Ἀρχικῶς τῆς φτιάχνεις ἕνα ὡραιότατον «χρέος», μὲ μπόλικες πλαστογραφίες καὶ μὲ προσεκτικὰ «ἐπιλεγμένα» στελέχη, ποὺ ἔχουν φυσικὰ λάβει τὸ «ἐλεύθερον» ἀπὸ τὰ σχολεῖα τῶν Rothschild καὶ μετὰ τῆς φτιάχνεις μίαν ἐταιρεία  «εἰδικῶν» γιὰ νὰ ἀναλάβουν τὴν ἐκποίησιν (ἀξιοποίησιν τὴν ἀποκαλοῦν) τοῦ δημοσίου πλούτου, ἀν τὶ …ἀέρος κοπανιστοῦ.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: Ὁλόκληρη ἡ ἔκθεσις ποὺ στέλνει στὸ σκαμνὶ τὴν συμμορία τοῦ μνημονίου!

Οἱ παπαγάλοι τῶν Μέσων Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως διαρκῶς παπαγαλίζουν τὰ περὶ «ἐπενδυτῶν», «ἀναπτύξεως», «πλεονασμάτων» καὶ στὸ μεταξὺ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ ΤΑΙΠΕΔ ἐξανεμίζουν τὴν δημοσία περιουσία, μὲ συνεργὸ πάντα, ὅλων τῶν εἰδῶν τοὺς ἄρχοντες. Πολιτικοὺς καὶ  θρησκευτικούς.

Καί ἡ ἐκκλησία θά …«προσφέρη» στήν ἐξυπηρέτηση τῶν τοκογλύφων;

Ἄρχοντες ποὺ θὰ σπεύσουν νὰ ἱκανοποιήσουν ὅλες τὶς ὀρέξεις τῶν τοκογλύφων, ἐφ΄ ὅσον ἀκριβῶς λόγῳ αὐτῶν τῶν τοκογλύφων ἀκόμη ὑπάρχουν.
Πρόσωπα ἐκβιαζόμενα, ἐμπαθῆ, ἀνίκανα νὰ αἰσθανθοῦν κάτι ὄμορφο, ποὺ σὲ ὅλα σπεύδουν νὰ ποῦν «ΝΑΙ», πρὸ κειμένου νὰ κερδίσουν λίγες ἀκόμη ἡμέρες δίπλα στὴν ἐξουσία. Ἡμέρες ποὺ θὰ τοὺς διασφαλίσουν περισσότερο πλοῦτο καὶ σαφῶς ἀνοχὴ ἀπὸ τὴν …δικαιοσύνη..

Μὰ καὶ κατόπιν ἑορτῆς ἐμφανίζονται γιὰ νὰ μᾶς …συλλυπηθοῦν!!! (ἤ, ἀκόμη χειρότερα, γιὰ νὰ στηρίξουν τὴν νέα …παρτίδα!!!)

Μόλις ἀνεκάλυψαν κάποιοι δημοσιογράφοι πὼς ἦταν ὅλα στημένα!!!

Παραδείγματα τέτοια πολλά. Μόνον στὰ πρόσφατα νὰ σταθοῦμε, τῆς Ἀνατολικῆς Γερμανίας καὶ τῆς Ῥωσσίας, θὰ καταλάβουμε πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα φανταζόμασταν.

Οἱ ἀποκρατικοποιήσεις καὶ ἡ TREUHAND.

Ἡ Ῥωσσία τοῦ Γέλτσιν ἐπίσης. Ἕνας Γέλτσιν ποὺ παρέκαμψε τὸν Γκορμπατσῶφ…
Ἕνας Γέλτσιν ποὺ ἐπίσης ἀγνόησε τὸ τὶ ἤθελε ὁ λαὸς τῶν Ῥώσσων, ἐφ΄ ὄσον οἱ τραπεζῖτες διαφορετικῶς ἀπεφάσισαν…
Ἕνας λαὸς ποὺ εἶχε τὴν ἴδια ἀκριβῶς πορεία ποὺ ἀκολούθησαν οἱ Γερμανοί, οἱ Σέρβοι, οἱ Οὐκρανοί, οἱ Πολωνοί, οἱ Λίβυοι…
Αὐτὴν δῆλα δὴ ποὺ πορευόμεθα κι ἐμεῖς τώρα.

