Ἐνῶ βρισκόμουν στό Ἀζερμπαϊτζάν -ὄχι φυσικά γιά πετρέλαια ὅπως κάνουν κάποιων τ’ ἀφεντικά- πληροφορήθηκα ἀπό ἕνα συνταξιδιώτη ὅτι ὁ κ. Μπουκάλας τῆς «Καθημερινῆς» ἔκανε μνεία τῆς ταπεινότητάς μου.
Ἀνησύχησα μήπως εἶπε τίποτα καλό.
Εὐτυχῶς ὄχι.
Ὅταν ἐπέστρεψα στήν Ἀθήνα, μετά ἀπό ἕνα πολυήμερο καί πολύμοχθο γιά τήν ἡλικία μου ταξίδι ἀνάμεσα στόν Καύκασο καί τό Ἀραράτ, βρῆκα τό φύλλο τῆς «Καθημερινῆς» τῆς 6ης Σεπτεμβρίου καί ἀνέγνωσα ἕνα ἀρθρίδιο μέ τόν κακεντρεχῆ τίτλο «Ὁ Μεγαλέξανδρος περιφερειάρχης»!
Στόχος τοῦ ἐν λόγῳ ἀρθριδίου ἦταν φαινομενικά ὁ περιφερειάρχης Κεντρικῆς Μακεδονίας κ. Τζιτζικώστας, ἀλλά τά «σκάγια» τῆς βολῆς τοῦ ἐγκρίτου, ὅπως συνηθίζεται νά λένε, δημοσιογράφου, πῆραν καί μένα.
Ἰδού:
«Πιθανό εἶναι ἐπίσης (ὁ περιφερειάρχης) νά τυγχάνει ἀναγνώστης τοῦ κ. Καργάκου (καί κανενός ἄλλου) πού ὀμνύει στήν σορό τοῦ Μεγαλέξανδρου καί τηλεθεατής τοῦ κ. Λιακόπουλου (καί κανενός ἄλλου).»
«Ὦ σχέτλιε, τίποτε ἐθέλεις ἐρεθιζέμεν ἄγριον ἄνδρα»;
Θά στενοχωριόμουν πολύ, ἄν ἐκ τῆς γραφίδος, πού εἶναι βουτηγμένη στήν χολή, ἔβγαινε λόγος καλός γιά τήν ταπεινότητά μου.
Θά ἀγωνιοῦσα μήπως εἶχα γράψει ἤ ὑπάρξει κάτι κακό.
Τήν στενόψυχη γραφή σου τήν ἀφήνω στήν κρίση αὐτῶν πού ὅσοι διαβάζουν ἐμένα μαθαίνουν νά διαβάζουν καί πολλούς ἄλλους.
Δέν ἔπαιξα ποτέ τόν ρόλο τοῦ Ζντάνωφ.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.