸ τὸ Βυζάντιον εἰς Θεσσαλονίκην, ἡ ὁποία τὸ 1422 ἐγένετο Ἐνετικὴ καὶ τὸ 1430 Τουρκική, ἐκεῖθεν δὲ διεθόθη εἰς Ἰταλίαν. Τῷ 1650 ἐσβέσθη ἡ δραστηριότης τοῦ Τάγματος εἰς Ἰταλίαν ὑπὸ τὴν πίεσιν τῆς Ἱερᾶς Ἐξετάσεως. Περὶ τῆς μεταφορᾶς τοῦ ἐν λόγῳ Τάγματος εἰς Ἀγγλίαν ἔχομεν λεπτομερεῖς πληροφορίας.

Εἰς τὸ ἀγγλικὸν τεκτονικὸν περιοδικὸν ARS Quatuor Coronatorum (ἀριθ. 28, τοῦ 1915) ἀνευρίσκεται μία ἐξόχου ἐνδιαφέροντος μελέτη περὶ τῆς δράσεως τῶν Fratelli Oscuri ἐν Ἀγγλίᾳ καὶ τῆς διαδόσεως τῶν διαφόρων πυθαγορικῶν τύπων εἰς τὴν ἠπειρωτικὴν Εὐρώπην. Εἶναι ἄξιον προσοχῆς ὅτι οἱ τύποι οὗτοι, οὐδεμίαν συνάφειαν παρουσιάζουν πρὸς τὴν τεκτονικὴν Παράδοσιν. Οὔτε τὰ τυπικὰ των, οὔτε τὰ σύμβολά των σχετίζονται μὲ τὴν ἰουδαιοχριστιανικὴν Παράδοσιν.

Ἡ «Ταβέρνα τῶν Μουσῶν καὶ οἱ Ταμπακολόγοι», ἐν Ἀγγλίᾳ.

Ὁ sir Thomas Bodley εἶχε μυηθεῖ εἰς τὸ Τάγμα τῶν Fratelli Oscuri κατὰ τὴν διαμονὴ τῆς οἰκογενείας του ἐν Ἰταλίᾳ. Ἀφιχθεὶς κατόπιν εἰς Ἀγγλίαν, ἐπεδόθη εἰς τὴν ἐγκατάστασιν ἑνὸς κλάδου τοῦ Τάγματος καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν διδάσκαλον αὐτοῦ, Frater Fabius, τὸ σχετικὸν ἰδρυτικόν. Ὁ διδάσκαλος ἀπέστειλεν αὐτὸ εἰς Λονδῖνον διὰ τοῦ Fr. Antonio Pizaletti, τὸν γενικὸν γραμματέα τοῦ Τάγματος, μὲ τὴν ἐντολὴν νὰ ἐγκαθιδρύσῃ ἐκεῖ μία νέαν ἑστίαν.

Ὁ sir Thomas Bodley διετήρησε μέχρι τοῦ θανάτου του (1612) τὴν ὑπάτην ἐξουσίαν [τὰ ἀρχεῖα διασώζουν τὰ ὀνόματα τῶν διαδόχων μέχρι τοῦ 1753]. Πρὸς διασφάλισιν τῆς ἐσωτερικῆς ἐργασίας τοῦ Τάγματος, ἱδρύθη ἓν εἶδος Προνάου, εἰς τὸν ὁποῖον ἔδωσαν τὸ ὄνομα «Ταβέρνα τῶν Μουσῶν». Τοιαύται «ταβέρναι» ἐγκατεστάθησαν εἰς Ὀξφόρδην, εἰς Καῖμπριτζ καὶ Ἐδιμβοῦργον. Κατόπιν διαταγῆς τοῦ στέμματος τὴν 26η Ἰουλίου 1669 (τοῦ βασιλέως Καρόλου ΙΙ) ἀπηγορεύθη ἡ δραστηριότης ὅλων τῶν μυστικῶν ἐταιρειῶν καὶ ἑρμητικῶν ὀργανώσεων ἐν Ἀγγλίᾳ.

Ὁ ἀρχηγὸς τοῦ Τάγματος, ὁ sir Thomas Stanley, μετωνόμασε τότε τὰς «Ταβέρνας» εἰς «Κολλέγια καπνιστῶν» (Ταμπακολόγων) καὶ ἐπέτυχε τὴν περαιτέρω δραστηριότητα ὑπὸ τὸν πέπλον ἀθώων καπνιστῶν. Ἀναφέρεται ἀκόμη ὅτι τὸ 1898, ὁ μέγας Ἄγγλος ποιητὴς Tennyson ἦτο μέλος τῆς ἑρμητικῆς ταύτης ὀργανώσεως. Εἰς ἓν ποίημά του μὲ τὸν τίτλον «οἱ Λωτοφάγοι» ἀναφέρεται εἰς τὸ μαγικὸν φυτὸν Μῶλυ τοῦ Ὁμήρου, ποὺ ἦτο τὸ σύμβολον τῶν Ταμπακολόγων.

Ὁ ἑρμητικὸς τύπος τῶν Γάλλων Ταμπακολόγων ἢ Παιδοσόφων (τέκνων τῆς Σοφίας).

Τὸ 1817 γίνεται γνωστὸς εἰς Γαλλίαν ἕνας ἄλλος Κύκλος, ὅστις μερικῶς ἀνάγεται εἰς τὴν Παράδοσιν τῶν Ἄγγλων Ταμπακολόγων καὶ ἐξωτερικῶς ἀναφέρεται ὡς Σύλλογος τῶν Ταμπακολόγων, Νικοτιάτ, Πριζὲρ ἢ Παιδοσόφων. Κατ’ ἀναλογίαν μὲ τοὺς Ἄγγλους Ταμπακολόγους, μετεχειρίζοντο ὡς σύμβολον τὸ ἐρυθρὸν φυτὸν καπνοῦ τὸ ὁποῖον ὠνόμαζον Μῶλυ καὶ ἐτόνιζον ὅτι τὸ ἐρυθρὸν χρῶμα τοῦ ἄνθους, ἦτο σύμβολον τοῦ Πυρὸς τῆς Σοφίας.

[Βιβλιογραφία: Πυθαγόρας, Πέτρου Γράβιγγερ, ἐκδ. Ἰδεοθέατρον-Διμελή]

Φρούριον