Αὐτὸς ὁ «Πίνακας» θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι κάποιο ἔργο τοῦ Kandinsky, ἤ κάποιου ἄλλου καλλιτέχνου τοῦ ῥεύματος τοῦ Ἀφηρημένου Ἐξπρεσιονισμοῦ.
Δὲν εἶναι ὅμως.

Ἡ συγκεκριμένη καλλιτέχνης, δημιουργεῖ σὲ αὐτὸν τὸν πλανήτη, ἐδῶ καὶ ἑκατομμύρια χρόνια καὶ καθημερινῶς, πασκίζει γιὰ τὴν σωματική μας ὑγεία καὶ ψυχικὴ εὐεξία.
Παρὰ τὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν ἐχθρότητα ποὺ ἀντιμετωπίζει ἀπὸ ἐμᾶς τοὺς «λογικούς», διορθώνει τὰ παράλογα.
Κόντρα σὲ ἐμᾶς τοὺς «προοδευτικοὺς πρωτοπόρους», πρωτοπορεῖ, μεταλλάσσεται, φιλοτεχνεῖ.

Ὅπως καὶ μὲ το συγκεκριμένο ἔργο τέχνης, ποὺ τὸ φιλοτέχνησε ἐπάνω στὸ σῶμα ἑνὸς μικροῦ πουλιοῦ, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸν γνωστό μας Μελισσοφάγο (Merops apiaster), τὸν ὁποῖον περιμένουμε ἀπὸ τὸν ἐπόμενο μῆνα νὰ ἐπιστρέψῃ ἀπὸ τὴν μακρυνὴ Ἀφρική, γιὰ νὰ κοσμίσῃ καὶ πάλι τὴν Ἑλληνικὴ φύσι μὲ τὰ ὑπέροχα χρώματά του.

Καπουργᾶς Κωσταντῖνος