Τὸ πλέον δύσκολο στὴν ζωή μας εἶναι τὸ νὰ μποροῦμε νὰ κυττᾶμε τὸν ἄλλον στὰ μάτια καὶ νὰ τοῦ λέμε εὐθέως αὐτὰ ποὺ αἰσθανόμεθα, πιστεύουμε, σκεπτόμεθα γιὰ αὐτόν.
Δύσκολο διότι μᾶς κυβερνᾶ τὴν σκέψιν κυρίως ὁ συναισθηματισμός, ποὺ δυστυχῶς μᾶς καθορίζει τὸ ἐὰν θὰ εἴμεθα ἔντιμοι ἤ ὄχι, μὲ τοὺς γύρω μας.
Ὁ φόβος, νὰ μὴ κριθοῦμε μὲ θυμό, ἤ μὲ ἀπέχθεια, μᾶς κρατᾶ συνήθως σιωπηλούς, κι ἄς βράζουμε ἀπὸ μέσα μας…
Δύσκολος ἡ ἀπόφασις λοιπὸν νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς γύρω μας κυττῶντας τους ἁπλῶς στὰ μάτια…
Καὶ πιὸ δύσκολο τὸ νὰ ἀποδεκτοῦν οἱ γύρω μας αὐτὴν τὴν στάσιν μας.

Κι ὅμως…
Ὅλοι οἱ φόβοι εἶναι ΜΟΝΟΝ μέσα στὸ μυαλό μας.Ὅταν ἀποφασίσουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε τοὺς ἄλλους γύρω μας δίχως φόβους, ἐμμονὲς καὶ προκαταλήψεις, ἔντιμα καὶ τίμια, τότε εἶναι δεδομένον πὼς θὰ σταθοῦν καὶ νὰ μᾶς ἀκούσουν ἀλλὰ κυρίως νὰ ἐπικοινωνήσουμε. Μόνον οἱ κουβέντες τῆς καρδιᾶς μποροῦν νὰ διατηρήσουν τὶς ἀνθρώπινες σχέσεις σὲ ἄριστον ἐπίπεδον.
Κι ὅταν ὁ θυμὸς ἤ ἡ ὀργὴ ἤ ὁ φόβος περάσουν σὲ δευτέρα Μοίρα, εἶναι βέβαιον πὼς ναί, μποροῦμε νὰ ἀλλάξουμε τὰ δεδομένα καὶ νὰ προστατεύσουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις, τὶς σχέσεις ἐκεῖνες ποὺ θεωροῦμε σημαντικές.

Φιλονόη

Υ.Γ. Ἀρκεῖ βέβαια ὁ ἄλλος νὰ σοῦ ἐπιτρέπῃ τὸν διάλογο. Ἐὰν δὲν τὸν ἐπιτρέπῃ, τότε, δυστυχῶς, ἡ σχέσις ἔληξε καὶ πρέπει νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφασιν. Ὅσο κι ἐὰν πονᾷ κάτι τέτοιο.

φωτογραφία