Σιγά σιγά κλείνουν ὅλες οἱ πόρτες.
Οἰκονομικές, χρηματοδοτικές, πολιτικές, διπλωματικές, χρονικὲς κλπ.

Συνέπεια τῆς ἀφροσύνης, ποὺ χαρακτήρισε τὸν δημόσιο λόγο καὶ τῆς ὑπερκινητικότητας πολιτικῶν παραγόντων, ποὺ ἐπεδίωκαν, ὡς συνήθως, μικροκομματικὰ ὀφέλῃ.

Ζητήματα ποὺ ἔπρεπε νὰ συζητηθοῦν ἐν κρυπτῷ, ἀπὸ ὁμάδες τεχνοκρατῶν, ὥστε νὰ ὑπάρχουν περιθώρια ἑρμηνειῶν, ἀμοιβαίων ἐξηγήσεων, κοινῆς χαράξεως ἐπικοινωνιακῆς πολιτικῆς, κ.λπ., ρίχθηκαν στὸν Καιάδα τῶν ἐντυπώσεων, ὅπου ἐπίσης φαίνεται -δυστυχῶς -ὅτι ὁδεύει καὶ ἡ οὐσία τῆς ὑποθέσεως.

Οἱ μάχες γοήτρου κερδίζονται πάντοτε ἀπὸ τοὺς ἰσχυρούς.
Οἱ ἀνίσχυροι μένουν μὲ τὴν παρηγοριὰ ὅτι ἀντιστάθηκαν, ἡ ὁποία, βεβαίως, ἔχει μεγάλο ἠθικὸ ἀντίκρυσμα, ἀλλὰ ἀνύπαρκτο πολιτικό.
Τελικά, μὲ δική μας πρωτοβουλία, γίναμε τὸ κακὸ παράδειγμα..

Πλάτων Μαζαράκης

φωτογραφία