Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἄς ΜΗ προσφέρουμε.

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες προσφέρουν ΟΛΟΙ οἱ ἄλλοι… Ναί, αὐτοὶ ποὺ στήνονται μετὰ ἀπὸ κάθε προσφορὰ γιὰ νὰ φωτογραφηθοῦν μὲ τὰ …προσφερόμενα, πρὸ κειμένου νὰ δείξουν στὸν ἀποδέκτη τῆς …«φιλεσπλαχνίας» τους, πὼς ὑπάρχει χάριν τῆς δικῆς τους ἐλεημοσύνης.

Ξέρετε…
Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ὅλοι βγαίνουν ἀπὸ τὰ «καβούκια» τους καὶ κυττοῦν δεξιὰ κι ἀριστερά, πρὸ κειμένου νὰ κάνουν τὴν …προσφορά τους…
Καὶ δίχως νὰ θέλῳ νὰ μειώσῳ ἤ νὰ ἀπαξιώσῳ τὴν ἀξία αὐτῆς τῆς ὁποιασδήποτε προσφορᾶς, μικρῆς ἤ μεγάλης, καλὸ εἶναι νὰ μποροῦμε νὰ τὴν βλέπουμε ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές της. Ἰδίως σὲ ὅσα μᾶς ἀφοροῦν. Διότι τὸ νὰ ἀγοράσῳ ἤ νὰ προσφέρῳ ἕνα παιχνίδι σὲ ἕνα ἄγνωστό μου παιδί, ποὺ ΔΕΝ θὰ τὸ ξαναδῶ καὶ ποτὲ στὴν ζωή μου, εἶναι προσφορά, ἀλλὰ ΔΕΝ εἶναι ἡ μόνη, πραγματικὴ προσφορά, ποὺ μπορῶ νὰ κάνῳ. Καὶ ἡ μοναδικὴ προσφορὰ λέγεται Ἀνθρωπιά!!!
Ἤ τὸ νὰ προσφέρῳ μίαν τσάντα μὲ τρόφιμα καὶ μετὰ νὰ ἐξαφανιστῷ, ἔως τοῦ …χρόνου, εἶναι τοὐλάχιστον …αὐτοαθώωσις.
Ἤ, ἀκόμη χειρότερα, τὸ νὰ εἶμαι ἀπὸ τὶς 365 ἡμέρες τοῦ ἔτους, τὶς 360 ἀδιάφορος, ἀλλὰ λόγῳ τῶν σημερινῶν περιστάσεων …φιλάνθρωπος, εἶναι τοὐλάχιστον ἡ γελοιοποίησις τῆς …φιλανθρωπίας!!!
Ἡ προσφορὰ ΔΕΝ μετρᾶ μὲ τὸ βάρος της σὲ εἶδος ἀλλὰ μὲ τὸ βάρος της σὲ …συναίσθημα.
Καὶ ἡ προσφορὰ δὲν εἶναι κάτι ποὺ μοῦ συμβαίνει μίαν στιγμή… Πηγάζει ἀπὸ βαθειὰ καὶ εἶναι διαρκὴς ἀνάγκη.
Καὶ δυστυχῶς, πολὺ δυστυχῶς μας, μεγάλο μέρος τῶν προσφορῶν πραγματοποιοῦνται γιὰ νὰ καλύψουν …ἐνοχές.

Εἶναι χειμώνας.
Τὰ κρύα, ἀπὸ τὴν μία, ἡ ἀσφυκτικὴ οἰκονομικὴ κατάστασις, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν καταθλιπτικὴ ἀτμόσφαιρα, ἀπὸ τὴν ἄλλην, εἶναι ἕνας ἀπόλυτος …συγχρονισμὸς τῶν παραμέτρων ποὺ ὁδηγοῦν στὴν …καταστροφή!!! Λὲς καὶ ΟΛΕΣ οἱ δυνάμεις τοῦ πλανήτου μᾶς στοχεύουν γιὰ νὰ μᾶς ἀφανίσουν.
Καταστροφὴ κοινωνική, οἰκονομική, συναισθηματική, ἠθική, ἐθνική, ἀνθρωπιστική… Εἶναι πολὺ δύσκολο μέσα σὲ αὐτὲς τὶς συνθῆκες νὰ παραμείνουμε ἄνθρωποι.
Εἶναι δῆλα δὴ ἀκριβῶς ὅπως ἐν καιρῷ πολέμου ὁ στρατιώτης δείχνει, ἤ δὲν δείχνει, τὸ πρόσωπο τοῦ κτήνους στὸν ἄμαχο.
Μὰ ἀκόμη κι ἐὰν εἶναι ἔτσι, ὀφείλουμε, καὶ γιὰ ἐμᾶς, ἀλλὰ κυρίως γιὰ τὶς ἐπερχόμενες γενεές, νὰ ἀντισταθοῦμε μὲ σθένος καὶ μὲ ὁρμή. Κι αὐτὰ ὅλα ξεκινοῦν καὶ τελειώνουν σὲ ἐμᾶς. Διότι εἴμαστε μέρος τοῦ προβλήματος.

