Θά ζῶ αὔριο; Θά ἔχω νά φάῳ αὔριο; Θά ἔχω τόπο νά κοιμηθῷ; Θά ἔχω ζέστη; Θά ἔχω φίλους;

Ἐρωτήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν συχνά, εἶτε σὰν μόνιμες σκέψεις, εἶτε σὰν στιγμιαῖες ἀναλαμπές.
Μά εἶναι κι ἔτσι;

Ἔχει ἀποδειχθεῖ πὼς μόλις τὸ 1% τῶν φοβιῶν μας πραγματοποιοῦνται. Αὐτὸ σημαίνει ὅμως πὼς ἐὰν μόλις τὸ 1% τῶν φοβιῶν μας ἔχουν πιθανότητες νὰ πραγματοποιηθοῦν, τότε τὸ 99% αὐτῶν εἶναι ἁπλῶς …χαμένος χρόνος. Κι ἐὰν εἶναι χαμένος χρόνος, τότε κι ἐμεῖς κακῶς τοὺ δίδουμε ἐνέργεια γιὰ νὰ ὑπάρχουν.

Σαφῶς καὶ οἱ καταστάσεις, ἐντὸς τῶν ὁποίων διαβιοῦμε, εἶναι δύσκολες κι ἄσχημες. Ὅμως αὐτὸ δὲν σημαίνει πὼς ἔφθασε καὶ ἡ καταστροφὴ τοῦ κόσμου μας. Ὁ κόσμος μας ἦταν πάντα ἔτσι κι ἐμεῖς ἔπρεπε πάντα νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ ἐπιβιώσουμε.
Οἱ φοβίες δὲν μᾶς ἐξυπηρετοῦν καὶ δὲν ἐπιτρέπουν στὶς σκέψεις μας νὰ μένουν διαυγεῖς.
Ἀντιθέτως μάλιστα…
Μᾶς σκοτεινιάζουν τὶς σκέψεις καὶ φυσικὰ μᾶς ἀκινητοποιοῦν.

Ἡ λύσις εἶναι μία.
Τὸ ἐδῶ καὶ τώρα μετρᾶ, μὲ ὅλα ὅσα ἔχουμε. Πολλὰ ἤ λίγα.
Καὶ οἱ φοβίες στὰ …ἀζήτητα.

Φιλονόη

φωτογραφία