Ποιός θυμᾶται τόν Καψάλη;

Ποιός θυμᾶται τόν Καψάλη;

Ἠ Β’ πολιορκία τοῦ Μεσολογγίου κράτησε ἕναν ὁλόκληρο χρόνο. Ἕναν ὁλόκληρο χρόνο οἱ Ἕλληνες ὑπερασπιστές του καθημερινῶς ἔχαναν συντρόφους, ἔχαναν ἐπαφὴ μὲ τὸν ἔξω κόσμο, μὰ δὲν ἔχαναν τὶς δυνάμεις τους.
Ὁ τελευταῖος ἀνεφοδιασμὸς δέ, ἀπὸ τὸν Ἡνωμένο Ἑλληνικὸ Στόλο, ἔγινε στὶς 25 Ἰανουαρίου τοῦ 1826. Δῆλα δὴ σχεδὸν τρεῖς μῆνες πρὸ τῆς Ἐξόδου.

Ἀπὸ τὸν τελευταῖο ἀνεφοδιασμὸ καὶ μετὰ οἱ Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι στερήθηκαν πολλά, μὰ κυρίως τὴν τροφή.
Παρ΄ ὅλα αὐτὰ πολεμοῦσαν καθημερινῶς ἀσταμάτητα, πολυαριθμοτέρους ἐχθρούς, καλοζωϊσμένους, καλοεκπαιδευμένους καὶ ἀρίστως ἐξοπλισμένους. Μάλιστα, θὰ τολμούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε πὼς ἔξω ἀπὸ τὰ τείχη τοῦ Μεσολογγίου ἦταν ἡ ἀφρόκρεμα τῆς τότε στρατιωτικῆς μηχανῆς.

Ἀρβανίτες, Τοῦρκοι, Αἰγύπτιοι, Γάλλοι… Στρατιὲς πλιατσικολόγων βαρβάρων ἀνέμεναν τὴν πτῶσιν τῆς ἱερᾶς πόλεως.
Ὁ βομβαρδισμὸς δέ, ἀπὸ τὰ μέσα Φεβρουαρίου τοῦ 1826, ἦταν τόσο σφοδρός, ποὺ ἔπεφταν τοὐλάχιστον δύο χιλιάδες βόμβες ἡμέρησίως, θερίζοντας, κυριολεκτικῶς, ἀμάχους κατὰ κύριον λόγο.
Ἡ πείνα δέ, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν τόσο σφοδρὸ κανονιοβολισμό, πείσμωνε μέν, ἐξασθενοῦσε δὲ τοὺς Μεσολογγίτες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποφασίσουν τὴν Ἔξοδο.

Στὴν Ἔξοδο ὅμως δὲν μποροῦσαν νὰ πάρουν μέρος ὅλοι, εἶτε λόγῳ ἀσθενείας, εἶτε λόγῳ γήρατος, εἶτε λόγῳ τραυματισμῶν.
Κάποιοι γέροντες, ὅπως ὁ Καψάλης, ποὺ ἀπεφάσισαν νὰ παραμείνουν ἐντὸς τῆς πόλεως, κάλεσαν κοντά τους ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρους ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ δὲν θὰ τολμοῦσαν νὰ ἀκολουθήσουν τὸ τόλμημα τῆς Ἐξόδου.
Καὶ  ἦσαν περὶ τοὺς διακοσίους ὅλοι αὐτοί, ἀρχικῶς.

Τὴν νύκτα τῆς Ἐξόδου ὅμως, μᾶλλον ἀπὸ προδοσία, οἱ ἐχθροὶ ἀνέμεναν πανέτοιμοι τοὺς πολεμιστὲς καὶ τὶς οἰκογένειές τους, μὲ ἀποτέλεσμα τὸ Γ΄σῶμα κυρίως, ποὺ ἀποτελεῖτο ἀπὸ οἰκογένειες, νὰ ἐπιστρέψῃ πανικόβλητο στὴν πολιτεία.
Πολλοὶ γνώριζαν τὴν ἀπόφασιν Καψάλη καὶ ζήτησαν ἐκεῖ καταφύγιο, γιὰ νὰ μὴν πέσουν στὰ χέρια τῶν βαρβάρων.
Ἄλλοι πάλι κλείστηκαν σὲ διάφορες οἰκίες καὶ γιὰ τρεῖς ἡμέρες ἀκόμη, πολεμώντας, «πούλησαν» ἀκριβὰ τὶς ζῳές τους.