Καὶ ποὺ θὰ μᾶς ὁδηγήση, βεβαιωμένα, στὸ νὰ μὴν διαφέρουμε σὲ κάτι ἀπὸ αὐτὸ ποὺ εἶναι σήμερα ὅλοι οἱ προαναφερόμενοι λαοί: δοῦλοι καὶ μὲ τὴν βούλα.
Δοῦλοι ποὺ ἁλυσοδέθησαν ἀπὸ τοὺς ἰδίους τοκογλύφους, ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες λυμαίνονται τὸν πλανήτη, τοὺς πόρους του καὶ κρατοῦν τοὺς λαοὺς σὲ κατάστασιν ἀπολύτου ἐλέγχου.
Εἶναι βλέπετε ἔτσι ὅλα ὀργανωμένα…
Ἀπὸ τὸ καπιταλιστικὸ σύστημα τῶν εὐκαιριῶν, ἔως τὸ κομμουνιστικὸ σύστημα τῶν …«περιουσίων».
Ὅλα τὰ ἴδια συγκοινωνοῦντα δοχεῖα, μὲ διαφορετικὲς προβιὲς μὰ πάντα μὲ τὴν ἴδια τακτική: Ἔλεγχος!

Εἶναι ὁ κομμουνισμὸς …«ἀγάπη» μου!!!

Κι ὅλα, σιγὰ σιγά, δένουν…
Οἱ ἐπιχειρήσεις τους εἶναι πανομοιότυπες σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γῆς.
Πάντα οἱ ἴδιοι τραπεζῖτες πίσω ἀπὸ ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ πολιτικοκομματικὰ συστήματα, μὲ τελικὸ στόχο ἐμᾶς.
Ὄχι φυσικὰ γιὰ νὰ συγκεντρώσουν περισσότερο πλοῦτο. Τί νά τόν κάνουν;;;
Μὰ γιὰ νὰ διατηροῦν μόνοι τους τὶς ἐξουσίες στὰ χέρια τους.
Ὁ ἔλεγχος… Αὐτὸ τοὺς ἐνδιαφέρει…

Φιλονόη

Ἕνα παράδειγμα τοῦ τὶ συνέβη ἀπὸ τοὺς …κομμουνιστὲς τῆς Γερμανίας, θὰ μᾶς πείση…

Ανατολική Γερμανία: η ιδιωτικοποίηση μιας χώρας έναντι 135 δισ. €

Μετά την πτώση του Τείχους, η προτελευταία κυβέρνηση της χώρας -που ακόμα ελέγχετο από το Κομμουνιστικό Κόμμα- απεφάσισε να προχωρήσει σε ένα μεγάλο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο έθεσε σε εφαρμογή η τελευταία κυβέρνηση στις 17 Ιουνίου 1990, όταν ιδρύθηκε ο Οργανισμός Τρόεχαντ (Treuhand), με απόφαση του Κοινοβουλίου της.

Εργάτες της πρώην Αν. Γερμανίας σε διαδήλωση κατά της Treuh and το 1991

Έτσι δημιουργήθηκε η μεγαλύτερη επιχείρηση ιδιωτικοποιήσεων στον κόσμο, η οποία είχε στην κατοχή της 8.500 κρατικές εταιρείες, με 4 εκατομμύρια εργαζομένους, 2,5 εκατομμύρια στρέμματα αγροτικών καλλιεργειών και δάσους, την πολύ μεγάλη ιδιοκτησία των μυστικών υπηρεσιών της Στάζι και του Λαϊκού Στρατού, αλλά και όλων των μαζικών οργανώσεων της Λαϊκής Δημοκρατίας.

Δολοφονία του προέδρου

Πρώτος πρόεδρος της «Τρόεχαντ» ορίστηκε ο Ντέντλεφ Ρόουβεντερ, ο οποίος την 1η Απριλίου του 1991 δολοφονήθηκε από αγνώστους, μέλη της τρομοκρατικής οργανώσεως RAF.

Τον Ρόουβεντερ διαδέχθηκε η Χριστιανοδημοκράτις πολιτικός Μπίργκιτ Μπρέουελ.

Ως το 1994, που έλαβε τέλος ο πρώτος γύρος ιδιωτικοποιήσεων στην πρώην Ανατολική Γερμανία, είχαν εισπραχθεί 270 δισ. γερμανικά μάρκα (135 δισ. ευρώ).

Επρόκειτο στην ουσία για την ιδιωτικοποίηση μιας ολόκληρης χώρας. Ενα πρωτοφανές και μοναδικό στην Ιστορία εγχείρημα.

Οι απώλειες ήταν μεγάλες για το εργατικό δυναμικό της πρώην Ανατολικής Γερμανίας. Από τα 4 εκατομμύρια εργαζομένους το 1990, το 1994 τα 2,5 εκατομμύρια είχαν μείνει άνεργοι.

Σύμφωνα με επικριτές του όλου εγχειρήματος, η «Τρόεχαντ» ξεπούλησε σε πολύ χαμηλότερη τιμή τις επιχειρήσεις της χώρας, ανεβάζοντας την ανεργία στο 12% το 1992.

