Μακάρι νὰ μποροῦσα νὰ πῶ….
Μακάρι νὰ μποροῦσα νὰ ἰσχυρισθῶ πὼς ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀγάπησα, μὲ ἀγάπησαν καὶ ἐκεῖνοι, ἤ ὅτι εἶχαν τὶς ἴδιες ἀνάγκες μὲ ἐμένα ἤ ὅτι σκεπτόμασταν μὲ τὸν ἴδιο τρόπο.

Πολλὲς φορὲς εὐχόμουν νὰ εἶχα κάτι περισσότερο ἤ νὰ ἔχω κάτι ποὺ κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ μοῦ δώσῃ…
 Ξέρω ὅτι σὲ αὐτὸ τὸ συναίσθημα δὲν εἶμαι μόνη… Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τὸ ἔχουν βιώσει.

Πολλοὶ νοιώθουν θυμό, ὅταν σκέπτονται πὼς ἔνοιωσαν μόνοι καὶ ἀμφισβήτησαν τὸν ἑαυτό τους, ἀλλὰ καὶ τὴν ἐκτίμησι ποὺ ἔνοιωθαν γιὰ τὰ κοντινά τοὺς πρόσωπα, ὅταν τὰ χρειάστηκαν καὶ δὲν ἦταν ἐκεῖ.
Ἀλλὰ τώρα ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι δὲν παίρνεις ἀπὸ τοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ τοὺς δίνεις…
Παίρνεις αὐτὸ ποὺ ἔχουν νὰ σοῦ δώσουν.
Οἱ ἄνθρωποι μποροῦν νὰ σοῦ δώσουν μόνον αὐτὸ ποὺ διαθέτουν.

Καὶ ἐπίσης τώρα πιὰ ξέρω πολὺ καλὰ ὅτι τὸ συνακόλουθο τῶν θετικῶν χαρακτηριστικῶν ἐνὸς ἀνθρώπου εἶναι τὰ ἀρνητικά του.
Ἂν ἐκτιμῲ κάποιον γιὰ τὴν παιδικότητα καὶ τὴν ἀθῳότητά του, μπορεῖ στὴν πορεία νὰ ἔλθω σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀναποφασιστικότητά του καὶ τὴν παθητικότητά του.
Οἱ περισσότεροι σπαταλᾶμε πολὺ χρόνο καὶ ἐκνευριζόμεθα μὲ γνωρίσματα τῶν ἀνθρώπων τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι παρὰ μόνον ἡ ἄλλη πλευρὰ ἐκείνων γιὰ τὰ ὁποῖα τοὺς ἀγαπάμε καὶ τοὺς θαυμάζουμε.

Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ φτιάχνῃς σχέσεις γύρω ἀπὸ ἐπιλεκτικὰ σημεῖα.
Ὅλοι μας ἔχουμε χαρακτηριστικὰ γιὰ τὰ ὁποῖα μᾶς θέλουν οἱ ἄλλοι καὶ κομμάτια τὰ ὁποῖα οἱ ἄλλοι δὲν τὰ θέλουν σὲ ἐμᾶς. Αὐτὸ τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σὲ ἐμᾶς, ἐν σχέσει μὲ τοὺς ἄλλους.

Σὲ κάθε μας σχέσι εἶναι τόσα τὰ κομμάτια μας, ποὺ θὰ ἐπικοινωνήσουν μὲ ἐκεῖνα τὰ κομμάτια ἑνὸς ἅλλου ἀνθρώπου, ποὺ θὰ πρέπη νὰ ξέρουμε ὅτι χρειάζεται νὰ ξεκλειδώσουμε ὅλα τὰ δωμάτια τῆς καρδιᾶς μας, ἂν θέλουμε νὰ συνδεθοῦμε ἀληθινά.
Κι ἂν ἔχουμε μάθει νὰ ἀναζητοῦμε ἔναν ἄνθρωπο ποὺ θὰ μᾶς τὰ δώση ὅλα, εἶναι καλὸ νὰ θυμόμαστε ὅτι ὁ κόσμος δὲν κατοικεῖται ἀπὸ τελείους ἀνθρώπους.
Ἀποτελεῖται ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ κι αὐτοὶ θέλουν νὰ νοιώσουν καλὰ μὲ τὸν ἑαυτό τους, νὰ πάρουν καὶ νὰ δώσουν  ἀγάπη, ὅπως καὶ ἐμεῖς…
Ὁ κόσμος ἀποτελεῖται ἀπὸ στιγμὲς ἀγάπης καὶ ἀπὸ δῶρα ποὺ ὁ κάθε ἕνας μόνος του μπορεῖ νὰ μαζέψῃ γιὰ νὰ φτιάξῃ τὸ δικό του κόσμημα, τὸ δικό του νόημα.
Ἕνα κόσμημα ποὺ μπορεῖ νὰ τὸ κρατήσῃ στὴν ἀγκαλιά του καὶ νὰ νοιώθῃ ὅτι ἡ ζωή του εἶναι γεμάτη καὶ ἀξίζει τὸν κόπο.

Γιὼτα Σούσουλα

φωτογραφία