Οἱ προσφορὲς ΔΕΝ εἶναι γιὰ μία ἤ γιὰ δύο ἤ γιὰ δέκα ἡμέρες κατ’  ἔτος.
Οἱ προσφορὲς εἶναι καθημερινές.
Εἶναι τὸ νὰ ἀγοράσῳ ἕνα πακέτο χαρτομάντηλα ἀπὸ τὴν γιαγιά, ποὺ περιμένει ὑπομονετικὰ σὲ κάποιο φανάρι, κι ἄς μὴ τὸ χρειάζομαι.
Εἶναι τὸ νὰ βοηθήσῳ τὸν παπποῦ νὰ ξανὰ εὕρῃ τὸν δρόμο γιὰ τὸ σπίτι του, ποὺ τὸν ἔχασε λόγῳ τῆς σκοτοδίνης τοῦ μυαλοῦ του.
Εἶναι τὸ νὰ τοποθετήσῳ τὸ ψωμὶ ἤ τὸ φαγητὸ ποὺ μοῦ περίσσεψε σὲ ἐμφανὲς σημεῖο, δίχως βρωμιές, κοντὰ σὲ κάποιον κάδο, γιὰ νὰ μπορῇ νὰ τὸ πάρῃ αὐτὸς ποὺ τὸ χρειάζεται.
Εἶναι τὸ νὰ καλημερίσῳ τὸν γείτονα.
Εἶναι τὸ νὰ χαϊδέψῳ τρυφερὰ τὸ χέρι τοῦ ἀστέγου.
Εἶναι τὸ νὰ μιλήσῳ μὲ αὐτὸν τὸν ἄστεγο καὶ νὰ τοῦ δείξῳ πὼς δὲν εἶναι κάποιο παιδὶ κατωτέρου θεοῦ.
Εἶναι τὸ νὰ σταθῷ λίγες ὧρες δίπλα σὲ ἡλικιωμένους, σὲ ἕνα γηροκομεῖο, καὶ νὰ τοὺς διαβάσῳ ἕνα βιβλίο.
Εἶναι τὸ νὰ χαρίσῳ τὰ ῥοῦχα ποὺ δὲν μοῦ χωροῦν ἤ ποὺ δὲν χρειάζομαι σὲ ἕνα παιδικὸ χωριὸ SOS.
Εἶναι τὸ νὰ βοηθήσῳ κάποιον ποὺ ἔπεσε νὰ σηκωθῇ.
Εἶναι τὸ νὰ χαμογελῷ στὸν περαστικό.
Εἶναι τὸ νὰ ἀγνοῷ τὸν κακιασμένο καὶ τὸν γρουσούζη.
Εἶναι τὸ νὰ ἀναζητῷ εὐκαιρία γιὰ νὰ ΔΙΝΟΜΑΙ μὲ τὴν καρδιά μου… Ὅπου κι ὅταν χρειάζεται, δίχως νὰ γίνομαι φορτικὸς καὶ δίχως νὰ στεροῦμαι ἐγὼ αὐτὰ ποὺ ὀφείλω στὸν ἑαυτόν μου.
Διότι μόνον ἕνας ἄνθρωπος ποὺ αἰσθάνεται πλήρης μπορεῖ νὰ προσφέρῃ. Εἶναι ὁ μόνος ποὺ ἔχει …περίσσευμα βλέπετε.
Κι ἐὰν θέλουμε νὰ ἐπανεκινήσουμε τὶς ζωές μας, καὶ νὰ ἔχουμε προοπτικὲς ἐξόδου ἀπὸ αὐτὴν τὴν καταστροφικὴ πορεία πρὸς τὴν ἄβυσσο, πρῶτα ξεκινᾶμε ἀπὸ ἐμᾶς καὶ ἀπὸ τὶς ἀντοχές μας.
Ἐμεῖς δοκιμαζόμαστε. Ἐμεῖς πρέπει νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι. Ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀναλάβουμε μεγάλο τμῆμα τῶν ὅσων πρέπει νὰ ἀλλάξουν καὶ νὰ συμβάλλουμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις γιὰ νὰ ἀλλάξουν!

Φιλονόη

Σημείωσις πρώτη

Ἐτοῦτες τὶς ἡμέρες ἄς μὴ …«προσφέρουμε».
Εἶναι πολλὲς ἤδη οἱ προσφορές. Δὲν σημαίνει πὼς δὲν χρειάζεται ἡ συμμετοχή μας, ἀλλὰ ὅπως καὶ νὰ τὸ κάνουμε κάποιοι, δυστυχῶς οἱ περισσότεροι, θυμοῦνται τὴν ἀνθρωπιά τους μόνον σὲ τέτοιες περιπτώσεις. Ἄς γίνουμε λοιπὸν …αἱρετικοί!!! Ἄς μὴν προσφέρουμε κάτι τώρα, ἀλλὰ μετὰ τὴν πρώτη ἑβδομάδα τοῦ Ἰανουαρίου. Τότε δῆλα δὴ ποὺ ὅλα τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητος θὰ ἔχουν σβήση καὶ οἱ ἔχοντες ἀνάγκη θὰ εἶναι πάλι μόνοι τους καὶ καταδικασμένοι νὰ περάσουν τὶς ὑπόλοιπες 360 ἡμέρες τοῦ ἔτους, πολὺ δύσκολα. Τότε μᾶς θέλω… Στὶς 360 ἡμέρες… Τότε ποὺ ὅλοι οἱ ἄλλοι θὰ ἔχουν ξεχάση τὴν ὅποια …«ἀνθρωπιά» τους πίσω ἀπὸ τὰ ἀστραφτερὰ χαμόγελα τῆς …«ΚΟΛΥΝΟΣ».

Σημείωσις δευτέρα

Καὶ νὰ θυμόμαστε.

Ὁ νέος, μὲ τὸν ἄλφα ἤ τὸν βῆτα τρόπο, θὰ εὕρῃ τρόπο νὰ κινηθῆ γιὰ νὰ ἐπιβιώσῃ. Ἔχει εὐκαιρίες ἐμπρός του. Στὸ χέρι του εἶναι νὰ τὶς ἀναζητήσῃ καὶ νὰ τὶς ἐκμεταλλευθῇ.

Ὁ ἡλικιωμένος τί εὐκαιρίες ἔχει;

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ἄς ΜΗ προσφέρουμε.

Leave a Reply