Στοὺ Καψάλη ὅμως δὲν ἀκούστηκε θρῆνος. Οὔτε μάχη ἔγινε.
Ὁ γερο-Καψάλης, βλέποντας τὸ μεγάλο κακό, μὲ τὴν ἐπιστροφὴ τόσων ἀμάχων, μάζεψε ὅσους περισσοτέρους μποροῦσε κι ἀνέμενε. Γιὰ νὰ προκαλέσῃ μάλιστα τοὺς ἐχθρούς, νὰ πολλαπλασιασθοῦν, ἐλπίζοντας σὲ περισσότερα λάφυρα καὶ σκλάβους, ἔβγαζε τὶς ὡραιότερες καὶ τὶς νεώτερες γυναῖκες στὰ παράθυρα τῆς οἰκίας του. Οἱ γαλλο-τουρκο-αἰγυπτιο-ἀρβανῖτες αὐτὸ ἤθελαν. Κι ὅλο πλησίαζαν καὶ πολλαπλασιάζοντο οἱ μανιασμένοι εἰσβολεῖς…
Κι ὅταν πιὰ ὁ γερο-Καψάλης θεώρησε πὼς εἶναι ἀρκετοί, ἔβαλε φωτιά… Φωτιά…
Μία ἔκρηξις ἀκούστηκε ποὺ φώτισε τὴν νύκτα… Στὸ «ἀμπέλι τοῦ Κότσικα», ποὺ μόλις εἶχαν φθάση κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ διέφυγαν, στὸ ὅρος τοῦ Ζυγοῦ, εἶδαν τὴν φωτιά καὶ ἄκουσαν τὴν τρομακτικὴ ἔκρηξιν. «Σὰν φοῦρνος ἀναμμένος» ἦταν τὸ Μεσολόγγι τους… Τὸ ἐλεύθερο Μεσολόγγι τους…

Τί θυμήθηκα τώρα;
Θυμήθηκα τὰ Δερβενάκια καὶ τὴν σφαγὴ τοῦ Δράμαλη… Θυμήθηκα τὸ πλιάτσικο τοῦ κάμπου τοῦ Ἄργους καὶ τὴν ἀποκλεισμένη ἔξοδο… Θυμήθηκα πὼς ναί, πέρασε ὁ Δράμαλης, δήωσε, ἔσφαξε μὰ ὅταν ἦταν νὰ φύγῃ δὲν τὰ κατάφερε…
Κι ἔτσι θυμήθηκα καὶ τὸν γέρο – Καψάλη καὶ τὸ πυροτέχνημά του…
Οἱ ἐχθροὶ ἔπεσαν ἐπάνω του γιὰ νὰ τὸν κατασπαράξουν μὰ αὐτός, γέρος, ἀδύναμος, πανέτοιμος γιὰ τὸν θάνατο, τοὺς πῆρε μαζύ του. Ἔτσι ὅπως τοῦ ἔπρεπε… Ἔτσι ὅπως τοὺς ἔπρεπε…

Ἔτσι κι ἐμεῖς σήμερα…
Πολιορκημένοι, λεηλατημένοι, ἀδύναμοι, ἀπελπισμένοι ἴσως κάποιοι ἀπὸ ἐμᾶς, πανέτοιμοι νὰ κάνουν τὴν δική τους ἔξοδο κάποιοι ἄλλοι, ὑποψήφιοι αὐτόχειρες ἴσως μερικοὶ,  μὰ ἀποφασισμένοι πλέον. Ἀποφασισμένοι γιὰ ὅλα.
Ἴσως περισσότερο ἀπὸ τὸν γέρο – Καψάλη ἢ ἀπὸ τὸν Νικηταρᾶ. Ἴσως μάλιστα νὰ μὴν τὸ γνωρίζουμε ἀκόμη…
Μὰ εἶναι τόσο πολλὲς οἱ …«συμπτώσεις» τῶν γεγονότων τώρα πιά, ποὺ …χαμογελῶ.

Πρὶν ἀπὸ τρία περίπου χρόνια ἔγραφα αὐτό:

Υ.Γ.1.  Κάτι λίγοι θὰ γλυτώσουν, ἴσα γιὰ νὰ μεταφέρουν τὶς λεπτομέρειες τῆς συμφορᾶς στὰ ἀφεντικά τους…
Ὑπομονή… Ξεκίνησε. Θὰ ὑποφέρουμε ἐμεῖς, ἀλλὰ αὐτοὶ περισσότερο!