Από την άλλη, οι υπέρμαχοι της συγκεκριμένης στρατηγικής ισχυρίστηκαν ότι αν δεν υπήρχαν οι αποκρατικοποιήσεις αυτές, οι απώλειες θα ήταν πολύ πιο σημαντικές σε εργατικό δυναμικό και η οικονομική ανάκαμψη πιο αργή.

Το 1990, το ΑΕΠ των Ανατολικογερμανών έφθανε μόνον το 27% του αντιστοίχου των Δυτικογερμανών. Την εποχή εκείνη η κυβέρνηση Κολ προχώρησε σε ένα ριζοσπαστικό μέτρο, που ήταν απόρροια πιέσεων που άσκησαν οι πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας, και μετέτρεψε το ανατολικογερμανικό μάρκο σε δυτικογερμανικό, σε αντιστοιχία 1 προς 1, ενώ στην πραγματικότητα η αντιστοιχία ήταν παραπάνω από 1 προς 5.

Η αλλαγή αυτή είχε μεγάλη επιρροή στην ανταγωνιστικότητα των ανατολικογερμανικών προϊόντων, τα οποία ήταν χαμηλότερης ποιότητας από τα δυτικογερμανικά, βρέθηκαν όμως ξαφνικά να έχουν την ίδια εμπορική αξία.

Ακόμη και οι Ανατολικογερμανοί σταμάτησαν να αγοράζουν τα προϊόντα που οι ίδιοι παρήγαγαν και να στρέφονται στα δυτικογερμανικά. Αυτό ήταν και το μεγάλο πρόβλημα της «Τρόεχαντ», που κλήθηκε να αποκρατικοποιήσει επιχειρήσεις που παρήγαγαν χαμηλής ποιότητα προϊόντα, η αξία τους όμως υπολογιζόταν σε δυτικογερμανικά μάρκα.

Η γκάμα των επιχειρήσεων ήταν τεράστια: από χαλυβουργεία και διυλιστήρια μέχρι κινηματογραφικά στούντιο.

Κρατική επιδότηση

Οι πιο πολλές εταιρείες και βιομηχανίες δεν έβρισκαν αγοραστές στην κατάσταση που ήταν και για το λόγο αυτό το κράτος αναγκάστηκε να επιδοτεί τους αγοραστές.

Η υπόθεση της «Τρόεχαντ» σημαδεύθηκε και από πάρα πολλά σκάνδαλα, κυρίως δωροδοκιών ή πλαστών στοιχείων, ενώ πολλά από αυτά είχαν να κάνουν με τις κρατικές επιδοτήσεις.

180 δικάστηκαν

Μέχρι το 1996, οδηγήθηκαν στην Δικαιοσύνη 180 άτομα, με κατηγορίες σχετικές με σκάνδαλα που αφορούσαν στις αποκρατικοποιήσεις στην πρώην Ανατολική Γερμανία.

Το πιο γνωστό, αυτό των διυλιστηρίων Leuna και της κρατικής εταιρείας πετρελαίων Minol, που πουλήθηκαν στην γαλλική Elf Acquitaine.

Στην περίπτωση αυτή υπήρχε δεδομένη η θέληση της κυβερνήσεως Κολ -σε ένδειξη καλής θελήσεως προς την κυβέρνηση Μιτεράν- να δοθούν τα ανατολικογερμανικά διυλιστήρια στους Γάλλους.

Ωστόσο η επιχείρηση αυτή αποτελεί μία από τις μαύρες σελίδες στην ιστορία του Χέλμουτ Κολ, καθώς αργότερα απεδείχθη ότι από μαύρα ταμεία της Elf διοχετεύθηκαν 47 εκατομμύρια ευρώ σε μίζες προς Χριστιανοδημοκράτες πολιτικούς και πιθανότατα και το ίδιο το κόμμα.

Για την ιστορία αυτή στην Γαλλία καταδικάσθηκε ο αξιωματούχος της Elf, Φλοχ Φριγκέρ, σε τρία χρόνια φυλάκιση, ενώ ποτέ δεν απεδείχθη ποιοι Γερμανοί πολιτικοί εισέπραξαν τις μίζες.

Το έργο της «Τρόεχαντ» συνεχίστηκε υπό άλλη μορφή, μέσω τεσσάρων αναλόγων εταιρειών μέχρι το 2008.

Η οικονομική ανάκαμψη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας κράτησε περίπου 20 χρόνια, που συνοδεύθηκαν από κοινωνικές κρίσεις.

Τον τελευταίο καιρό η ανεργία εκεί μειώνεται συνεχώς, οι υποδομές έχουν ξεπεράσει σε πολλές περιπτώσεις αυτές των Δυτικογερμανών, ενώ το ΑΕΠ αυξάνεται.*

ἐλευθεροτυπία