Υ.Γ.2. Ὁ ἀρχικὸς τίτλος ἐμπεριεῖχε τὴν λέξι Δερβενάκια. Τὸν ἄλλαξα, διότι ὅσο κυλᾷ ὁ καιρός, τόσο περισσότερο θυμᾶμαι τὸν Χατζηχρήστο νὰ ὁρίζῃ «ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΣΟΔΟ» καὶ ἔξοδο ἐπὶ πληρωμῇ. Καὶ μάλιστα πολὺ καλὴ πληρωμή. Πάρα πολὺ καλή!

https://youtu.be/X7zxtWz8eGk

Στὴν ἔξοδο κύριοι ὁ λογαριασμός! Σᾶς περιμένουμε στὰ Δερβενάκια!

Ἔ λοιπόν…
Ἡ ὥρα τῆς Ἐξόδου, τῆς δικῆς μας Ἐξόδου, μετὰ ἀπὸ τόσων ἐτῶν πολιορκία, φυλακή, ἀσφυκτικὴ δουλειά, πλησιάζει.
Κι ἐκεῖ, στὴν ἔξοδο, ὅλοι μας θὰ κληθοῦμε νὰ πληρώσουμε λογαριασμό. Ὁ κάθε ἕνας τὸν δικό του…
Κάποιοι ἀπό ἐμᾶς, ἀρκετοὶ πλέον, θὰ γίνουν Καψάληδες καὶ κάποιοι ἄλλοι Νικηταρᾶδες…
Τὸ τὶ θὰ γίνη ὁ κάθε ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς δὲν τὸ ξέρουμε ἀκόμη, μὰ σίγουρα σιγὰ σιγά, ὅσο ἐξελίσσονται τὰ γεγονότα, θὰ τὸ μάθουμε.
Αὐτὸ ὅμως εἶναι δική μας ὑπόθεσις…

Σήμερα τὸ ἀφιέρωμα εἶναι γιὰ αὐτοὺς ποὺ μᾶς …πολιορκοῦν, μᾶς ἀπειλοῦν, μᾶς γενοκτονοῦν.
Βλέπετε, διαγράφοντας τὴν ἱστορία γενικῶς κι ἀδιακρίτως, οὔτε αὐτοὶ τὴν ἔμαθαν κι ἔτσι, μὴ μαθαίνοντας ἀπὸ τὰ λάθη τῶν βαρβάρων προγόνων τους, πολὺ σύντομα θὰ ζήσουμε μερικὰ καταπληκτικὰ ὁλοκαυτώματα, πανομοιότυπα μὲ αὐτὰ ποὺ ἡ ἱστορία μᾶς ἄφησε παρακαταθήκη, γιὰ νὰ παραδειγματιζόμεθα.
Πραγματικὰ ὅμως ὁλοκαυτώματα, ὄχι γιαλαντζί…

Καλλίτερα ἴσως κι ἀπὸ αὐτὸ τοῦ Καψάλη…
Κι ὅσο γιὰ τοὺς Νικηταρᾶδες μας… Ἔ, δὲν ἀγωνιῶ… Τὰ μαχαίρια τους ἀκονίζουν κι αὐτοί…

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Ποιός θυμᾶται τόν Καψάλη;

  1. Αὐτὰ τὰ “leave a reply” , ” enter your comment here” , ” fill in your details…κλπ.”, “Email (required) ” …. κλπ., κλπ., κλπ τουρκικά (σωστὰ διαβάζεις), δὲν ἔχουν θέσιν ἐδῶ. Ἀναιροῦν ὅλα τὰ ἀνωτέρω περὶ Μεσολογγίου, κλπ. Ἐλπίζω μέχρι αὐριον νὰ ἔχουν ἐξαφανισθεῖ.
    Εἰς τὸ κείμενον ἐπισημαίνω ἕνα λάθος καὶ μίαν παρἀλειψιν:
    Τὸ λάθος εἶναι οἱ Ἀρβανῖται οἱ ὁποῖοι τοποθετοῦνται εἰς τὸ κείμενον ὁμοῦ μετὰ Τούρκων, Αἰγυπτίω, Γάλλων κλπ. Προφανῶς ἐννοεῖς “Τουρκαλβανοί” ἤ ἐπὶ τὸ ὀρθότατον “Σκιπτάριοι”, δότι οἱ Ἀρβανῖται ἦσαν καὶ εἶναι οἱ Ἑλληνικώτεροι τῶν Ἑλλήνων.
    Ἡ παράλειψις εἶναι τὸ 2ον ὁλοκαύτωμα τοῦ Μεσολογγίου, ὁ Ἀνεμόμυλος, τὸν ὁποῖον ἀνετίναξε μετὰ τοῦ εἰσελθόντως πλήθους φίλων καὶ ἐχθρῶν ὁ Ρογῶν Ἰωσήφ.

Leave a Reply to ΦιλονόηCancel reply